Stare Miasto (Tarnobrzeg)

Stare Miasto

osiedle Tarnobrzega
Widok na pl. Bartosza Głowackiego
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miasto	Tarnobrzeg
Data założenia	prawa miejskie: 1593 r.
Zarządzający	Dominik Serafin[1]
Wysokość	172 m n.p.m.
Populacja (2006) • liczba ludności	2724
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	3 9-400
Tablice rejestracyjne	RT
Położenie na mapie Tarnobrzega
50°34′24,60″N 21°40′21,49″E/50,573500 21,672636
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz też: inne znaczenia słowa Stare Miasto.

Stare Miasto w Tarnobrzegu – jedno z osiedli administracyjnych ustanowionych decyzją Rady Miasta Tarnobrzega. Stanowi centralny, najstarszy i najważniejszy punkt wśród urbanistycznych jednostek miasta. Pełni funkcje wielofunkcyjnego centrum z najlepiej rozwiniętą bazą usługową. Skupia w sobie większość życia kulturalnego, biznesowego, administracyjnego i społecznego Tarnobrzega. Funkcja pozostałych osiedli ogranicza się do roli sypialni lub są to tereny wiejsko-rolnicze. Znajdują się tu m.in.: Urząd Miasta, siedziba Prezydenta i Rady Miasta, Sąd Rejonowy i Okręgowy, Urząd Stanu Cywilnego, Państwowa Inspekcja Pracy, Straż Miejska, Państwowa Akademia Nauk Stosowanych, Szkoła Muzyczna, Zespół Szkół Ogólnokształcących, Społeczne Liceum Ogólnokształcące. Do II wojny światowej teren ten zamieszkiwany był w większości przez ludność żydowską.

Granice i nazwy osiedli zostały sztucznie, administracyjnie narzucone przez Radę Miasta w 1991 r. Stare Miasto w powszechnym zwyczajowym nazewnictwie utożsamiane jest z pl. Bartosza Głowackiego i jego bezpośrednią okolicą (Klasztor o. Dominikanów, ul. Sandomierska, ul. Kościuszki, ul. Szeroka).

Jednostkami urbanistycznymi, będącymi częściami składowymi administracyjnego osiedla Stare Miasto są:

• Nadole
• Osiedle Młodych
• Centrum