Spółgłoska dwuwargowa

Spółgłoska dwuwargowa – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu obu warg do siebie^[1].

W języku polskim dwuwargowo wymawia się /p/ w pasek, /b/ w bać się, /w/ (= ł w łoś) i /m/ w mama^[2] oraz spółgłoski zmiękczone /p'/ i /b'/^[3], np. w wyrazach bitwa, pipa.

Występują następujące spółgłoski dwuwargowe^[4]:

• spółgłoska zwarta dwuwargowa bezdźwięczna [p]
• spółgłoska zwarta dwuwargowa dźwięczna [b]
• spółgłoska szczelinowa dwuwargowa bezdźwięczna [ɸ]
• spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna [β]
• spółgłoska nosowa dwuwargowa [m]
• spółgłoska drżąca dwuwargowa [ʙ]
• spółgłoska iniektywna dwuwargowa dźwięczna [ɓ]
• spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa [pʼ]
• mlask dwuwargowy [ʘ]

• Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
• A. C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
• International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Nowy Jork: Cambridge University Press, 1999. ISBN 100-521-65236-7.Sprawdź autora:1.