Ursus C-325
 Ursus C-325 z nowym typem felg i obciążników | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | |
| Okres produkcji | |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Silniki |
Ursus S-312 |
| Skrzynia biegów |
6/2 |
| Napęd |
2WD |
| Długość |
3030 mm[1] |
| Szerokość |
1680 mm[2] |
| Wysokość |
1490 mm (bez kabiny) |
| Rozstaw osi |
1840 mm |
| Masa własna |
1460 kg |
| Liczba miejsc |
1+1 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne |
35 l[3] |
| Konkurencja | |
Ursus C-325 – lekki ciągnik rolniczy, produkowany w latach 1959–1963 przez Zakłady Mechaniczne Ursus.
Historia modelu
[edytuj | edytuj kod]W związku z rosnącymi wymaganiami rolnictwa w II połowie lat 50. oraz wyczerpaniem możliwości modernizacyjnych ciągnika Ursus C-451, Zakłady Mechaniczne Ursus w 1955 roku, oraz Centralne Biuro Konstrukcyjne Ciągników i Silników Wysokoprężnych w Warszawie w roku 1956, przystąpiły do prac nad nowymi modelami lekkich ciągników rolniczych. Rezultaty swoich prac obydwa zespoły zaprezentowały w 1957 roku[4]. Warszawskie biuro konstrukcyjne skonstruowało prototyp ciągnika Rola 25, natomiast Dział Głównego Konstruktora Zakładów Mechanicznych Ursus trzy prototypy modelu C-22[5][6]. Po serii badań i testów zadecydowano o kontynuowaniu dalszych prac nad konstrukcją z Zakład��w Mechanicznych, która otrzymała oznaczenie C-325[4]. Do napędu Ursusa C-325 zastosowano 2-cylindrowy silnik wysokoprężny S-312 o pojemności skokowej 1810 cm³ i mocy maksymalnej 18,4 kW (25 KM)[7]. Model ten wyposażono w nowoczesne, ułatwiające eksploatację układy i zespoły:
- hydraulikę siłową z trzypunktowym układem zawieszenia (TUZ),
- wał odbioru mocy zależny i niezależny (WOM)
- dociążenie kół tylnych
- zmienny prześwit i rozstaw kół.
W sierpniu 1959 roku wyprodukowano serię informacyjną 25 egzemplarzy[7]. Do produkcji seryjnej przystąpiono w grudniu 1959 roku[7], a zakończono ją w 1963 roku. Łącznie w latach 1959–1963 fabrykę opuściło 26 282 sztuki. Ciągniki z początku produkcji miały kwadratową tarczę tylnych felg i cały obciążnik, który zmieniono na tzw. „ćwiartki”/„budynie” ze względu na ich kolor kości słoniowej. Szybko zostały zmienione na sześcioramienne gwiazdy, gdyż poprzednie były bardzo podatne na uszkodzenia. W drugiej połowie 1962 roku, wprowadzono nowszy typ felg i obciążników, znanych z C-328 i C-330, z pierwszych lat produkcji, od numeru 21000[8]. Do roku 1961 montowane były wskaźniki ciśnienia oleju i temperatury wody elektryczne (takie jak w Warszawie, czy Syrenie), które zastąpiono wskaźnikami PAL stosowanych w Zetorach, a następnie produkcji INCO Warszawa[9]. W ciągnikach były montowane kolektor i tłumik tzw. boczny, opcjonalnie pionowy, przykręcany bezpośrednio do kolektora i zakończony kolankiem[10].
W roku 1963 rozpoczęto produkcję ciągnika C-328, będącego modernizacją modelu C-325, a po kolejnej modernizacji w 1967 roku wprowadzono oznaczanie C-330. Model ten, kilkakrotnie modernizowany, był produkowany do 1993 roku.
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Silnik
[edytuj | edytuj kod]- Typ: Ursus S-312[7]
- Rodzaj: wysokoprężny, 2-cylindrowy, chłodzony cieczą, z bezpośrednim wtryskiem paliwa i żeliwną głowicą i kadłubem[7]. Dekompresator umieszczony w bloku silnika
- Pojemność skokowa – 1810 cm³[7]
- Moc: 18,4 kW (25 KM) przy 2000 obr./min[7]
- Maks. moment obrotowy: 93 Nm przy 1700 obr./min[7]
- Stopień sprężania – 17[7]
- Średnica cylindra – 98 mm[7]
- Skok tłoka: 120 mm[7]
Napęd
[edytuj | edytuj kod]- sprzęgło: suche, dwutarczowe, dwustopniowe, wyłączane mechanicznie[1]
- skrzynia biegów: mechaniczna, niesynchronizowana, o 3 biegach do przodu i 1 wstecznym, z dwustopniowym reduktorem (6 przełożeń do przodu i 2 wsteczne)[2]
- zawieszenie i napęd: oś przednia nienapędzana sztywna, jednoczłonowa belkowa, zamocowana wahliwie na sworzniu
- mechanizm kierowniczy: 2-drążkowy z przekładnią zębatą
- hamulec: bębnowy sterowany mechanicznie, hamulce koła lewego i prawego uruchamiane oddzielnie z możliwością sprzęgnięcia[1]
- maksymalna prędkość: do przodu 20,2 km/h[3]
- maksymalna siła uciągu; 11 000 N[3]
- ogumienie: dętkowe, przód 6,00 – 16��, tył 10,00 – 28″[1]
- rozstaw kół:[1]
- przednich: 1250 i 1500 mm
- tylnych: 1250 do 1850 mm
- minimalna średnica skrętu: 3,2 m (2,7 m z użyciem hamulców niezależnych)[3]
Układ agregowania
[edytuj | edytuj kod]- podnośnik hydrauliczny z regulacją kopiującą i dociążaniem tylnej osi
- TUZ kat. II według ISO, udźwig 700 kg
- WOM zależny i niezależny 540 obr./min
- przystawka pasowa o prędkości obrotowej 1430 obr./min
- zaczepy: górny zaczep transportowy i belka narzędziowa
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Zieliński 2006 ↓, s. 187.
- ↑ a b Zieliński 2006 ↓, s. 187-188.
- ↑ a b c d e Zieliński 2006 ↓, s. 188.
- ↑ a b Zieliński 2006 ↓, s. 184-185.
- ↑ Młody Technik 11/1957
- ↑ Maszyny i ciągniki rolnicze 4/83, wyd. SIGMA
- ↑ a b c d e f g h i j k Zieliński 2006 ↓, s. 186.
- ↑ Zmiany konstrukcyjne ciągników URSUS C-325, „Mechanik”, 1965, ISSN 0025-6552 (pol.).
- ↑ Zmiany w Ursusie C-325 | RetroTRAKTOR.pl – Portal Miłośników Starej Techniki Rolniczej [online] [dostęp 2024-01-14] (pol.).
- ↑ Katalog części zamiennych Ursus C-325, 1960 (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Zieliński: Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1947–1960. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2006. ISBN 978-83-206-1541-8.
- Zakłady Mechaniczne URSUS: Zmiany konstrukcyjne ciągników URSUS C-325 i C-328. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ursus C-325 na Oldtimery.com. oldtimery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. [dostęp 2014-01-06]