Przejdź do zawartości

Justine Henin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Linia 65: Linia 65:
=== 2002 ===
=== 2002 ===


Na początku sezonu [[2002]] Justine przegrała 5/7 2/6 w finale turnieju w [[Gold Coast]] z [[Venus Williams]]. W [[Sydney]] dotarła do ćwierćfinałów, ale tam już czekała na nią [[Kim Clijsters]]. Belgijski pojedynek zakończył się zwycięstwem Kim 6/7 2/6. Podobny przebieg miał mecz obu zawodniczek w ćwierćfinale [[Australian Open]]. W [[Paryż|Paryżu]] lepsza od [[Belgia|Belgijki]] okazała się [[Monica Seles]], a w [[Antwerpia|Antwerpii]] JuJu przegrała finał z Venus Williams. W Indian Wells okazała się gorsza od [[Daniela Hantuchova|Danieli Hantuchovej]], a w [[Miami]] przegrała z [[Anna Smasznowa|Anną Smasznową]]. Venus wygrała z Justine również w Bausch & lomb Championships, w finale osiągając wynik 6/2 5/7 6/7(5). Na kortach [[French Open|Rolanda Garrosa]] odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Aniko Kapros. Z [[Jelena Dokić|Jeleną Dokić]] przegrała w III rundzie turnieju w Hamburgu, co zrekompensowała sobie zwycięstwem w finale German Open (6/2 1/6 7/6(5) z [[Serena Williams|Sereną Williams]]. Kolejną szansę na wygraną straciła, ulegając tej samej zawodniczce w [[Rzym|Rzymie]]. W [[Holandia|holenderskim]] turnieju przegrała w półfinale z Eleni Daniilidou. Na tym samym etapie zakończyła swój udział w [[Wimbledon|Wimbledonie]]. Została pokonana pezez Marissę Irvin w pierwszej rundzie turnieju w [[San Diego]], a przez [[Anastazja Myskina|Anastazję Myskinę]] w [[New Haven]]. W ćwierćfinałach Rogers Cup w [[Toronto]] uległa Jennifer Capriati 6/4 0/6 2/6. Nie najlepiej powiodło jej się w [[US Open]], swój występ zakończyła w czwartej rundzie (mecz z [[Daniela Hantuchova|Hantuchovą]] 1/6 6/3 6/7(4)). W dwóch kolejnych turniejach odpadała w półfinałach, a w [[Filderstadt]] już w drugiej rundzie po porażce w meczu z Myriam Casanovą. Na zakończenie sezonu wygrała turniej w [[Linz]] z Alexandrą Stevenson (6/3 6/0). W swoim debiutanckim turnieju Masters w [[Los Angeles]] Justine została pokonana przez [[Kim Clijsters]] w ćwierćfinale, przegrywając wcześniej tylko jeden mecz w grupach.
Na początku sezonu [[2002]] Justine przegrała 5/7 2/6 w finale turnieju w [[Gold Coast]] z [[Venus Williams]]. W [[Sydney]] dotarła do ćwierćfinałów, ale tam już czekała na nią [[Kim Clijsters]]. Belgijski pojedynek zakończył się zwycięstwem Kim 6/7 2/6. Podobny przebieg miał mecz obu zawodniczek w ćwierćfinale [[Australian Open]]. W [[Paryż|Paryżu]] lepsza od [[Belgia|Belgijki]] okazała się [[Monica Seles]], a w [[Antwerpia|Antwerpii]] JuJu przegrała finał z Venus Williams. W Indian Wells okazała się gorsza od [[Daniela Hantuchova|Danieli Hantuchovej]], a w [[Miami]] przegrała z [[Anna Smasznowa|Anną Smasznową]]. Venus wygrała z Justine również w Bausch & Championships, w finale osiągając wynik 6/2 5/7 6/7(5). Na kortach [[French Open|Rolanda Garrosa]] odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Aniko Kapros. Z [[Jelena Dokić|Jeleną Dokić]] przegrała w III rundzie turnieju w Hamburgu, co zrekompensowała sobie zwycięstwem w finale German Open (6/2 1/6 7/6(5) z [[Serena Williams|Sereną Williams]]. Kolejną szansę na wygraną straciła, ulegając tej samej zawodniczce w [[Rzym|Rzymie]]. W [[Holandia|holenderskim]] turnieju przegrała w półfinale z Eleni Daniilidou. Na tym samym etapie zakończyła swój udział w [[Wimbledon|Wimbledonie]]. Została pokonana pezez Marissę Irvin w pierwszej rundzie turnieju w [[San Diego]], a przez [[Anastazja Myskina|Anastazję Myskinę]] w [[New Haven]]. W ćwierćfinałach Rogers Cup w [[Toronto]] uległa Jennifer Capriati 6/4 0/6 2/6. Nie najlepiej powiodło jej się w [[US Open]], swój występ zakończyła w czwartej rundzie (mecz z [[Daniela Hantuchova|Hantuchovą]] 1/6 6/3 6/7(4)). W dwóch kolejnych turniejach odpadała w półfinałach, a w [[Filderstadt]] już w drugiej rundzie po porażce w meczu z Myriam Casanovą. Na zakończenie sezonu wygrała turniej w [[Linz]] z Alexandrą Stevenson (6/3 6/0). W swoim debiutanckim turnieju Masters w [[Los Angeles]] Justine została pokonana przez [[Kim Clijsters]] w ćwierćfinale, przegrywając wcześniej tylko jeden mecz w grupach.
W tym sezonie Justine odnotowała również dwa zwycięstwa w turniejach deblowych. Pierwszy w parze z Meghann Shaughnessy w [[Gold Coast]]. Zawodniczki pokonały w finale Asę Carlsson i Miriam Oremans. Drugi turniej wygrała w parze z [[Jelena Bowina|Jeleną Bowiną]] w Zurichu. Finałowymi rywalkami duetu były [[Jelena Dokić]] i [[Nadia Pietrowa]]. Justine aktualnie nie jest skalsyfikowana w rankingu deblistek. Najwyższe jej miejsce w tej klasyfikacji to 23 w 2002 roku.
W tym sezonie Justine odnotowała również dwa zwycięstwa w turniejach deblowych. Pierwszy w parze z Meghann Shaughnessy w [[Gold Coast]]. Zawodniczki pokonały w finale Asę Carlsson i Miriam Oremans. Drugi turniej wygrała w parze z [[Jelena Bowina|Jeleną Bowiną]] w Zurichu. Finałowymi rywalkami duetu były [[Jelena Dokić]] i [[Nadia Pietrowa]]. Justine aktualnie nie jest skalsyfikowana w rankingu deblistek. Najwyższe jej miejsce w tej klasyfikacji to 23 w 2002 roku.


Wersja z 10:24, 24 lut 2006

Szablon:Propozycja

Justine Henin-Hardenne
Justine Henin-Hardenne
Państwo Belgia
Miejsce zamieszkania Monte Carlo, Monako
Wzrost 167 cm
Waga 57 kg
Gra praworęczna
Status profesjonalny 1999
Najwyższe miejsce w rankingu WTA 1 (20 października 2003)
Aktualne miejsce w rankingu WTA 5 (30 stycznia 2006)
Najwyższe miejsce w rankingu deblistek WTA 23 (2002); aktualnie nie sklasyfikowana
Trener Carlos Rodriguez

Justine Henin-Hardenne (Szablon:Audio) (urodzona 1 czerwca 1982 w Liège) - belgijska tenisistka.

Grę w tenisa rozpoczęła w wieku kilku lat, kiedy dostała w prezencie od rodziców swoją pierwszą rakietę tenisową. Mimo ciężkich przeżyć w dzieciństwie, potrafiła wzbić się na tenisowe szczyty i stać się jedną z najlepszych tenisistek świata.

Największym sukcesem w turniejach singlowych Justine jest niewątpliwie złoty medal zdobyty podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku w Atenach. Sukcesem są również cztery tytuły wielkoszlemowe. Tenisistka wygrała już 24 turnieje, pierwszy po otrzymaniu statusu profesjonalnego już przy pierwszym starcie w turnieju WTA w rodzinnej Belgii w 1999 roku. Swoje sukcesy przypieczętowała prowadzeniem w światowym rankingu tenisistek WTA.

Jedyne dwa turnieje deblowe w dotychczasowej karierze Justine wygrała w 2002 roku. Pierwszy wygrała w Gold Coast w Australii, a drugi w Zurichu. Została sklasyfikowana na 23 miejscu w rankingu deblistek.

Kariera tenisowa

Młoda tenisistka

Justine urodziła się, podczas gdy w Paryżu rozgrywane były ćwierćfinały turnieju wielkoszlemowego French Open. Ostatecznie wygrała go Martina Navratilova. Kochała od zawsze sport, żyjąc w sportowym środowisku. Uczęszczała do klubu w Rochefort. Kiedy miała pięć lat, spędzała całe wakacje na korcie, pojawiając się w domu tylko na obiady. W wieku sześciu lat opuściła ten klub i przeniosła się do Tennis Club Ciney. To był jej pierwszy kontakt z prawdziwym treningiem i zawodami. Po pracy z kilkoma trenerami, Justine dołączyła do francuskiej federacji tenisowej, gdzie Jean - Pierre Collot i Luc Bodart pomogli jej poprawić technikę gry. Kiedy zrobiła już znaczne postepy w grze, opuściła federację francuską i rozpoczęła prywatne treningi w Tennis Club Geronsart z Gabrielem Gonzalezem.

Będąc wspaniałą uczennicą, bardzo dobrą piłkarką i tenisistką, Justine postanowiła porzucić piłkę nożną i zawodowo zająć się tenisem ziemnym. Powróciła do federacji francuskiej, zmieniła trenera na Michaela Mouillarda, z którym pracowała przez dwa lata. Po śmierci swojej matki, w 1994 roku poznała trenera Carlosa Rodrigueza, z którym współpracuje do dzisiaj. Ponieważ wiele treningów miała w mieście Mons, zdecydowała właśnie tam kontynuować naukę w szkole średniej.

Od tego czasu jej kariera rozwijała się błyskawicznie. W 1997 roku wygrała Orange Bowl - mistrzostwa juniorów. Doskonałą formę udowodniła, wygrywając wielkoszlemowy turniej French Open juniorów. Postanowiła przerwać naukę.

Niektórzy nazywają ją "właścicielką" najlepszego backhandu po linii wśród pań. Mimo filigramowej sylwetki zachowuje się bardzo zwinnie na korcie, dobiega do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnie przebija je na drugą stronę kortu. Nie lubi długich wymian w grze, zazwyczaj stara się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Jest zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem.

1999

Już w 1999 roku otrzymała status profesjonalny. Wystartowała w Antwerpii, w turnieju Belgian Open i odniosła swoje pierwsze singlowe zwycięstwo, pokonując w finale Sarah Pitkowski 6/1 6/2. W rozgrywanym w maju paryskim French Open została wyeliminowana już w drugiej rundzie, przegrywając z liderką rankingu WTA, Amerykanką Lindsay Davenport. Występ w belgijskim Knokke - Heist zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 4/6 6/3 4/6 z Laurence Courtois. Na twardych kortach US Open również nie odniosła większego sukcesu - wyeliminowana została przez Amelie Mauresmo w pierwszej rundzie (1/6 4/6). W kolejnych dwóch turniejach osiągnęła ćwierćfinały: w Luksemburgu uległa 4/6 3/6 Sabine Appelmans, a w Quebec Amy Frazier 6/3 6/7 5/7. Z tą samą zawodniczką Justine przegrała w drugiej rundzie turnieju w Filadefii.

2000

W 2000 roku Justine nie odniosła żadnego turniejowego zwycięstwa. Sezon rozpoczęła od startu w Australian Open. W drugiej rundzie przegrała ze Szwajcarką Martiną Hingis 3/6 3/6. Na tym samym etapie zakończyła swój występ w paryskim Open Gaz de France, ulegając tym razem Francuzce Natalie Tauziat 5/7 6/2 4/6. W ostatnim przed Wimbledonem turnieju WTA w Hertogenbosch dotarła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Sandrine Testud 1/6 7/5 6/7(1). W turnieju wielkoszlemowym nie powiodło jej się najlepiej: Hiszpanka Arantxa Sanchez-Vicario pokonała ją 1/6 6/1 1/6 już w pierwszej rundzie. W turnieju w Palermo dotarła do ćwierćfinałów, ale tam jej pogromczynią stała się Słowaczka Henrieta Nagyowa (5/7 4/6). W Knokke - Heist, Toronto i New Haven odpadła już w drugiej rundzie (przegrywając z Magui Serną, Lindsay Davenport i Amandą Coetzer). Lindsay Davenport pokonała Justine również podczas US Open, w czwartej rundzie, osiągając wynik 0/6 4/6. W drugiej rundzie turnieju luksemburskiego przegrała z Barbarą Rittner 2/6 6/7(5). W Filderstadt, w Porsche Tennis Grand Prix, spotkała się w drugiej rundzie z Martiną Hingis, jednak przy stanie 3/6 0/3 dla Szwajcarki musiała przerwać spotkanie. Sezon zakończyła występem w słowackim Eurotel Slovak Indor, gdzie jej ćwierćfinałową pogromczynią okazała się Daja Bedanowa.

2001

Na początek roku 2001 Justine sprawiła sobie dwie miłe niespodzianki. Pierwszą było jej drugie turniejowe zwycięstwo w Thalgo Australian Women's (Gold Coast), w finale z Silvią Fariną Elią wygrywając 7/6(5) 6/4. Wygrała również w Canberze, tym razem z Sandrine Testud 6/2 6/2. Na kortach w Melbourne, w Australian Open odpadła w czwartej rundzie, pokonana przed Monicę Seles 6/4 4/6 4/6. Po dwóch rundach pożegnała się z turniejem w Nicei (przegrana z Magdaleną Maleevą 6/7(3) 6/4 4/6). W San Diego została pokonana już w pierwszej rundzie przez Magui Serna. Był to zacięty pojedynek, obydwa sety rozstrzygano w tie-breaku. Do trzeciej rundy Justine dotarła w Miami (przegrana z Tatianą Garbin 3/6 1/6) oraz w Indian Wells/Pacific Life Open (porażka z Kim Clijsters 6/1 4/6 3/6). W Hamburgu zagrała w półfinale, ale jej rywalka, Angeles Montolio, okazała się tym razem lepsza. W belgijskim półfinale French Open 2001 trzysetowy pojedynek zdecydował, że to Kim awansuje do ćwierćfinałów. Justine "zemściła się" na rodaczce już przy okazji następnego turnieju (Hertogenbosch), wygrywając z nią w finale 6/4 3/6 6/3. Było to jej czwarte turniejowe zwycięstwo. W półfinale German Open w Berlinie skreczowała w meczu z Jennifer Capriati. Na londyńskich kortach pozwoliła wygrać Amerykance Venus Williams w finale. W turniejach kanadyjskich i amerykańskich dotarła do ćwierćfinałów, ulegając Monice Seles i wspomnianej siostrze Williams. Z Sereną Justine spotkała się wktórce w turnieju US Open; przegrała 5/7 0/6 w czwartej rundzie. Przerwała finałowy mecz na Hawajach z Sandrine Testud. W Moskwie odpadła w drugiej rundzie, a w niemieckim Filderstadt została pokonana w meczu finałowym przez Davenport. Ostatnią imprezą sezonu, w której Justine wzięła udział, był turniej w Linz. Zakończyła go już na drugiej rundzie.

2002

Na początku sezonu 2002 Justine przegrała 5/7 2/6 w finale turnieju w Gold Coast z Venus Williams. W Sydney dotarła do ćwierćfinałów, ale tam już czekała na nią Kim Clijsters. Belgijski pojedynek zakończył się zwycięstwem Kim 6/7 2/6. Podobny przebieg miał mecz obu zawodniczek w ćwierćfinale Australian Open. W Paryżu lepsza od Belgijki okazała się Monica Seles, a w Antwerpii JuJu przegrała finał z Venus Williams. W Indian Wells okazała się gorsza od Danieli Hantuchovej, a w Miami przegrała z Anną Smasznową. Venus wygrała z Justine również w Bausch & Lomb Championships, w finale osiągając wynik 6/2 5/7 6/7(5). Na kortach Rolanda Garrosa odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Aniko Kapros. Z Jeleną Dokić przegrała w III rundzie turnieju w Hamburgu, co zrekompensowała sobie zwycięstwem w finale German Open (6/2 1/6 7/6(5) z Sereną Williams. Kolejną szansę na wygraną straciła, ulegając tej samej zawodniczce w Rzymie. W holenderskim turnieju przegrała w półfinale z Eleni Daniilidou. Na tym samym etapie zakończyła swój udział w Wimbledonie. Została pokonana pezez Marissę Irvin w pierwszej rundzie turnieju w San Diego, a przez Anastazję Myskinę w New Haven. W ćwierćfinałach Rogers Cup w Toronto uległa Jennifer Capriati 6/4 0/6 2/6. Nie najlepiej powiodło jej się w US Open, swój występ zakończyła w czwartej rundzie (mecz z Hantuchovą 1/6 6/3 6/7(4)). W dwóch kolejnych turniejach odpadała w półfinałach, a w Filderstadt już w drugiej rundzie po porażce w meczu z Myriam Casanovą. Na zakończenie sezonu wygrała turniej w Linz z Alexandrą Stevenson (6/3 6/0). W swoim debiutanckim turnieju Masters w Los Angeles Justine została pokonana przez Kim Clijsters w ćwierćfinale, przegrywając wcześniej tylko jeden mecz w grupach. W tym sezonie Justine odnotowała również dwa zwycięstwa w turniejach deblowych. Pierwszy w parze z Meghann Shaughnessy w Gold Coast. Zawodniczki pokonały w finale Asę Carlsson i Miriam Oremans. Drugi turniej wygrała w parze z Jeleną Bowiną w Zurichu. Finałowymi rywalkami duetu były Jelena Dokić i Nadia Pietrowa. Justine aktualnie nie jest skalsyfikowana w rankingu deblistek. Najwyższe jej miejsce w tej klasyfikacji to 23 w 2002 roku.

2003

Rok 2003 to niewątpliwie jeden z lepszych w karierze sportowej Justine. Na początku sezonu, w turniejach australijskich, doszła do półfinałów (w Sydney przegrała z Kim Clijsters, a w Melbourne z Venus Williams). Z Clijsters spotkała się na zawodach w Antwerpii, gdzie znów rodaczka okazała się lepsza. Zawodniczka zreflektowała się na turnieju w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie), w którym wygrała mecz finałowy z Monicą Seles. Po niepowodzeniu w Miami (przegrana z Chandą Rubin w ćwierćfinałach) wygrała w Charlestown z drugą z sióstr Williams, Sereną. Przegrała półfinał na Amelie Island z Rosjanką Jeleną Dementiewą, lecz w Berlinie wygrała z Kim Clijsters, rewanżując się za ostatnie porażki. W paryskim turnieju wielkoszlemowym French Open odniosła swój pierwszy poważniejszy sukces w karierze: wygrała mecz finałowy z Kim Clijsters i tym samym stała się pierwszą belgijską tenisistką, której udało się wygrać w turnieju wielkoszlemowym. Następna konfrontacja dwóch najlepszych Belgijek miała miejsce w Hertogenbosch, w Holandii. Tam Justine skreczowała, gdy wynik meczu wynosił 7/6(4) 0/3. W Wimbledonie dotarła tylko do półfinału, gdzie pokonała ją Serena Williams. Kolejne trzy turnieje Justine zdecydowanie wygrała: w San Diego z Kim Clijsters, w Toronto z Liną Krasnorucką oraz wielkoszlemowy US Open (po raz pierwszy ten turniej, po raz drugi turniej wielkoszlemowy), pokonując w finale Kim Clijsters 7/5 6/1. Finał w Filderstadt Justine przegrała ze swoją rodaczką, a w Zurichu wygrała z Jeleną Dokić. Przegrała finał w Liepzig z Anastazją Myskiną. W turnieju Masters, kończącym sezon, przegrała w półfinałach z Francuzką Amelie Mauresmo, osiągając wynik 6/7(2) 6/3 3/6. W październiku 2003 roku Justine zajmowała pierwsze miejsce w rankingu tenisistek WTA.

2004

Przed rozpoczęciem sezonu 2004 Justine trenowała z Pat Etcheberry, która w przeszłości współpracowała z takimi gwiazdami tenisa, jak Andre Agassi czy Jennifer Capriati. Nadzwyczajne zmiany w jej organizmie oraz poprawa wytrzymałości były przyczyną bezpodstawnych pogłosek o zażywaniu przez zawodniczkę anabolików i sterydów. Justine udowodniła swoją doskonałą formę, wygrywając w Sydney ze swoją pogromczynią z turnieju Masters - Amelie Mauresmo. Tym razem Belgijka okazała się lepsza, zwyciężając w dwóch setach 6/4 6/4. Dobrą passę miała również w wielkoszlemowym Australian Open, gdzie w finale pokonała Kim Clijsters 6/3 4/6 6/3, odnosząc swoje trzecie zwycięstwo w turnieju tej rangi. W Dubaju po raz trzeci w sezonie wygrała turniej WTA, pokonując Swietłaną Kuzniecową. W Doha wynik odwrócił się i w półfinale to Rosjanka zwyciężyła. Justine triumfowała w Pacific Life Open (Kalifornia), gdzie ograła faworytkę amerykańskiej publiczności Lindsay Davenport. Występ w kolejnym turnieju zakończyła w półfinale, tam spotkała się z Amelie Mauresmo. Odniosła klęskę we French Open, kończąc swój udział już w drugiej rundzie. Prawdziwy i największy jak dotąd sukces w karierze Justine odniosła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2004 w greckich Atenach, gdzie okazała się niepokonana, a w ostatecznej rozgrywce pokonała 6/3 6/3 Amelie Mauresmo. Udział w US Open nie był już tak dobry, a zakończył się na czwartej rundzie (porażka z Nadią Pietrową). Justine zaczęła zmagać się z tajemniczą chorobą infekcyjną. Będąc w Polsce mówiła, iż to było bardzo przykre doświadczenie dla osoby, która aktywnie spędza czas, a tu nagle nie może nawet prowadzić samochodu. Choroba zmusiła tenisistkę do kilkumiesięcznej przerwy. Słabsze wyniki w ostatnich turniejach sprawiły, że we wrześniu Belgijka straciła pierwsze miejsce na światowej liście rankingowej.

2005

Justine powróciła na korty w marcu 2005 roku. Pierwszy turniej (Miami) zakończyła na ćwierćfinale (przegrana z Marią Szarapową). W kolejnych jednak udowodniła swoją światową klasę i zwyciężyła kolejno: w Charlestown (z Jeleną Dementiewą), w Warszawie (ze Swietłaną Kuzniecową), w Berlinie (z Nadią Pietrową), by w końcu sięgnąć po swój czwarty tytuł wielkoszlemowy we francuskim French Open, pokonując w nim faworytkę publiczności, kanadyjsko - francuską zawodniczkę Mary Pierce. Po tym triumfie wystartowała dopiero w Wimbledonie, gdzie odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Greczynką Eleni Daniilidou. Przegrała belgijski finał w turnieju w Toronto, poprzedzającym US Open. Tam zaś odpadła już w czwartej rundzie, ulegając Mary Pierce. Sezon zakończyła na turnieju w Filderstadt, gdzie grała tylko do drugiej rundy, przegrywając z Włoszką Flavią Penettą. Jej słabsze wyniki w tych turniejach związane były z nękającą ją w ostatnich miesiącach kontuzją ścięgna uda. Zajmowała miejsce w pierwszej ósemce rankingu WTA, mimo to nie pojawiła się na turnieju Masters w Los Angeles. Jeden z tenisowych magazynów uplasował ją na trzydziestym pierwszym miejscu w rankingu najlepszych tenisistów i tenisistek w historii.

2006

Na początku roku 2006 wystąpiła w turnieju Medibank International w Sydney. W finale odniosła zwycięstwo z Francescą Schiavone, a we wcześniejszych rundach pokonała Szwajcarkę Martinę Hingis, która wróciła na korty po kilkuletniej przerwie spowodowanej kontuzją. 28 stycznia zagrała w meczu finałowym w turnieju wielkoszlemowym Australian Open z Amelie Mauresmo. Jednak z powodu problemów żołądkowych zmuszona była do przerwania gry przy stanie 6/1 2/0 na korzyść Francuzki. Awansowała na piąte miejsce w światowym rankingu i zrobiła sobie krótką przerwę w występach na kortach. Zobaczyliśmy ją dopiero w turnieju w Dubaju. W pierwszym meczu Justine nie pokazała jednak najwyższej formy. W drugiej rundzie miała problem z pokonanien Ukrainki Kateryny Bondarienko. Ostateczny wynik meczu to 6/4 7/5.

Życie rodzinne

16 listopada 2002 roku w Chateau de Lavaux-Sainte-Anne mężem Justine został Pierre–Yves Hardenne. Od tego czasu na kortach używa nazwiska Henin-Hardenne. Prawo belgijskie zabrania noszenia przez żonę nazwiska męża, toteż prawnie nadal nosi tylko nazwisko panieńskie. W 2005 roku państwo Hardenne przeprowadzili się do Monte Carlo w Monako. Matka Justine, Francoise Rosiere, była nauczycielką języka francuskiego i historii. Zmarła na nowotwór, kiedy Justine miała tylko dwanaście lat. Jej ojcem jest Jose Henin. Tenisistka ma dwóch braci: Davida i Thomasa oraz dwie siostry: Sarah i zmarłą Florence. W 2004 roku Patrick Haumont napisał o belgijskiej rakiecie książkę biograficzną pod tytułem „Justine Henin – Hardenne. Szczęście znalezione”. Ulubionym miastem Justine jest Montreal. Jej tenisowy wzór to Niemka Steffi Graf.

Zwycięstwa w turniejach singlowych 1999 - 2006

W latach 1999 - 2006 Justine odnotowała 101 startów w turniejach singlowych, z czego wygrała 24. Jest zwyciężczynią 4 turniejów wielkoszlemowych i złotą medalistką olimpijską z Aten.

Plik:Olympic-rings.png
Tenis żeński
Złoto
Ateny 2004

Bilans spotkań Justine z czołowymi zawodniczkami świata

Oto wykaz spotkań Justine z piętnastoma najlepszymi zawodniczkami świata (stan meczów na dzień 23 lutego 2006 roku).

Justine w Internecie

Justine w Wikipedii

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Justine_Henin&oldid=2623750”