dygnitarz

wymowa:

IPA: [dɨɟˈɲitaʃ], AS: [dyǵńitaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś piastujący wysoki urząd

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dygnitarz	dygnitarze
dopełniacz	dygnitarza	dygnitarzy / dygnitarzów[1]
celownik	dygnitarzowi	dygnitarzom
biernik	dygnitarza	dygnitarzy / dygnitarzów[1]
narzędnik	dygnitarzem	dygnitarzami
miejscownik	dygnitarzu	dygnitarzach
wołacz	dygnitarzu	dygnitarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dostojnik, notabl, prominent, VIP; pot. gruba ryba, figura, oficjel, rekin, szyszka, szycha, ważniak; przest. oficjał

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dygnitariat m, dygnitarstwo n, dygnitarzówna ż, dygnitarzowa ż

zgrub. dygnitarzyna m

forma żeńska dygnitarka ż

przym. dygnitarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Dignitar, wł. dignitario, od łac. dignitas (dostojeństwo)^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dignitary
• esperanto: (1.1) altrangulo, altulo
• francuski: (1.1) dignitaire m
• hiszpański: (1.1) dignatario m
• interlingua: (1.1) dignitario
• niemiecki: (1.1) Würdenträger m
• rosyjski: (1.1) сановник m
• włoski: (1.1) dignitario

źródła: