wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) senat
odmiana:
(1.1) senātus, senātūs lub rzadziej senātī[1][2], rzadko też senātuis[2] (deklinacja IV lub rzadziej deklinacja II, rzadko deklinacja III)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) senatui placuit → senat zagłosował (dosł. senatowi spodobało się)
(1.1) senatum cogerezwołać posiedzenie senatu
(1.1) senatum habereodbyć posiedzenie senatu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. senator m, senectus ż, senex m
przym. senex, senectus
związki frazeologiczne:
(1.1) Senatus Populusque Romanus
etymologia:
łac. senexstary
uwagi:
(1.1) dosł. senatus oznacza coś w rodzaju rada starszych
źródła:
  1. Hasło „senatus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. dziesiąte, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977, s. 453.
  2. 2,0 2,1   Hasło „senatus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.