Siwiec żółty

Siwiec żółty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	jaskropodobne
Rząd	jaskrowce
Rodzina	makowate
Rodzaj	siwiec
Gatunek	siwiec żółty
	Nazwa systematyczna
	Glaucium flavum Crantz; Stirp. austr. fasc. 2:133. 1763
Synonimy
	Glaucium leiocarpum Boiss.; Glaucium oxylobum Boiss. & Buhse; Glaucium vitellinum Boiss. & Buhse;
	Glaucium leiocarpum Boiss.; Glaucium oxylobum Boiss. & Buhse; Glaucium vitellinum Boiss. & Buhse;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 10 wrz 2024, była oparta na tej wersji.

Siwiec żółty (Glaucium flavum Cr.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych (Papaveraceae). Rośnie dziko w Afryce Północnej, Zachodniej Azji i na znacznej części Europy^[3], głównie nad morzem. W Polsce tylko jako efemerofit, podano jego stanowisko z okolic Gdańska^[4]. Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce.

Morfologia

Pokrój: Roślina o wysokości 30-70(100 cm). Łodyga i liście mają szarozielone zabarwienie.
Liście: Pierzastodzielne, silnie pomarszczone, silnie owłosione i zebrane w przyziemną różyczkę liściową.
Łodyga: Naga.
Kwiaty: Żółte lub pomarańczowe o średnicy do 8 cm z 2-krotnym słupkiem o 2-łatkowym znamieniu.
Owoc: Wydłużona, dwukomorowa torebka z podłużną przegrodą. Ma długość 15–30 cm.

Biologia

Roślina jednoroczna. W korzeniu i kiełkach posiada żółty sok mleczny^[4]. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Liczba chromosomów 2n = 12^[4]. Jest rośliną trującą.

Zastosowanie

Zawiera glaucynę wykorzystywaną w produkcji kremów^[5]. Opracowano (zastrzeżoną patentem) metodę wydzielania glaucyny i siwiec żółty jest uprawiany w celu pozyskania tej substancji.
Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku, na piaszczystym, przepuszczalnym podłożu i jest dość odporny na mróz^[6]. Rozmnaża się go przez nasiona wysiewane wprost do gleby jesienią lub wiosną^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-04] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
↑ ^a ^b ^c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Drogeria internetowa. [dostęp 2010-01-30].
↑ ^a ^b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-04] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].

[klucz-4] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[5] Drogeria internetowa. [dostęp 2010-01-30].

[E-6] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]