Tekst źródłowy strony Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

← Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Nie masz uprawnień do edytowania tej strony z następującego powodu:

Twój adres IP znajduje się w zakresie adresów, który został zablokowany na wszystkich wiki Wikimedia Foundation.

Blokada została nałożona przez ‪EPIC‬. Podany powód to Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected.

Początek blokady: 09:48, 2 lip 2024
Zakończenie blokady: 09:48, 2 lip 2025

Twój obecny adres IP to 206.189.44.186. Zablokowany zakres to 206.189.32.0/20.

Prosimy o uwzględnienie wszystkich powyższych informacji we wszelkich zapytaniach.

Jeśli uważasz, że zostałeś zablokowany przez pomyłkę, możesz znaleźć dodatkowe informacje i instrukcje w Pomocniku dotyczącym blokad globalnych.

Tekst źródłowy strony można podejrzeć i skopiować.

=== Rosja ===
Już w czasach rozbiorów Rzeczypospolitej Rosja zaplanowała likwidację Cerkwi greckokatolickiej poprzez jej włączenie („powrót”) do Cerkwi prawosławnej. W swojej polityce rosyjscy carowie nie przewidywali miejsca dla konkurentów prawosławia, będącego religią państwową.

Większość duchowieństwa greckokatolickiego wyraziła oficjalnie swoje poparcie w sprawie likwidacji unii. Wśród nich znajdowali się biskupi uniccy [[Józef (Siemaszko)|Józef Siemaszko]], [[Bazyli (Łużyński)|Wasyl Łużyński]], [[Antoni (Zubko)|Antoni Zubko]], którzy w 1838 roku zgłosili w tajemnicy swój akces do Cerkwi prawosławnej, ponadto Siemaszko i Łużyński rozpoczęli zbieranie wśród duchowieństwa unickiego podpisów za masową konwersją na prawosławie. W diecezji litewskiej zebrano ich 760 (więcej niż połowa wszystkich duchownych z tego obszaru), a w diecezji białoruskiej 186 (mniej niż połowa). Na [[synod]]zie w [[Połock]]u w lutym 1839 przedstawiciele duchowieństwa, wraz z wymienionymi wyżej biskupami, podjęli decyzję o połączeniu Cerkwi greckokatolickiej z Patriarchatem Moskiewskim. Następnie wystosowano petycję do cara, na której znalazły się podpisy 1305 duchownych (jedynie 500 duchownych odmówiło pod nią podpisu). Po zapoznaniu z nią władz rosyjskich Cerkwi prawosławnej doszło dnia 25 marca 1839 roku (starego stylu) do formalnego wyrażenia zgody na przyłączenie Kościoła unickiego do prawosławia<ref name="Rzemieniuk">[[Florentyna Rzemieniuk]], ''Unici Polscy 1596-1946'', Siedlce 1998, s. 38, 150–156, 214.</ref>. Tym samym Cerkiew unicka na obszarze Cesarstwa Rosyjskiego zachowała się jedynie w Królestwie Polskim (Chełmszczyzna), jednak i tutaj unia została zlikwidowana. W styczniu 1874 przy użyciu siły rosyjscy żołnierze zabili 26 unitów w [[Wincenty Lewoniuk i 12 towarzyszy|Pratulinie]] i [[Męczennicy z Drelowa|Drelowie]]. Tak więc Cerkiew greckokatolicka na terenie zaboru rosyjskiego została niemal całkowicie zniesiona, trwając tylko na niektórych terenach w podziemiu.
{{osobny artykuł|Kościół unicki w Imperium Rosyjskim|Likwidacja unickiej diecezji chełmskiej}}
[[Plik:Pratulin martyrs in 1874.jpg|thumb|Męczennicy z [[Pratulin]]a]]

Wróć do Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_katolicki_obrządku_bizantyjsko-ukraińskiego”