Zespół Lowna-Ganonga-Levine’a

Zespół preekscytacji
	Syndroma Lown-Ganong-Levine
	Klasyfikacje
ICD-10	I45.6

Zespół Lowna-Ganonga-Levine’a (zespół LGL, łac. Syndroma Lown-Ganong-Levine, ang. Lown-Ganong-Levine syndrome) – obok zespołu Wolffa-Parkinsona-White’a i zespołu Mahaima jest zespołem preekscytacji komorowej serca wywołanym zaburzeniami drogi przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Podstawą diagnozy zespołu LGL jest wystąpienie w badaniu EKG odstępu PQ krótszego niż 0,12 s przy prawidłowym kształcie zespołu QRS. Objawami towarzyszącymi występowaniu zespołu LGL jest występowanie zaburzeń rytmu serca, w tym w szczególności tachykardii i napadowego częstoskurczu nadkomorowego^[1].

Patofizjologia tego zespołu polega na istnieniu dodatkowych włókien przewodzących (włókna Jamesa). Włókna te omijają węzeł przedsionkowo-komorowy i bezpośrednio wnikają do pęczka Hisa^[2].

Pomimo stwierdzenia obecności opisanej drogi w badaniach histologicznych brak jednoznacznych dowodów potwierdzających związek pomiędzy jej istnieniem a występowaniem elektrokardiograficznych cech zespołu LGL. Współcześnie występowanie cech zespołu LGL w badaniu elektrokardiograficznego (EKG) nie jest uznawane za syndrom o podłożu anatomicznym i używanie tego pojęcia nie jest zalecane^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ Bernard Lown, William F. Ganong, Samuel A. Levine. The Syndrome of Short P-R Interval Normal QRS Complex and Paroxysmal Rapid Heart Action. „Circulation”. 5 (5), s. 693–706, 1952-05. DOI: 10.1161/01.CIR.5.5.693.
↑ T. Tomasik i wsp., Elektrokardiografia dla lekarza praktyka. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Kraków 1998.
↑ Ziad F. Issa: Clinical arrhythmology and electrophysiology: a companion to Braunwald's heart disease. Wyd. 2. Philadelphia, PA: Elsevier, 2012, s. 411. ISBN 978-1-4557-1274-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Bernard Lown, William F. Ganong, Samuel A. Levine. The Syndrome of Short P-R Interval Normal QRS Complex and Paroxysmal Rapid Heart Action. „Circulation”. 5 (5), s. 693–706, 1952-05. DOI: 10.1161/01.CIR.5.5.693.

[2] T. Tomasik i wsp., Elektrokardiografia dla lekarza praktyka. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Kraków 1998.

[3] Ziad F. Issa: Clinical arrhythmology and electrophysiology: a companion to Braunwald's heart disease. Wyd. 2. Philadelphia, PA: Elsevier, 2012, s. 411. ISBN 978-1-4557-1274-8.

[1]