konstytutywny
konstytutywny (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) taki, który jest główną częścią lub cechą czegoś
- (1.2) praw. taki, który ustanawia, zmienia lub znosi stosunek prawny
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konstytutywny konstytutywna konstytutywne konstytutywni konstytutywne dopełniacz konstytutywnego konstytutywnej konstytutywnego konstytutywnych celownik konstytutywnemu konstytutywnej konstytutywnemu konstytutywnym biernik konstytutywnego konstytutywny konstytutywną konstytutywne konstytutywnych konstytutywne narzędnik konstytutywnym konstytutywną konstytutywnym konstytutywnymi miejscownik konstytutywnym konstytutywnej konstytutywnym konstytutywnych wołacz konstytutywny konstytutywna konstytutywne konstytutywni konstytutywne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Ponieważ […] konstytutywną cechą buntu społecznego jest m.in. łamanie zasad, norm, standardów itp., dość łatwo można wpaść w pułapkę szablonowej, negatywnej oceny tego zjawiska[1].
- (1.2) Obowiązek meldunkowy ma charakter konstytutywnej zasady porządku publicznego mającej jednocześnie związek z ochroną praw i interesów obywateli[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) konstytutywny charakter / element • konstytutywna cecha / rola / wartość
- (1.2) akt konstytutywny • decyzja konstytutywna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. cōnstitūtīvus + pol. -ny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Anna Oleszkowicz, Bunt młodzieńczy, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Meldunek bez przeszkód, „Dziennik Polski”, 2004-01-07, Narodowy Korpus Języka Polskiego.