Papieskie Kolegium Polskie

Papieskie Kolegium Polskie (wł. Pontificio Collegio Polacco) – dom formacyjny, w którym zamieszkują księża studenci skierowani przez własnych biskupów do Rzymu w celu odbycia studiów specjalistycznych na różnych kościelnych uczelniach. Dom znajduje się w Rzymie na Awentynie (Piazza Remuria 2A).

Pierwsze Kolegium Polskie w Rzymie powstało 1 września 1582 staraniem Filipa Neri. Z powodu braku funduszów kolegium upadło 4 lata później. W 1653 nieudaną próbę wskrzeszenia kolegium podjął król Jan II Kazimierz Waza.

Kolegium wznowiło działalność w 1866 staraniem księdza Piotra Semenenko. Papież Pius IX dekretem z 9 marca 1866 utworzył w Rzymie Papieskie Kolegium Polskie, powierzając jego organizację oo. zmartwychwstańcom. Po II wojnie światowej opiekę nad Kolegium przejęli jezuici. Od 1959 Kolegium podlega bezpośrednio Konferencji Episkopatu Polski. W 2017 biskupi podjęli decyzję o reorganizacji Kolegium Polskiego w Rzymie, na 376. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski^[1]. Ze względu na remont i reorganizację, Kolegium jest obecnie zamknięte^[2].

• Piotr Semenenko (1866–1872)
• Stefan Pawlicki (1873–1882)
• Karol Grabowski (1882–1888)
• Antoni Lechert (1888–1892)
• Paweł Smolikowski (1892–1915) i (1918–1920)
• Salvatore Baccarini (1915–1918)
• Jakub Jagiełła (1920–1927)
• Franciszek Komorowski (1927–1929)
• Tadeusz Olejniczak (1929–1933)
• Władysław Kwiatkowski (1933–1938)
• Andrzej Wronka (1938–1945)
• Franciszek Jedwabski (1945–1946)
• Marian Strojny (1946–1949)
• Włodzimierz Konopka (1949–1954)
• Bronisław Zieliński (1954–1955)
• Ludwik Semkowski (1955–1959)
• Władysław Rubin (1959–1964)
• Bolesław Wyszyński (1965–1978)
• Józef Michalik (1978–1986)
• Marian Rola (1986–2001)
• Marek Stępień (2001–2007)
• Tadeusz Karkosz (2007–2015)
• Dariusz Drążek (2016–2022)
• Jan Główczyk (od 2022)^[3]

• Polski Papieski Instytut Kościelny w Rzymie

• Strona internetowa Kolegium. kolegium.opoka.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)]. [dostęp 2012-05-10]