Gilad Erdan

Gilad Erdan
Data i miejsce urodzenia	30 września 1970 ; Aszkelon
	Minister spraw wewnętrznych; w trzecim rządzie Binjamina Netanjahu
Okres	od 4 listopada 2014; do 14 maja 2015
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Gidon Sa’ar
Następca	Silwan Szalom
	Minister obrony cywilnej; w trzecim rządzie Binjamina Netanjahu
Okres	od 18 marca 2013; do 30 czerwca 2014
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Awi Dichter
Następca	brak
	Minister komunikacji; w trzecim rządzie Binjamina Netanjahu
Okres	od 18 marca 2013; do 4 listopada 2014
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Mosze Kachlon
Następca	Binjamin Netanjahu
	Minister ochrony środowiska; w drugim rządzie Binjamina Netanjahu
Okres	od 31 marca 2009; do 18 marca 2013
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Gidon Ezra
Następca	Amir Perec
	Minister współpracy regionalnej
Okres	od 17 maja 2020; do 5 lipca 2020
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Cachi Hanegbi
Następca	Ofir Akunis
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gilad Erdan (ur. 30 września 1970 w Aszkelonie) – izraelski prawnik i polityk, od 2003 poseł do Knesetu i minister z ramienia partii Likud. Od 2009 sprawował funkcje ministerialne w różnych ministerstwach: ochrony środowiska, komunikacji, obrony cywilnej, spraw wewnętrznych, planowania strategicznego, informacji i bezpieczeństwa, współpracy regionalnej.

Życiorys

Urodził się 30 września 1970 w Aszkelonie^[4] Ukończył prawo na Uniwersytecie Bar-Ilana. Służbę w armii izraelskiej ukończył w stopniu kapitana. Rozpoczął karierę jako prawnik.

Był prezesem stowarzyszenia antynarkotykowego „Al Sam”^[5]. Swoją karierę polityczną związał z prawicowym Likudem – w latach 1997–2003 był przewodniczącym młodzieżówki tej partii^[4], a także doradcą premierów Ariela Szarona oraz Binjamina Netanjahu.

W latach 1996–1998 pełnił funkcję dyrektora departamentu ds. petycji publicznych w biurze Szefa Rady Ministrów.

Po raz pierwszy w Knesecie znalazł się po wyborach w 2003^[5] roku (szesnasty Kneset). Bardzo aktywny w swojej działalności parlamentarnej – zasiadał w komisji śledczej ds. lokalizacji i restytucji mienia ofiar holocaustu, komisji finansów, komisji konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości, był przewodniczącym komisji ds. walki z wypadkami drogowymi, był także członkiem komisji ekonomicznej, komisji finansów, komisji edukacji, kultury i sportu (sprawował w niej funkcję przewodniczącego podkomisji sportu), komisji kontroli państwowej, komisji ds. pracowników cudzoziemców, komisji praw dziecka oraz komisji śledczej ds. przemocy w sporcie.

W wyborach w 2006 roku ponownie zdobył mandat^[5].

Po wyborach w 2009 roku w których Erdan dostał się po raz trzeci do Knesetu^[5], lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, zaś Erdan wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister ochrony środowiska^[6]. Funkcję sprawował do 18 marca 2013 kiedy zaprzysiężono kolejny rząd Netanjahu.

W wyborach parlamentarnych 2013 roku ponownie zdobył mandat^[5], a 18 marca 2013 objął dwie teki ministerialne – został ministrem obrony cywilnej oraz ministrem komunikacji w trzecim rządzie Binjamina Netanjahu^[7]. Pierwszą funkcję pełnił do 30 czerwca 2014 kiedy to ministerstwo, po trzech latach istnienia, zostało zlikwidowane. Ministrem komunikacji był do 4 listopada 2014, kiedy to zrezygnował ze stanowisk by objąć stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Funkcję tę sprawował do 14 maja 2015 kiedy zaprzysiężono kolejny rząd Netanjahu^[8].

Po raz piąty zdobył mandat poselski w wyborach parlamentarnych 2015 roku^[5]. W nowym rządzie utyworzonym 14 maja nie otrzymał początkowo żadnego stanowiska. Jednak już 25 maja objął kierownictwo nad nowo utworzonym Ministerstwem Informacji oraz Ministerstwem Planowania Strategicznego, zastąpił także Jariwa Lewina na stanowisku ministra bezpieczeństwa^[9].

W wyborach w kwietniu 2019 uzyskał reelekcję^[5].

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra współpracy regionalnej, którą to funkcję pełnił do 5 lipca 2020 roku^[10]. 11 maja Netanjahu poinformował, że Erdan zostanie kolejnym ambasadorem Państwa Izrael w Stanach Zjednoczonych i przy ONZ. Do czasu mianowania miał pełnić funkcję ministerialną^[11].

Życie prywatne

Jest żonaty z Szlomit i ma troje dzieci^[12]. Większość życia mieszkał w Aszkelonie, obecnie mieszka w Ganne Tikwa^[4].

Przypisy

↑ Ministerstwo zostało zlikwidowane
↑ Lahaw Harkov: Erdan quits home front defense, urges Netanyahu to dissolve ministry. The Jerusalem Post. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
↑ Zrezygnował ze stanowiska by objąć funkcję ministra spraw wewnętrznych
↑ ^a ^b ^c Członkowie Knesetu: Gilad Erdan. Strona partii Likud. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gilad Erdan (ang.) – profil na stronie Knesetu.
↑ Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).
↑ Skład nowego rządu Izraela. Ambasada Izraela w Warszawie. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).
↑ Marek Połoński: Nowy rząd Izraela zaprzysiężony po burzliwej debacie. Portal Spraw Zagranicznych, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).
↑ Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-02]. (ang.).
↑ Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [online] [dostęp 2020-05-18] .
↑ NoaN. Landau NoaN., Gilad Erdan as Israel's Ambassador to Both U.S., UN, „Ha-Arec”, 11 maja 2020 [dostęp 2020-12-05] .
↑ Gilad Erdan, MK. Minister of the Interior. Israel Ministry of Foreign Affairs. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

Bibliografia

Gilad Erdan (ang.) – profil na stronie Knesetu.
Gilad Erdan, MK. Minister of the Interior. Israel Ministry of Foreign Affairs. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
Członkowie Knesetu: Gilad Erdan. Strona partii Likud. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

[1] Ministerstwo zostało zlikwidowane

[2] Lahaw Harkov: Erdan quits home front defense, urges Netanyahu to dissolve ministry. The Jerusalem Post. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

[3] Zrezygnował ze stanowiska by objąć funkcję ministra spraw wewnętrznych

[likud-4] Członkowie Knesetu: Gilad Erdan. Strona partii Likud. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

[kneset-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gilad Erdan (ang.) – profil na stronie Knesetu.

[6] Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).

[7] Skład nowego rządu Izraela. Ambasada Izraela w Warszawie. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).

[8] Marek Połoński: Nowy rząd Izraela zaprzysiężony po burzliwej debacie. Portal Spraw Zagranicznych, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).

[9] Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-02]. (ang.).

[10] Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [online] [dostęp 2020-05-18] .

[11] NoaN. Landau NoaN., Gilad Erdan as Israel's Ambassador to Both U.S., UN, „Ha-Arec”, 11 maja 2020 [dostęp 2020-12-05] .

[12] Gilad Erdan, MK. Minister of the Interior. Israel Ministry of Foreign Affairs. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

[:1-13] w dniu zaprzysiężenia

[:2-14] Vice Prime Minister

[:3-15] Deputy Prime Minister

[:4-16] rwszych dni działania rządu

[zap-17] w dniu zaprzysiężenia

[:1-18] w dniu zaprzysiężenia

[:2-19] rwszych dni działania rządu

[:3-20] został ministrem

[1]

Premier	Binjamin Netanjahu
Premier rotacyjny	Beni Ganc
Ministrowie	Beni Ganc Micha’el Biton Miri Regew Gabi Aszkenazi Ofir Akunis Alon Szuster Cachi Hanegbi Jo’az Hendel Jechi’el Mosze Troper Juwal Steinitz Ze’ew Elkin Jo’aw Galant Gila Gamli’el Jisra’el Kac Juli-Jo’el Edelstein Ja’akow Litzman Penina Tamanu Amir Perec Ja’akow Awitan Rafi Perec Omer Jankelewicz Orli Lewi-Abekasis Arje Deri Orit Farkasz Hakohen Eli Kohen Awi Nissenkorn Amir Ochanna Jizhar Szaj Meraw Kohen Icik Szmuli Dawid Amsalem
Wiceministrowie	Fatin Mulla Gadi Jewarkan Jicchak Kohen Uri Maklew Jo’aw Ben Cur Me’ir Porusz Meszullam Nahari Jo’aw Kisz
Byli ministrowie rządu	Cippi Chotoweli Gilad Erdan Asaf Zamir

Jisra’el Galili (1967–1969) Szimon Peres (1974) Aharon Jariw (1974–1975)
Gilad Erdan (od 2015)