Zenon Martynowicz

Zenon Martynowicz
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1880 ; Rozwadów
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1935 ; Otwock
Zawód, zajęcie	farmaceuta i chemik
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zenon Martynowicz (ur. 14 grudnia 1880 w Rozwadowie, zm. 23 sierpnia 1935 w Otwocku) – polski farmaceuta i chemik z tytułem doktora.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana, notariusza, i Eleonory ze Sługockich. Po ukończeniu gimnazjum studiował początkowo farmację, uzyskując w 1904 stopień magistra. Następnie wyjechał do Wiednia, gdzie był słuchaczem wykładów profesorów Adolfa Liebena, Rudolfa Wegscheidera, Zdenko Skraupa, Sigmunda Exnera i Richarda Wettsteina. W 1906 powrócił do kraju i pracował w Uniwersytecie Fraciszkańskim we Lwowie pod kierunkiem prof. Bronisława Radziszewskiego, gdzie w 1910 uzyskał stopień doktora filozofii i pełnił do 1912 funkcję asystenta. W 1912 objął stanowisko adiunkta państwowego Zakładu Chemiczno-Farmaceutycznego w Wiedniu. Po I wojnie światowej, w 1918, wziął udział w organizacji Państwowego Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie, w którym początkowo pełnił funkcję wicedrektora^[1]. W 1922 był w komitecie założycielskim Obywatelskiego Komitetu Obrony Przeciwgazowej. Od 1922 był wicedyrektorem, a od 1926 do 1935 był dyrektorem Chemicznego Instytutu Badawczego. Działał we władzach Towarzystwa Obrony Przeciwgazowej i Ligi Obrony Powietrznej Państwa, połączonych w 1927 w Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej i zasiadł w zarządzie głównym nowego LOPP.

Obchody w Warszawie pięciolecia Aeroklubu RP - Zenon Martynowicz siedzi 3. z prawej; grudzień 1932

Grób Zenona Martynowicza na cmentarzu Powązkowskim

3 maja 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[2]^[3].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 125-1-3)^[4].

Przypisy

↑ Prof. dr KazimierzP.K. Kling Prof. dr KazimierzP.K., Ś. p. Dr. Zenon Martynowicz. Dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego, Warszawa 1935 [dostęp 2022-05-27] .
↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi dla rozwoju przemysłu chemicznego w Polsce”.
↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ZENON MARTYNOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-09-23] .

Bibliografia

Martynowicz Zenon, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-09-23] .

[1] Prof. dr KazimierzP.K. Kling Prof. dr KazimierzP.K., Ś. p. Dr. Zenon Martynowicz. Dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego, Warszawa 1935 [dostęp 2022-05-27] .

[2] M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi dla rozwoju przemysłu chemicznego w Polsce”.

[3] Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.

[4] Cmentarz Stare Powązki: ZENON MARTYNOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-09-23] .

[1]