Zygmunt Zagórowski

Zygmunt Stanisław Zagórowski urodził się 2 maja 1886 w Nowym Targu jako syn Wojciecha i Marii^[1][2]. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium^[1].

Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 19 lipca 1909 jako kandydat stanu nauczycielskiego został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Gorlicach z ważnością od 1 września 1909 (tego dnia złożył przysięgę służbową)^[3]. Uczył tam języka łacińskiego i języka polskiego^[4]. Od 28 grudnia 1909 do końca czerwca 1910 był na urlopie celem poratowania zdrowia^[5]. Rozporządzeniem z 22 lipca 1911 otrzymał posadę nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Trembowli i jednocześnie został przydzielony do C. K. I Wyższego Gimnazjum w Nowym Sączu^[6][7][8][9]. Uczył tam języka polskiego i języka niemieckiego, był założycielem i zawiadowcą szkolnej kasy oszczędności uczniów oraz kierownikiem kółka literackiego^[10][11][12]. Reskryptem z 21 stycznia 1913 otrzymał stałą posadę rzeczywistego nauczyciela w nowosądeckim gimnazjum z dniem 1 lutego 1913, a od 10 maja 1913 przebywał na sześciotygodniowym urlopie udzielonym dla celów naukowych^[13]. 7 października 1913 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora^[14]. W styczniu 1914 uzyskał stopień naukowy doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1][2]. 11 kwietnia 1914 został przydzielony do służby w C. K. Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie^[15]. Po śmierci dyrektora C. K. I Gimnazjum w Tarnopolu, Maurycego Maciszewskiego, w połowie 1917 został powołany na jego następcę, jednak posady nie objął z uwagi na przydzielenie do C. K. Rady Szkolnej Krajowej^[16], gdzie pozostawał pomocnikiem pedagogicznym do 1918^[17].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem oświaty II Rzeczypospolitej. Na początku lat 20. w charakterze wizytatora był kierownikiem (naczelnikiem) Wydziału Administracyjnego oraz p.o. dyrektora Departamentu II Szkolnictwa Średniego w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego^{[18][19][20][21][22]}. 24 kwietnia 1924 w Warszawie uczestniczył w pierwszym ogólnopolskim Zjeździe Nauczycieli-Polonistów^[23]. W 1924 był równolegle nauczycielem języka niemieckiego w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie^[1][24]. Wykładał też język niemiecki w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie^[1][25][26]. W 1926 był członkiem komisji do oceny książek do czytania dla młodzieży szkolnej^[1][27]. Został kierownikiem Departamentu Szkolnictwa Średniego MWRiOP^[1]. Działał jako kurator fundacji Domu Akademiczek w Warszawie^[1]. Publikował opracowania, artykuły i recenzje z zakresu historii literatury oraz szkolnictwa na łamach czasopism literackich i pedagogicznych w latach 1912–1936^[1]. Ponadto w latach 20. wydał dwa roczniki dotyczące szkolnictwa średniego w Polsce^[1]. Pełnił funkcję sekretarza komisji terminologii morskiej Polskiej Akademii Umiejętności^[1]. Do 1939 był urzędnikiem Departamentu Nauki i Szkół Wyższych MWRiOP^[28].

Od 4 lipca 1910 był żonaty z Julią z domu Boziewicz^[1]. Zginął w pierwszych dniach powstania warszawskiego rozstrzelany przy ul. Marszałkowskiej 21^[29][30]. W 1949 został formalnie uznany za zmarłego przez Sąd Grodzki w Warszawie^[31].

• Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych (1924)
• Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2 (1926)^[32]
• Johann Wolfgang von Goethe: Cierpienia młodego Wertera (1922, opracowanie)
• Johann Wolfgang von Goethe: Herman i Dorota (1928, opracowanie)

• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[33]
• Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną (przed 1918, Austro-Węgry)^[17]

• Zygmunt Zagórowski – spis publikacji w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2016-07-09].