Kazimierz Ferenc

Kazimierz Ferenc

Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1944 Zalesie
Data śmierci	9 listopada 2024
Wojewoda rzeszowski
Okres	od 23 maja 1990 do 9 lutego 1994
Poprzednik	Henryk Ficek
Następca	Kazimierz Surowiec
Odznaczenia

Kazimierz Zygmunt Ferenc (ur. 20 lipca 1944 w Zalesiu^[1], zm. 9 listopada 2024^[2][3]) – polski urzędnik państwowy, architekt i polityk, w latach 1990–1994 wojewoda rzeszowski.

W 1968 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Był pracownikiem kolejno: Miastoprojektu w Krakowie (1968–1970), Biura Projektów Budownictwa Komunalnego w Rzeszowie (1970–1971), Wydziału Architektury Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Rzeszowie (1971–1972), Biura Projektów Budownictwa Miejskiego w Rzeszowie (1972–1974) i Rzeszowskiego Biura Projektowego (1974–1978). W latach 1979–1985 był zatrudniony w Inwestprojekcie w Rzeszowie^[1]

Od września 1980 działał w „Solidarności” w Inwestprojekcie. W 1981 był delegatem WZD Regionu Rzeszów, podczas którego przewodniczył obradom związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego należał do założycieli niejawnej Regionalnej Komisji Wykonawczej w regionie. Od kwietnia 1982 był działaczem RKW „Solidarność” w Rzeszowie. Od 30 sierpnia 1982 do 11 września 1982 był internowany w ośrodku odosobnienia w Uhercach. W 1982 został organizatorem kolportażu i dystrybutorem wydawnictw podziemnych. Do 1986 był uczestnikiem manifestacji w Rzeszowie, wielokrotnie przesłuchiwany z uwagi na prowadzoną działalność^[1].

W lutym 1989 został członkiem wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Rzeszowie, a od lipca 1989 do czerwca 1990 był przewodniczącym regionalnego KO „S”. W latach 1985–1990 prowadził własną pracownię projektową. W latach 1982–1990 był przewodniczącym Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich w Rzeszowie, w 1997 objął funkcję wiceprezesa tej organizacji. Od 2002 do 2004 był prezesem Izby Architektów RP^[1].

23 maja 1990 został powołany na stanowisko wojewody rzeszowskiego, który to urząd sprawował do 1994. Był też wiceprezydentem Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej. W 1991 był sygnatariuszem deklaracji założycielskiej Porozumienia Centrum. Od 1992 należał do Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego. Od 1997 wchodził w skład organów krajowych Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W 2001 został członkiem Platformy Obywatelskiej^[1].

W latach 1995–1997 był prezesem zarządu Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce. Później zajmował stanowisko wiceprezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. W latach 1998–2001 był podsekretarzem stanu w MSWiA. W latach 1999–2000 zasiadał także w zarządzie Państwowej Agencji Atomistyki^[1].

Od października 2001 do marca 2002 był prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji. W latach 2002–2005 pełnił funkcję prezesa zarządu Centrum Zaufania i Certyfikacji CENTRAST S.A. Następnie do 2007 zajmował stanowisko wiceprezesa zarządu Polskich Sieci Elektroenergetycznych. Do 2009 był doradcą w tym przedsiębiorstwie, po czym przeszedł na emeryturę^[1]. W 2014 został koordynatorem pracy gabinetu politycznego ministra sprawiedliwości Marka Biernackiego^[4].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2013^[5][6]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1997^[1]