Italo Calvino
Imię i nazwisko |
Italo Giovanni Calvino Mameli |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 października 1923 |
Data i miejsce śmierci |
19 września 1985 |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
proza, publicystyka, esej, autobiografia, libretto |
Ważne dzieła | |
| |
Strona internetowa |
Italo Calvino (ur. 15 października 1923 w Santiago de Las Vegas na Kubie; zm. 19 września 1985 w Sienie, Włochy) – włoski pisarz i eseista, jeden z ważniejszych twórców XX wieku[1]. Początkowo tworzył w stylu neorealistycznym, by później pisać teksty eksperymentalne, łączące wiele gatunków, przede wszystkim fantastycznych. Jego proza ma charakter imaginacyjny i alegoryczny, opiera się na grze z czytelnikiem, przez co bywa łączona z postmodernizmem[2][3][4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzina Calvino po powrocie z Kuby zamieszkała w San Remo. Italo Calvino w latach 1941–1947 studiował na uniwersytecie w Turynie. Od 1945 był dziennikarzem komunistycznego dziennika „L’Unità”, później pisał również w pismach „La Nostra Lotta”, „Il Garibaldino”, „Voce della Democrazia”, „Contemporaneo”, „Cittá Aperta” i „La Republica”. Po sowieckiej inwazji na Węgry w 1956 Calvino zerwał z włoską partią komunistyczną. Od 1959 do 1967 redagował własne pismo literackie „Il Menabó di letteratura”. W latach 1948–1984 pracował także w wydawnictwie Einaudi, w którym wydał swą debiutancką powieść Il sentiero dei nidi di ragno (1947). Związany z grupą OuLiPo[5].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- 1947 – Ścieżka pajęczych gniazd, tłum. Władysław Minkiewicz (Il sentiero dei nidi di ragno)
- 1949 – Ostatni przybywa kruk (Ultimo viene il corvo)
- 1951 – Młodzi znad Padu (I giovani del Po)
- Trylogia Nasi przodkowie (I nostri antenati)
- 1952 – Wicehrabia przepołowiony, tłum. Barbara Sieroszewska (Il Visconte dimezzato)
- 1957 – Baron drzewołaz, tłum. Barbara Sieroszewska (Il barone rampante)
- 1959 – Rycerz nieistniejący, tłum. Barbara Sieroszewska (Il cavaliere inesistente)
- 1952 – Mrówka argentyńska (La formica argentina)
- 1954 – Wstęp do wojny (L'entrata in Guerra)
- 1956 – Baśnie włoskie (Fiabe Italiane)
- 1956 – La panchina – libretto do opery Sergiego Liberoviciego
- 1958 – Opowiadania (I racconti)
- 1963 – Marcovaldo, tłum. Alina Kreisberg
- 1963 – Długi dzień Ameriga, tłum. Magdalena Tulli (La giornata d'uno scrutatore)
- 1965 – Opowieści kosmikomiczne, tłum. Barbara Sieroszewska (Cosmicomiche)
- 1967 – Jeżeli t=0 (Ti con zero)
- 1969 – Zamek krzyżujących się losów, tłum. Anna Wasilewska (Il castello dei destini incrociati)
- 1979 – Trudne miłości, tłum. Joanna Wajs (Gli amori difficili)
- 1972 – Niewidzialne miasta, tłum. Alina Kreisberg (Le città invisibili)
- 1973 – Imię, nos (Il nome, il naso)
- 1974 – Autobiografia pewnego widza (Autobiografia di uno spettatore)
- 1975 – La corsa delle giraffe
- 1979 – Jeśli zimową nocą podróżny, tłum. Anna Wasilewska (Se una notte d'inverno un viaggiatore)
- 1989, 1982 – The Uses of Literature – eseje
- 1982 – Prawdziwa historia (La Vera Storia) – libretto do opery Luciano Berio
- 1983 – Palomar, tłum. Alina Kreisberg
- 1983 – Racconti Fantastici Dell'Ottocento: Volume Primo, Il Fantastico Visionario and Racconti Fantastici Dell'Ottocento: Volume Secondo, Il Fantastico Quotidiano
- 1983 – Science et métaphore chez Galilée – wykład w École des Hautes Études de la Sorbonne
- 1984 – Collezione di sabbia
- 1988 – W słońcu jaguara, tłum. Hanna Flieger (Sotto il sole giaguaro) – utwór wydany pośmiertnie
- 1988 – Wykłady amerykańskie, tłum. Anna Wasilewska (Lezioni Americane) – utwór wydany pośmiertnie
- 1999 – Droga św. Jana (La strada di San Giovanni) – utwór wydany pośmiertnie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Italo Calvino, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-04-03] (ang.).
- ↑ Italo Calvino: A Journey Toward Postmodernism (Crosscurrents) (Hardcover) | Politics and Prose Bookstore [online], www.politics-prose.com [dostęp 2021-02-04] (ang.).
- ↑ Joseph Francese , Narrating Postmodern Time and Space, SunyPress, 1997 .
- ↑ Curtis White , Italo Calvino and What's Next: The Literature of Monstrous Possibility., „The Iowa Review”, 14.3, 1984, s. 128-139 .
- ↑ Anita Kłos: Niewidzialne miasta Itala Calvina i ich polska recepcja. Między literaturą, architekturą a studiami miejskimi. W: Literatura a architektura. Joanna Godlewicz-Adamiec, Piotr Kociumbas, Tomasz Szybisty (red.). Kraków – Warszawa: iMEDIUS, 2017, s. 315-330, seria: Literatura – konteksty. ISBN 978-83-944308-1-8. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Calvino I., Niewidzialne miasta, wydanie III, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2013 (krótka biografia na wewnętrznej stronie obwoluty)
- ISNI: 000000012117119X
- VIAF: 8520
- ULAN: 500217881
- LCCN: n79128096
- GND: 118518542
- NDL: 00435138
- LIBRIS: rp3550b90xlr0m7
- BnF: 11894897x
- SUDOC: 026763389
- SBN: CFIV016410, DDSV119489
- NLA: 35651504
- NKC: jn19990001307
- DBNL: calv005
- BNE: XX1165868
- NTA: 068408412
- BIBSYS: 90069217
- CiNii: DA00260679
- Open Library: OL4326372A
- PLWABN: 9810567452405606
- NUKAT: n93080462
- J9U: 987007302619305171
- PTBNP: 19894
- CANTIC: a10057274
- LNB: 000008592
- NSK: 000001536
- CONOR: 5457251
- BNC: 000037000
- ΕΒΕ: 60969
- BLBNB: 000578816
- KRNLK: KAC199604264
- LIH: LNB:0gQ;=BO