Przejdź do zawartości

Justine Henin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
mNie podano opisu zmian
Linia 38: Linia 38:


Jedyne dwa turnieje deblowe w dotychczasowej karierze Justine wygrała w [[2002]] roku. Pierwszy wygrała w [[Gold Coast]] w [[Australia|Australii]], a drugi w [[Zurich|Zurichu]]. Została sklasyfikowana na 23 miejscu w rankingu deblistek.
Jedyne dwa turnieje deblowe w dotychczasowej karierze Justine wygrała w [[2002]] roku. Pierwszy wygrała w [[Gold Coast]] w [[Australia|Australii]], a drugi w [[Zurich|Zurichu]]. Została sklasyfikowana na 23 miejscu w rankingu deblistek.

⚫
Niektórzy nazywają ją "właścicielką" najlepszego backhandu po linii wśród pań. Mimo filigramowej sylwetki zachowuje się bardzo zwinnie na korcie, dobiega do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnie przebija je na drugą stronę kortu. Nie lubi długich wymian w grze, zazwyczaj stara się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Jest zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem.


== Kariera tenisowa ==
== Kariera tenisowa ==
Linia 48: Linia 50:


Od tego czasu jej kariera rozwijała się błyskawicznie. W [[1997]] roku wygrała Orange Bowl - mistrzostwa juniorów. Doskonałą formę udowodniła, wygrywając [[Wielki Szlem|wielkoszlemowy]] turniej [[French Open]] juniorów. Postanowiła przerwać naukę.
Od tego czasu jej kariera rozwijała się błyskawicznie. W [[1997]] roku wygrała Orange Bowl - mistrzostwa juniorów. Doskonałą formę udowodniła, wygrywając [[Wielki Szlem|wielkoszlemowy]] turniej [[French Open]] juniorów. Postanowiła przerwać naukę.

⚫
Niektórzy nazywają ją "właścicielką" najlepszego backhandu po linii wśród pań. Mimo filigramowej sylwetki zachowuje się bardzo zwinnie na korcie, dobiega do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnie przebija je na drugą stronę kortu. Nie lubi długich wymian w grze, zazwyczaj stara się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Jest zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem.


=== 1999 ===
=== 1999 ===

Wersja z 10:25, 24 lut 2006

Szablon:Propozycja

Justine Henin-Hardenne
Justine Henin-Hardenne
Państwo Belgia
Miejsce zamieszkania Monte Carlo, Monako
Wzrost 167 cm
Waga 57 kg
Gra praworęczna
Status profesjonalny 1999
Najwyższe miejsce w rankingu WTA 1 (20 października 2003)
Aktualne miejsce w rankingu WTA 5 (30 stycznia 2006)
Najwyższe miejsce w rankingu deblistek WTA 23 (2002); aktualnie nie sklasyfikowana
Trener Carlos Rodriguez

Justine Henin-Hardenne (Szablon:Audio) (urodzona 1 czerwca 1982 w Liège) - belgijska tenisistka.

Grę w tenisa rozpoczęła w wieku kilku lat, kiedy dostała w prezencie od rodziców swoją pierwszą rakietę tenisową. Mimo ciężkich przeżyć w dzieciństwie, potrafiła wzbić się na tenisowe szczyty i stać się jedną z najlepszych tenisistek świata.

Największym sukcesem w turniejach singlowych Justine jest niewątpliwie złoty medal zdobyty podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku w Atenach. Sukcesem są również cztery tytuły wielkoszlemowe. Tenisistka wygrała już 24 turnieje, pierwszy po otrzymaniu statusu profesjonalnego już przy pierwszym starcie w turnieju WTA w rodzinnej Belgii w 1999 roku. Swoje sukcesy przypieczętowała prowadzeniem w światowym rankingu tenisistek WTA.

Jedyne dwa turnieje deblowe w dotychczasowej karierze Justine wygrała w 2002 roku. Pierwszy wygrała w Gold Coast w Australii, a drugi w Zurichu. Została sklasyfikowana na 23 miejscu w rankingu deblistek.

Niektórzy nazywają ją "właścicielką" najlepszego backhandu po linii wśród pań. Mimo filigramowej sylwetki zachowuje się bardzo zwinnie na korcie, dobiega do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnie przebija je na drugą stronę kortu. Nie lubi długich wymian w grze, zazwyczaj stara się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Jest zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem.

Kariera tenisowa

Młoda tenisistka

Justine urodziła się, podczas gdy w Paryżu rozgrywane były ćwierćfinały turnieju wielkoszlemowego French Open. Ostatecznie wygrała go Martina Navratilova. Kochała od zawsze sport, żyjąc w sportowym środowisku. Uczęszczała do klubu w Rochefort. Kiedy miała pięć lat, spędzała całe wakacje na korcie, pojawiając się w domu tylko na obiady. W wieku sześciu lat opuściła ten klub i przeniosła się do Tennis Club Ciney. To był jej pierwszy kontakt z prawdziwym treningiem i zawodami. Po pracy z kilkoma trenerami, Justine dołączyła do francuskiej federacji tenisowej, gdzie Jean - Pierre Collot i Luc Bodart pomogli jej poprawić technikę gry. Kiedy zrobiła już znaczne postepy w grze, opuściła federację francuską i rozpoczęła prywatne treningi w Tennis Club Geronsart z Gabrielem Gonzalezem.

Będąc wspaniałą uczennicą, bardzo dobrą piłkarką i tenisistką, Justine postanowiła porzucić piłkę nożną i zawodowo zająć się tenisem ziemnym. Powróciła do federacji francuskiej, zmieniła trenera na Michaela Mouillarda, z którym pracowała przez dwa lata. Po śmierci swojej matki, w 1994 roku poznała trenera Carlosa Rodrigueza, z którym współpracuje do dzisiaj. Ponieważ wiele treningów miała w mieście Mons, zdecydowała właśnie tam kontynuować naukę w szkole średniej.

Od tego czasu jej kariera rozwijała się błyskawicznie. W 1997 roku wygrała Orange Bowl - mistrzostwa juniorów. Doskonałą formę udowodniła, wygrywając wielkoszlemowy turniej French Open juniorów. Postanowiła przerwać naukę.

1999

Już w 1999 roku otrzymała status profesjonalny. Wystartowała w Antwerpii, w turnieju Belgian Open i odniosła swoje pierwsze singlowe zwycięstwo, pokonując w finale Sarah Pitkowski 6/1 6/2. W rozgrywanym w maju paryskim French Open została wyeliminowana już w drugiej rundzie, przegrywając z liderką rankingu WTA, Amerykanką Lindsay Davenport. Występ w belgijskim Knokke - Heist zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 4/6 6/3 4/6 z Laurence Courtois. Na twardych kortach US Open również nie odniosła większego sukcesu - wyeliminowana została przez Amelie Mauresmo w pierwszej rundzie (1/6 4/6). W kolejnych dwóch turniejach osiągnęła ćwierćfinały: w Luksemburgu uległa 4/6 3/6 Sabine Appelmans, a w Quebec Amy Frazier 6/3 6/7 5/7. Z tą samą zawodniczką Justine przegrała w drugiej rundzie turnieju w Filadefii.

2000

W 2000 roku Justine nie odniosła żadnego turniejowego zwycięstwa. Sezon rozpoczęła od startu w Australian Open. W drugiej rundzie przegrała ze Szwajcarką Martiną Hingis 3/6 3/6. Na tym samym etapie zakończyła swój występ w paryskim Open Gaz de France, ulegając tym razem Francuzce Natalie Tauziat 5/7 6/2 4/6. W ostatnim przed Wimbledonem turnieju WTA w Hertogenbosch dotarła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Sandrine Testud 1/6 7/5 6/7(1). W turnieju wielkoszlemowym nie powiodło jej się najlepiej: Hiszpanka Arantxa Sanchez-Vicario pokonała ją 1/6 6/1 1/6 już w pierwszej rundzie. W turnieju w Palermo dotarła do ćwierćfinałów, ale tam jej pogromczynią stała się Słowaczka Henrieta Nagyowa (5/7 4/6). W Knokke - Heist, Toronto i New Haven odpadła już w drugiej rundzie (przegrywając z Magui Serną, Lindsay Davenport i Amandą Coetzer). Lindsay Davenport pokonała Justine również podczas US Open, w czwartej rundzie, osiągając wynik 0/6 4/6. W drugiej rundzie turnieju luksemburskiego przegrała z Barbarą Rittner 2/6 6/7(5). W Filderstadt, w Porsche Tennis Grand Prix, spotkała się w drugiej rundzie z Martiną Hingis, jednak przy stanie 3/6 0/3 dla Szwajcarki musiała przerwać spotkanie. Sezon zakończyła występem w słowackim Eurotel Slovak Indor, gdzie jej ćwierćfinałową pogromczynią okazała się Daja Bedanowa.

2001

Na początek roku 2001 Justine sprawiła sobie dwie miłe niespodzianki. Pierwszą było jej drugie turniejowe zwycięstwo w Thalgo Australian Women's (Gold Coast), w finale z Silvią Fariną Elią wygrywając 7/6(5) 6/4. Wygrała również w Canberze, tym razem z Sandrine Testud 6/2 6/2. Na kortach w Melbourne, w Australian Open odpadła w czwartej rundzie, pokonana przed Monicę Seles 6/4 4/6 4/6. Po dwóch rundach pożegnała się z turniejem w Nicei (przegrana z Magdaleną Maleevą 6/7(3) 6/4 4/6). W San Diego została pokonana już w pierwszej rundzie przez Magui Serna. Był to zacięty pojedynek, obydwa sety rozstrzygano w tie-breaku. Do trzeciej rundy Justine dotarła w Miami (przegrana z Tatianą Garbin 3/6 1/6) oraz w Indian Wells/Pacific Life Open (porażka z Kim Clijsters 6/1 4/6 3/6). W Hamburgu zagrała w półfinale, ale jej rywalka, Angeles Montolio, okazała się tym razem lepsza. W belgijskim półfinale French Open 2001 trzysetowy pojedynek zdecydował, że to Kim awansuje do ćwierćfinałów. Justine "zemściła się" na rodaczce już przy okazji następnego turnieju (Hertogenbosch), wygrywając z nią w finale 6/4 3/6 6/3. Było to jej czwarte turniejowe zwycięstwo. W półfinale German Open w Berlinie skreczowała w meczu z Jennifer Capriati. Na londyńskich kortach pozwoliła wygrać Amerykance Venus Williams w finale. W turniejach kanadyjskich i amerykańskich dotarła do ćwierćfinałów, ulegając Monice Seles i wspomnianej siostrze Williams. Z Sereną Justine spotkała się wktórce w turnieju US Open; przegrała 5/7 0/6 w czwartej rundzie. Przerwała finałowy mecz na Hawajach z Sandrine Testud. W Moskwie odpadła w drugiej rundzie, a w niemieckim Filderstadt została pokonana w meczu finałowym przez Davenport. Ostatnią imprezą sezonu, w której Justine wzięła udział, był turniej w Linz. Zakończyła go już na drugiej rundzie.

2002

Na początku sezonu 2002 Justine przegrała 5/7 2/6 w finale turnieju w Gold Coast z Venus Williams. W Sydney dotarła do ćwierćfinałów, ale tam już czekała na nią Kim Clijsters. Belgijski pojedynek zakończył się zwycięstwem Kim 6/7 2/6. Podobny przebieg miał mecz obu zawodniczek w ćwierćfinale Australian Open. W Paryżu lepsza od Belgijki okazała się Monica Seles, a w Antwerpii JuJu przegrała finał z Venus Williams. W Indian Wells okazała się gorsza od Danieli Hantuchovej, a w Miami przegrała z Anną Smasznową. Venus wygrała z Justine również w Bausch & Lomb Championships, w finale osiągając wynik 6/2 5/7 6/7(5). Na kortach Rolanda Garrosa odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Aniko Kapros. Z Jeleną Dokić przegrała w III rundzie turnieju w Hamburgu, co zrekompensowała sobie zwycięstwem w finale German Open (6/2 1/6 7/6(5) z Sereną Williams. Kolejną szansę na wygraną straciła, ulegając tej samej zawodniczce w Rzymie. W holenderskim turnieju przegrała w półfinale z Eleni Daniilidou. Na tym samym etapie zakończyła swój udział w Wimbledonie. Została pokonana pezez Marissę Irvin w pierwszej rundzie turnieju w San Diego, a przez Anastazję Myskinę w New Haven. W ćwierćfinałach Rogers Cup w Toronto uległa Jennifer Capriati 6/4 0/6 2/6. Nie najlepiej powiodło jej się w US Open, swój występ zakończyła w czwartej rundzie (mecz z Hantuchovą 1/6 6/3 6/7(4)). W dwóch kolejnych turniejach odpadała w półfinałach, a w Filderstadt już w drugiej rundzie po porażce w meczu z Myriam Casanovą. Na zakończenie sezonu wygrała turniej w Linz z Alexandrą Stevenson (6/3 6/0). W swoim debiutanckim turnieju Masters w Los Angeles Justine została pokonana przez Kim Clijsters w ćwierćfinale, przegrywając wcześniej tylko jeden mecz w grupach. W tym sezonie Justine odnotowała również dwa zwycięstwa w turniejach deblowych. Pierwszy w parze z Meghann Shaughnessy w Gold Coast. Zawodniczki pokonały w finale Asę Carlsson i Miriam Oremans. Drugi turniej wygrała w parze z Jeleną Bowiną w Zurichu. Finałowymi rywalkami duetu były Jelena Dokić i Nadia Pietrowa. Justine aktualnie nie jest skalsyfikowana w rankingu deblistek. Najwyższe jej miejsce w tej klasyfikacji to 23 w 2002 roku.

2003

Rok 2003 to niewątpliwie jeden z lepszych w karierze sportowej Justine. Na początku sezonu, w turniejach australijskich, doszła do półfinałów (w Sydney przegrała z Kim Clijsters, a w Melbourne z Venus Williams). Z Clijsters spotkała się na zawodach w Antwerpii, gdzie znów rodaczka okazała się lepsza. Zawodniczka zreflektowała się na turnieju w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie), w którym wygrała mecz finałowy z Monicą Seles. Po niepowodzeniu w Miami (przegrana z Chandą Rubin w ćwierćfinałach) wygrała w Charlestown z drugą z sióstr Williams, Sereną. Przegrała półfinał na Amelie Island z Rosjanką Jeleną Dementiewą, lecz w Berlinie wygrała z Kim Clijsters, rewanżując się za ostatnie porażki. W paryskim turnieju wielkoszlemowym French Open odniosła swój pierwszy poważniejszy sukces w karierze: wygrała mecz finałowy z Kim Clijsters i tym samym stała się pierwszą belgijską tenisistką, której udało się wygrać w turnieju wielkoszlemowym. Następna konfrontacja dwóch najlepszych Belgijek miała miejsce w Hertogenbosch, w Holandii. Tam Justine skreczowała, gdy wynik meczu wynosił 7/6(4) 0/3. W Wimbledonie dotarła tylko do półfinału, gdzie pokonała ją Serena Williams. Kolejne trzy turnieje Justine zdecydowanie wygrała: w San Diego z Kim Clijsters, w Toronto z Liną Krasnorucką oraz wielkoszlemowy US Open (po raz pierwszy ten turniej, po raz drugi turniej wielkoszlemowy), pokonując w finale Kim Clijsters 7/5 6/1. Finał w Filderstadt Justine przegrała ze swoją rodaczką, a w Zurichu wygrała z Jeleną Dokić. Przegrała finał w Liepzig z Anastazją Myskiną. W turnieju Masters, kończącym sezon, przegrała w półfinałach z Francuzką Amelie Mauresmo, osiągając wynik 6/7(2) 6/3 3/6. W październiku 2003 roku Justine zajmowała pierwsze miejsce w rankingu tenisistek WTA.

2004

Przed rozpoczęciem sezonu 2004 Justine trenowała z Pat Etcheberry, która w przeszłości współpracowała z takimi gwiazdami tenisa, jak Andre Agassi czy Jennifer Capriati. Nadzwyczajne zmiany w jej organizmie oraz poprawa wytrzymałości były przyczyną bezpodstawnych pogłosek o zażywaniu przez zawodniczkę anabolików i sterydów. Justine udowodniła swoją doskonałą formę, wygrywając w Sydney ze swoją pogromczynią z turnieju Masters - Amelie Mauresmo. Tym razem Belgijka okazała się lepsza, zwyciężając w dwóch setach 6/4 6/4. Dobrą passę miała również w wielkoszlemowym Australian Open, gdzie w finale pokonała Kim Clijsters 6/3 4/6 6/3, odnosząc swoje trzecie zwycięstwo w turnieju tej rangi. W Dubaju po raz trzeci w sezonie wygrała turniej WTA, pokonując Swietłaną Kuzniecową. W Doha wynik odwrócił się i w półfinale to Rosjanka zwyciężyła. Justine triumfowała w Pacific Life Open (Kalifornia), gdzie ograła faworytkę amerykańskiej publiczności Lindsay Davenport. Występ w kolejnym turnieju zakończyła w półfinale, tam spotkała się z Amelie Mauresmo. Odniosła klęskę we French Open, kończąc swój udział już w drugiej rundzie. Prawdziwy i największy jak dotąd sukces w karierze Justine odniosła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2004 w greckich Atenach, gdzie okazała się niepokonana, a w ostatecznej rozgrywce pokonała 6/3 6/3 Amelie Mauresmo. Udział w US Open nie był już tak dobry, a zakończył się na czwartej rundzie (porażka z Nadią Pietrową). Justine zaczęła zmagać się z tajemniczą chorobą infekcyjną. Będąc w Polsce mówiła, iż to było bardzo przykre doświadczenie dla osoby, która aktywnie spędza czas, a tu nagle nie może nawet prowadzić samochodu. Choroba zmusiła tenisistkę do kilkumiesięcznej przerwy. Słabsze wyniki w ostatnich turniejach sprawiły, że we wrześniu Belgijka straciła pierwsze miejsce na światowej liście rankingowej.

2005

Justine powróciła na korty w marcu 2005 roku. Pierwszy turniej (Miami) zakończyła na ćwierćfinale (przegrana z Marią Szarapową). W kolejnych jednak udowodniła swoją światową klasę i zwyciężyła kolejno: w Charlestown (z Jeleną Dementiewą), w Warszawie (ze Swietłaną Kuzniecową), w Berlinie (z Nadią Pietrową), by w końcu sięgnąć po swój czwarty tytuł wielkoszlemowy we francuskim French Open, pokonując w nim faworytkę publiczności, kanadyjsko - francuską zawodniczkę Mary Pierce. Po tym triumfie wystartowała dopiero w Wimbledonie, gdzie odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Greczynką Eleni Daniilidou. Przegrała belgijski finał w turnieju w Toronto, poprzedzającym US Open. Tam zaś odpadła już w czwartej rundzie, ulegając Mary Pierce. Sezon zakończyła na turnieju w Filderstadt, gdzie grała tylko do drugiej rundy, przegrywając z Włoszką Flavią Penettą. Jej słabsze wyniki w tych turniejach związane były z nękającą ją w ostatnich miesiącach kontuzją ścięgna uda. Zajmowała miejsce w pierwszej ósemce rankingu WTA, mimo to nie pojawiła się na turnieju Masters w Los Angeles. Jeden z tenisowych magazynów uplasował ją na trzydziestym pierwszym miejscu w rankingu najlepszych tenisistów i tenisistek w historii.

2006

Na początku roku 2006 wystąpiła w turnieju Medibank International w Sydney. W finale odniosła zwycięstwo z Francescą Schiavone, a we wcześniejszych rundach pokonała Szwajcarkę Martinę Hingis, która wróciła na korty po kilkuletniej przerwie spowodowanej kontuzją. 28 stycznia zagrała w meczu finałowym w turnieju wielkoszlemowym Australian Open z Amelie Mauresmo. Jednak z powodu problemów żołądkowych zmuszona była do przerwania gry przy stanie 6/1 2/0 na korzyść Francuzki. Awansowała na piąte miejsce w światowym rankingu i zrobiła sobie krótką przerwę w występach na kortach. Zobaczyliśmy ją dopiero w turnieju w Dubaju. W pierwszym meczu Justine nie pokazała jednak najwyższej formy. W drugiej rundzie miała problem z pokonanien Ukrainki Kateryny Bondarienko. Ostateczny wynik meczu to 6/4 7/5.

Życie rodzinne

16 listopada 2002 roku w Chateau de Lavaux-Sainte-Anne mężem Justine został Pierre–Yves Hardenne. Od tego czasu na kortach używa nazwiska Henin-Hardenne. Prawo belgijskie zabrania noszenia przez żonę nazwiska męża, toteż prawnie nadal nosi tylko nazwisko panieńskie. W 2005 roku państwo Hardenne przeprowadzili się do Monte Carlo w Monako. Matka Justine, Francoise Rosiere, była nauczycielką języka francuskiego i historii. Zmarła na nowotwór, kiedy Justine miała tylko dwanaście lat. Jej ojcem jest Jose Henin. Tenisistka ma dwóch braci: Davida i Thomasa oraz dwie siostry: Sarah i zmarłą Florence. W 2004 roku Patrick Haumont napisał o belgijskiej rakiecie książkę biograficzną pod tytułem „Justine Henin – Hardenne. Szczęście znalezione”. Ulubionym miastem Justine jest Montreal. Jej tenisowy wzór to Niemka Steffi Graf.

Zwycięstwa w turniejach singlowych 1999 - 2006

W latach 1999 - 2006 Justine odnotowała 101 startów w turniejach singlowych, z czego wygrała 24. Jest zwyciężczynią 4 turniejów wielkoszlemowych i złotą medalistką olimpijską z Aten.

Plik:Olympic-rings.png
Tenis żeński
Złoto
Ateny 2004

Bilans spotkań Justine z czołowymi zawodniczkami świata

Oto wykaz spotkań Justine z piętnastoma najlepszymi zawodniczkami świata (stan meczów na dzień 23 lutego 2006 roku).

Justine w Internecie

Justine w Wikipedii

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Justine_Henin&oldid=2623755”