Przejdź do zawartości

Trzaska (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Trzaska (herb szlachecki) edytowana 15:57, 13 maj 2024 przez Libertyspreader (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Trzaska
Ilustracja
Herb Trzaska
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Biała, Lubiewa, Lubiewo, Trzeska

Pierwsza wzmianka

1396 (zapiska)

Odmiana herbu wg Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda.

Trzaska (Biała, Lubiewa, Lubiewo, Trzeska) – herb szlachecki, zawołanie Biała[1].

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

W polu błękitnym księżyc złoty między dwoma ułamanymi mieczami[2] na opak w słup.
Klejnot: Godło na ogonie pawim.

Labry: błękitne podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Legenda herbowa

[edytuj | edytuj kod]

Jak głosi legenda podana przez Niesieckiego, herb został nadany przez Bolesława Chrobrego kawalerowi nazywanemu Trzaska, za niezwykłą odwagę i poświęcenie w walce z nieprzyjacielem. Otóż w krytycznym momencie bitwy doszło do sytuacji, w której w niebezpieczeństwie znalazł się sam król. Nie bacząc na nic rycerz Trzaska rzucił się do obrony monarchy i czynił to tak zapamiętale, że aż pękł mu miecz – przy samej rękojeści. Znalazł się jednak drugi (podobno szybko pożyczony przez samego Bolesława) i rycerz mógł ponownie rzucić się w wir walki. Olbrzymia siła, jaką odznaczał się kawaler Trzaska spowodowała, że i ten drugi miecz wkrótce pękł, ale niebezpieczeństwo było już zażegnane i rycerz mógł zwrócić resztkę naprędce pożyczonego miecza. Bolesław Chrobry sowicie nagrodził swojego obrońcę i nadał mu herb nazwany od jego imienia. Trzaska jest herbem wymienianym przez Jana Długosza, jednak nie występuje w materiałach o bitwie grunwaldzkiej. Nie są znane wizerunki pieczętne tego herbu.

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Lista herbownych w artykule sporządzona została na podstawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.

Pełna lista herbownych nie jest dziś możliwa do odtworzenia, także ze względu na zniszczenie i zaginięcie wielu akt i dokumentów w czasie II wojny światowej (m.in. w czasie powstania warszawskiego w 1944 spłonęło ponad 90% zasobu Archiwum Głównego w Warszawie, gdzie przechowywana była większość dokumentów staropolskich)[4]. Lista nazwisk rodów szlacheckich pieczętujących się herbem Trzaska pochodzi z Herbarza polskiego Tadeusza Gajla[5], uzupełniona o dostępne źródła.

Balukiewicz, Bałukiewicz, Betko, Białostocki, Biały, Bielecki, Bieliński[6], Bielski, Błażejewski, Błażejowski, Błażewski, Bogusz, Brunowski, Buczkiewicz, Buczkowicz, Budkiewicz, Butkiewicz

Chojnacki, Chojnicki, Choromański, Choynacki, Chrząszczewski, Chrzczonowski, Chrzszczonowski[3], Cierzpięta, Ciczkowski, Ciskowski, Ciszkowski[3], Czarnołęski, Czusołowicz

Dłuski, Drężeński, Droszacki, Drożecki, Drożeńsji[3], Drożewski, Dubrski, Dudkiewicz, Durbski, Durpski, Durski, Dutkiewicz, Dytko, Dziedzina

Filipkowski, Filuński

Glinicki, Glinka, Gniazdowski[3], Goliniński, Galiński, Goliński, Gołuchowski, Gołyński, Gutowski

Janczewski, Jarzyna, Jarzyński

Kawczyński[5],Kleczkowski, Knoll, Konopacki, Kotowski, Kotutawicz, Kotutewicz, Kotwicki[3], Krajewski, Kafałowicz, Kurnoch, Kurnochowski

Lubiejewski, Lubiewski, Luśnia

Łapiński, Łaszewski[3], Łukowicz, Łyczkowski.

Mejszer, Meydalon, Mgorowski, Michalski, Michałowski, Miłocki, Mokowski, Mścichowski[3]

Nagórka, Nagórski, Nartow, Nartowski, Nartowt, Niemierowski, Niemirowski,

Olszewski, Otwocki

Palmowski, Pancerzyński, Pancerżyński[3], Papleński, Paplinski, Pątkowski, Pielasz, Podbielski, Podsędkowski, Polaczek, Pomaski, Ponikiewski, Popławski, Popowski[3], Poszyliński, Przychodzki,

Rojecki, Rojewski, Rotowski, Rycicki, Ryczycki, Rydzewski, Rykaczewski,

Sczucki, Sieklucki, Słupecki, Sobiesand, Sokołowski, Szczucki, Szwejkowski, Szygowski, Szygowski na Szygach, Szypulski

Świecikowski, Świejko, Świejkowski, Świeykowski

Tarchomiński, Trabszo, Truskowski, Truszkowski, Trzaska, Trzaskalski, Trzasko[3], Trzasko – Durski, Trzaskowski, Trzonkowski, Trzonowski, Trzśskowski, Tumielewicz, Tymczenko, Tyski, Tyszczenko, Tyszka, Tyszko

Ugniewski[3],

Wałach[1], Wawrzykowski, Wawrzyszewski, Wendrogowski, Wędrogowski, Wieluński, Wilewski, Wileziński, Wiszniewski, Wiśniewski, Włoszczewski, Włoszczowski, Wolszleger, Wołkanowski, Wróblewski, Wycbieszyński, Wyleżeński, Wyleżyński

Zabielski, Zakrzewski, Zakrzowski, Zalewski[3], Zastruski, Zimoszarski, Zorawski

Żorawski[3], Żórawski, Żurawski.

Znani herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. IX, Kraków: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1930, s. 254, 7.
  2. Starsze wizeruki herbu zamiast mieczy kładą krzyże kawalerskie, F.Piekosiński:Heraldyka polska wieków średnich s. 167
  3. a b c d e f g h i j k l m n Andrzej Kulikowski: Wielki herbarz rodów polskich. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 307-308. ISBN 83-7391-523-0.
  4. AGAD historia: Zarys dziejów kształtowania się zasobu. [dostęp 2013-08-13]. (pol.).
  5. a b Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-539. ISBN 978-83-60597-10-1.
  6. Andrzej Kulikowski: Wielki herbarz rodów polskich. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 355. ISBN 83-7391-523-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]