Arka Noego (zespół muzyczny): Różnice pomiędzy wersjami

{{{nazwa}}}

Pochodzenie	Polska
Gatunki	muzyka religijna
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Arka Noego – dziecięcy zespół muzyczny wykonujący piosenki o tematyce religijnej. Nieoficjalnie powstał już w roku 1999, gdy z okazji pielgrzymki papieża Jana Pawła II telewizyjna redakcja katolicka szukała odpowiedniej piosenki i wykonawców mających uświetnić wizytę. Powstały wtedy utwór Tato (Nie boję się, gdy ciemno jest) stał się wielkim przebojem, a twórcy programu „Ziarno” zasugerowali nagranie kolejnych.

W skład wchodzą głównie dzieci członków zespołu 2Tm2,3 i ich przyjaciele. Młodzi wykonawcy śpiewają naturalnie i spontanicznie – nie mają specjalnie szkolonych i ustawianych głosów, nie odbywają regularnych prób. Na przestrzeni lat od początku powstania zespołu w składzie grupy było wiele dzieci. Według Roberta Friedricha, do 2011 przez zespół przewinęło się około 100 dzieci^[1].

Zespół jeździ z koncertami po całej Polsce. Co roku daje specjalne koncerty z okazji Bożego Narodzenia i Wielkanocy, transmitowane później przez Telewizję Polską. Odbył kilka zagranicznych tournée, w tym do USA i Kanady.

W styczniu 2001 wystąpił w Auli Pawła VI na Watykanie przed papieżem Janem Pawłem II i tysiącami wiernych podczas wielkiego spotkania dzieci na zakończenie Roku Jubileuszowego, współorganizowanego przez boloński Instytut Antoniano.

Piosenki Arki zostały przetłumaczone i nagrane w kilku językach obcych – w Niemczech przez NOAHs KIDSs, w Peru – Arca de Noe, w USA – NOAHs KIDSs. Zapowiadana jest też wersja białoruska.

W roku 2005 zespół wystąpił w reklamie lodów Koral, w której śpiewał między innymi zmodyfikowaną wersję swojego przeboju „Taki mały, taki duży może świętym być” brzmiącą: „Taki mały, taki duży może lody jeść”.

W 2010 roku Arka Noego wystąpiła na scenie folkowej XVI Przystanku Woodstock. Rok później zespół wystąpił na festiwalu ponownie, tym razem na scenie głównej. Podczas koncertu jego członkowie odebrali statuetkę Złotego Bączka – nagrodę dla najlepszego koncertu mającego miejsce na scenie folkowej podczas poprzedniej edycji festiwalu.

Na łamach Tygodnika Powszechnego pojawiły się publikacje krytyczne wobec działalności zespołu. Występ członków grupy w reklamie lodów Koral wywołał kontrowersje natury prawnej^[2] oraz teologicznej^[3]. W artykule w Tygodniku Powszechnym, ks. dr hab. Andrzej Draguła zarzucił Zespołowi banalizację sacrum poprzez wykorzystanie religii w celach komercyjnych:

„Zastosowane w reklamie zabiegi nie występują przeciw Ewangelii. Te zabiegi ją po prostu banalizują. A wydaje się, że banalizacja tego, co święte, pomieszanie świętości z pospolitością jest o wiele niebezpieczniejszym zabiegiem niż występowanie wprost przeciwko Bogu (...).”^[3]

• Robert Friedrich – gitara,
• Dariusz Malejonek – gitara,
• Maciej Starosta – perkusja,
• Tomasz Krzyżaniak – perkusja,
• Marcin Pospieszalski – skrzypce, gitara basowa, syntezator,
• Mateusz Pospieszalski – saksofony, flety,
• Krzysztof Kmiecik – gitara basowa,
• Michał Garstecki – gitara basowa,
• Karol Nowacki – syntezator,
• Mikołaj Pawlak – flet,
• Robert Drężek – gitara,
• Tomasz Mazur – trąbka
• Józef Zatwarnicki – puzon
• Maria Friedrich – gitara,
• Michalina Slany – skrzypce.

Weronika Borowska, Dominika Budkiewicz, Kaja Chmiel, Łukasz Chruszcz, Max Chruszcz, Victor Chukwu, Aniela Czartoryska,Krzysztof Dębowski, Bruno Friedrich, Franciszka Friedrich, Henryk Friedrich, Róża Friedrich, Wiktoria Friedrich, Jasio Garstecki, Anna Heydel, Maria Heydel, Zosia Heydel, Ada Janiszewska, Marta Mądry, Weronika Mądry, Bartek Malejonek, Kasia Malejonek, Ola Malejonek, Kornelia Pawlak, Tosia Pawlak, Stasia Piotrowska, Ula Piotrowska, Marek Pospieszalski, Mikołaj Pospieszalski, Janette Silva da Piedade, Marta Sosulska, Olivier Sorgho, Patryk Sorgho, Halszka Starosta, Julek Starosta, Malwina Starosta, Michasia Starosta, Adrian Surlejewski, Dominik Szczepaniak, Martyna Szczepaniak, Sara Szuman, Weronika Winter, Łukasz Winter, Piotr Winter, Pola Zart, Kamil Ziemowski, Aga Tauszyńska

Inne

• Nagroda Fryderyk 2000 w kategoriach Album roku – pop (płyta A gu gu), Grupa roku, Fonograficzny debiut roku oraz nominacja w kategorii Piosenka roku (utwór „Święty święty uśmiechnięty”)^[23]
• Tytuł „Parasol Szczęścia” (przyznany przez czytelników pisma „Twoje Dziecko”)^[24]

• Oficjalna strona zespołu