Centralny Dworzec Pocztowy
 Dworzec Pocztowy w czasie powstania warszawskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Żelazna 21 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1936 |
| Ukończenie budowy |
1941 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′37,4″N 20°59′42,2″E/52,227056 20,995056
| |
Centralny Dworzec Pocztowy – dawny dworzec kolejowy w Warszawie przeznaczony do obsługi ruchu pocztowego.
Historia
Dworzec Pocztowy wzniesiono częściowo na terenach dawnego Dworca Kaliskiego przy ul. Żelaznej 21, naprzeciw tzw. Domu Kolejowego znajdującego się na rogu ulic Żelaznej i Chmielnej.
Budowa według projektu Józefa Szanajcy w stylu funkcjonalistycznym rozpoczęła się w 1936[1]. Konstrukcję żelbetową zaprojektował inż. Wenczesław Poniż. Przerwana na krótko przez wybuch II wojny światowej, która zastała budynek z jednym skrzydłem w stanie surowym, pozostałymi w budowie.
Oddany do użytku w połowie września 1941[2] i pomalowany w barwy maskujące.
Zdobyty przez powstańców warszawskich w dniach 3–5 sierpnia 1944 i wówczas lekko uszkodzony. Mieściła się w nim reduta powstańcza[1].
Po wojnie częściowo odbudowany, częściowo rozebrany. Ostatni fragment budowli rozebrano w latach 2006–2007[1].
Nieruchomość jest własnością Poczty Polskiej, która planowała tam wzniesienie swojej nowej siedziby, a następnie biurowca[3].
Przypisy
- ↑ a b c Centralny Dworzec Pocztowy. warszawa1939.pl. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Bartoszewski W., 1859 dni Warszawy. Wydawnictwo „Znak”, Kraków 1974.
- ↑ Michał Wojtczuk. Hala Koszyki i Dotleniacz w jednym. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 11 czerwca 2018.