Emma Laine
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1986 |
Wzrost |
164 cm |
Gra |
leworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny |
2004 |
Zakończenie kariery |
aktywna |
Trener |
Olli Leppänen |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 11 ITF |
Najwyżej w rankingu |
50 (7 sierpnia 2006) |
Australian Open |
2R (2006) |
Roland Garros |
2R (2006) |
Wimbledon |
1R (2006) |
US Open |
2R (2005, 2006) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 44 ITF |
Najwyżej w rankingu |
64 (30 października 2006) |
Australian Open |
1R (2006, 2007) |
Roland Garros |
2R (2006, 2007) |
Wimbledon |
3R (2006) |
US Open |
2R (2006) |
Emma Laine (ur. 26 marca 1986 w Karlstad) – fińska tenisistka.
Kariera tenisowa
Emma ma starszą siostrę Essi, która również gra w tenisa, jednak nie ma na koncie żadnych większych sukcesów. Jej matka, Erika, była pływaczką. Ojciec Emmy, Erkki, grał zawodowo w hokeja. Zdobył srebrny medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Calgary[1]. W dzieciństwie oprócz tenisa uprawiała również koszykówkę[2].
Laine jest najwyżej sklasyfikowaną reprezentantką Finlandii w rankingu WTA w historii. Nadal nie posiada żadnego zawodowego zwycięstwa turniejowego. W ramach rozgrywek juniorskich była nawet numerem dwa na świecie, ponadto osiągała półfinały imprez wielkoszlemowych.
W 2002 roku zadebiutowała w turnieju profesjonalnym w Helsinkach, przegrała jednak w pierwszej rundzie z Petrą Mandulą. Podobnie zakończyła się kolejna jej próba przez własną publicznością w roku następnym. Jak się później okazało – oczekiwanie na pierwszy turniejowy wygrany mecz opłacało się. W Luksemburgu jesienią 2004 pokonała samą Magdalenę Maleewą, zanim uległa Dinarze Safinie. Od tego sezonu legitymuje się licencją zawodowej tenisistki.
W sierpniu 2005 otrzymała szansę debiutu w turnieju wielkoszlemowym na US Open. Pokonała tam Chinkę Peng Shuai, ale druga runda okazała się wynikiem wystarczającym, by znaleźć się w gronie stu najlepszych rakiet na świecie. W innych turniejach nie odnosiła większych sukcesów, aczkolwiek warte wspomnienia są jej piłki meczowe, które miała w meczu z Francuzką Marion Bartoli w Québec. Równocześnie wygrywała zawody w kategorii ITF. W 2006 roku zapisała na swoim koncie kilka dobrych rezultatów, wśród których najwyższe to ćwierćfinał w Pattaya, czwarta runda w Indian Wells i trzecia runda w San Diego. To ostatnie dało jej możliwość awansu do czołowej pięćdziesiątki rankingu WTA. Zaliczyła także pierwsze deblowe zawodowe półfinały.
Początkowe miesiące sezonu 2007 były w wykonaniu Finki co najmniej niezadowalające; zawodniczka z Helsinek ani razu nie przeszła pierwszej rundy turnieju głównego. W drugiej połowie roku skupiła się na występach w imprezach ITF, gdzie zdobyła dwa tytuły deblowe, partnerując Marcie Domachowskiej i Ágnes Szávay.
Starty w 2008 rozpoczęła dopiero w maju, kiedy to zagrała w turnieju ITF w Szczecinie, odpadając w drugiej rundzie. W kolejnych dwóch turniejach tej samej rangi odpadała w 1/4 finału i w pierwszej rundzie. Zagrała w kwalifikacjach do turnieju WTA w Budapeszcie, lecz nie dokonała tego. Tydzień później, w Darmstadt poległa w drugiej rundzie. Dzięki dzikiej karcie zagrała w turnieju głównym Nordea Nordic Light Open, gdzie pokonała Aleksandrę Panową z Rosji.
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 01/02/2004 | Tipton | ITF | 10 000 | twarda | Liana-Gabriela Balaci | 6:7, 6:2, 6:3 |
2. | 22/02/2004 | Capriolo | ITF | 10 000 | dywanowa | Nika Ožegović | 7:6, 6:7, 7:6 |
3. | 14/04/2004 | Torre del Greco | ITF | 10 000 | ziemna | Chanelle Scheepers | 3:6, 6:4, 6:0 |
4. | 26/09/2004 | Jersey | ITF | 25 000 | twarda | Elena Baltacha | 3:6, 6:2, 6:1 |
5. | 21/09/2005 | Helsinki | ITF | 25 000 | twarda | Irina Kuzmina | 6:0, 6:2 |
6. | 18/01/2009 | Glasgow | ITF | 10 000 | twarda | Stephanie Vongsouthi | 4:6, 6:2, 7:6(2) |
7. | 09/08/2009 | Savitaipale | ITF | 10 000 | ziemna | Anett Shutting | 7:5, 6:1 |
8. | 09/03/2014 | Szarm el-Szejk | ITF | 10 000 | twarda | Madrie Le Roux | 6:2, 6:2 |
9. | 03/08/2014 | Savitaipale | ITF | 10 000 | ziemna | Maria Sakari | 6:3, 5:7, 6:0 |
10. | 07/09/2014 | Antalya | ITF | 10 000 | twarda | Nungnadda Wannasuk | 6:0, 6:4 |
11. | 27/12/2015 | Hongkong | ITF | 10 000 | twarda | Chihiro Muramatsu | 6:1, 6:3 |
Przypisy
- ↑ Erkki Laine. sports-reference.com. [dostęp 2014-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
- ↑ Isä Erkki kiertää Emma Laineen mukana. mtv.fi, 2006-06-02. [dostęp 2014-12-29]. (fiń.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-10-19] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-10-19] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-10-19] (ang.).