kierowniczka (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌcɛrɔvʲˈɲit͡ʃka], AS[ḱerovʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: kierownik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na odgłos strzałów wybiegły ze szpitala pielęgniarki z kierowniczką na czele oraz część personelu z sąsiedniego instytutu oftalmicznego[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. kierownik
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kierownik
źródła:
  1. Tadeusz Konwicki, Kronika wypadków miłosnych, 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.