Przejdź do zawartości

Eurocopter EC135

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kobra x (dyskusja | edycje) o 18:29, 24 mar 2012. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Eurocopter EC135
Ilustracja
EC135P2 SP-HXG w barwach Lotniczego Pogotowia Ratunkowego z bazy w Sanoku
Dane podstawowe
Państwo

 Niemcy
 Francja

Producent

Eurocopter Group

Typ

lekki śmigłowiec wielozadaniowy

Historia
Data oblotu

15 lutego 1994

Lata produkcji

od 1996

Liczba egz.

600 (stan na koniec 2007)

Dane techniczne
Napęd

2× Turbomeca Arrius 2B2 lub Pratt & Whitney Canada PW206B2

Moc

2 x 439 kW (Arrius) lub
2 x 419 kW (P&W),
(MCP - Maximum Continous Power, na poziomie morza)

Wymiary
Średnica wirnika

10,20 m

Długość kadłuba

10,21 m
(z wirnikiem głównym 12,19 m)

Szerokość kadłuba

1,56 m

Wysokość

3,62 m

Masa
Własna

1460 kg

Użyteczna

1375 kg

Startowa

2835 kg
(2900 kg z ładunkiem zewnętrznym)

Paliwa

560,4 kg / 700,5 l

Osiągi
Prędkość maks.

259 km/h

Prędkość przelotowa

254 km/h

Prędkość ekonomiczna

230 km/h

Wznoszenie maks. w locie poziomym

7,62 m/s

Pułap

6096 m

Pułap praktyczny

{{{pułap praktyczny}}}

Pułap zawisu z wpływem ziemi

3045 m

Pułap zawisu bez wpływu ziemi

2010 m

Zasięg

635 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
maks. 8
(2 załogi + 6 pasażerów, wersja pasażerska)
EC135 T2 w barwach Austriackiego Lotniczego Pogotowia Ratunkowego

Eurocopter EC135 – lekki śmigłowiec wielozadaniowy, wyposażony w dwa silniki turbowałowe, produkowany przez francusko-niemiecką Eurocopter Group. Prototyp odbył pierwszy lot w pierwszej połowie 1994. Uniwersalna maszyna do transportu pasażerskiego, przewozu VIP-ów, śmigłowiec dyspozycyjny dla firm, lotniczego ratownictwa medycznego (HEMS) i służb publicznych (np. w Niemczech użytkowany przez policję, w Polsce stanowi obecnie (2010 rok) podstawową maszynę LPR-u).

EC135 niemieckiej policji

Zaprojektowany został z wykorzystaniem doświadczeń zdobytych podczas budowy i eksploatacji popularnych śmigłowców Bölkow Bo 105 produkcji (MBB). W miejsce konwencjonalnego tylnego wirnika wyposażony jest w fenestron, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo lądowań w trudnych warunkach. Śmigłowiec jest dostosowany do lotów zarówno w dzień, jak i w nocy, przy złej widoczności i przy jej całkowitym braku, jedynie w oparciu o wskazania przyrządów (IFR)[1].
Możliwe jest opcjonalne wyposażenie w całkowicie elektroniczny tzw. "szklany kokpit" (potoczne określenie zintegrowanego systemu Electronic Flight Instrument System (EFIS)) - o nazwie MEGHAS Flight Control Display System. Sterowanie silników nowszych wersji odbywa się z użyciem systemu FADEC, co pozwala częściowo odciążyć pilotów od ciągłej kontroli parametrów pracy jednostek napędowych i pozwala poświęcić wiekszą część uwagi na inne zadania.

EC135 w Polsce

Eurocopter EC135 jest używany (lub zamówiony) przez 23 kraje. Jednym z nich jest Polska.
W październiku 2007 został rozstrzygnięty przetarg na zakup 23 sztuk tego śmigłowca w wersji P2 dla Polskiego Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, mających zastąpić wysłużone, wielozadaniowe Mi-2. Prezentacja śmigłowca odbyła się 10 września 2009 na warszawskim lotnisku Babice[2]. Pierwszy egzemplarz trafił do Krakowa w grudniu 2009, pozostałe zamówione maszyny miały zostać dostarczone do końca 2010 roku[1]. 16 grudnia 2010 podpisano protokoły odbioru dwóch ostatnich śmigłowców Eurocopter EC 135. Dyżury z użyciem nowych maszyn pełnione są obecnie (18 grudnia 2010) za dnia w 13 z łącznie 18 baz (17 stałych, 1 tymczasowa), w 14-ej dyżur ma się rozpocząć 20 grudnia 2010, w 3 kolejnych - "w pierwszych miesiącach 2011 roku". Dzięki większym możliwościom EC 135 w porównaniu ze starymi maszynymi typu Mi-2, m.in. awionice pozwalającej na loty w warunkach IFR (bez widoczności), w roku 2011 LPR planuje podjęcie w części baz pierwszych dyżurów również w porze nocnej (aktualnie trwają szkolenia załóg oraz strażaków odpowiedzialnych za bezpieczeństwo lądowisk). Większa prędkość maszyny umożliwiła także zwiększenie skutecznego zasięgu akcji z dotychczasowych 60 km (Mi-2) do 80 km, których osiągnięcie jest możliwe w czasie 22 minut.[3]

Dla porównania w Czechach, użytkujących (prócz innych maszyn) wersję EC 135 T2 i T2+, siatkę lotniczych jednostek ratowniczych zaplanowano tak, by większość punktów na terenie kraju nie była oddalona o więcej niż ok. 50 km od jednej z baz HEMS [4], a w Niemczech bazy śmigłowców Ratownictwa lotniczego ADAC rozmieszczono, by pomoc mogła dotrzeć na miejsce wypadku drogowego w ciągu 15 minut, promień działania mieści się w przedziale 50-70 km [5].

Wersje

Litera T w oznaczeniu wersji oznacza silnik Turboméca Arrius; P sygnalizuje zastosowanie silnika Pratt & Whitney Canada PW206B lub PW206B2. Kolejna cyfra oznacza wersję rozwojową silnika. Nowsze egzemplarze wyposażono w centralny system wyświetlaczy Central Panel Display System (CPDS).

cywilne

  • EC 135 P1 z silnikami Pratt & Whitney Canada PW206B.
  • EC 135 T1 z silnikami Turboméca Arrius 2B1, 2B1A lub 2B1A1.

Obie wersje "1" mają maksymalną masę startową (MTOW) 2720 kg.


  • EC 135 P2 z silnikami Pratt & Whitney Canada PW206B2.
  • EC 135 T2 z silnikami Turboméca Arrius 2B2.

Obie wersje "2" mają większą moc przy pracującym tylko jednym silniku i maksymalną masę startową (MTOW) 2835 kg


  • EC 135 P2+ z silnikami Pratt & Whitney Canada PW206B2.
  • EC 135 T2+ z silnikami Turboméca Arrius 2B2.

Wersje "2+" mają maksymalną masę startową (MTOW) 2910 kg i polepszoną charakterystykę oddawania mocy dzięki FADEC.

wojskowe


Linki zewnętrzne