Zamczysko Wyżnie
Zamczysko Wyżnie (Górna Grota w Zamczysku, Zameczki Wyżnie, Zamki Wyżnie, Zameczko Wyżnie) – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma trzy otwory wejściowe znajdujące się w Organach, powyżej Jaskini Zimnej, na wysokości 1218 i 1228 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 38 metrów, a deniwelacja 10,4 metra[2].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
38 m |
| Deniwelacja |
10,4 m |
| Wysokość otworów |
1218 i 1228 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
228 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW, ku SW, ku SW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-08.59 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′50″N 19°52′08″E/49,247094 19,868772
| |
Opis jaskini
edytujGłówną częścią jaskini jest znajdująca się na jej końcu wysoka sala. Można się do niej dostać przez trzy otwory wejściowe. Dwa otwory (1218 m n.p.m. i 1218 m n.p.m.) prowadzą do małej komory skąd idzie wysoki, 13-metrowy korytarz do 3-metrowego progu, za którym znajduje się sala. Nad progiem znajduje się wejście do korytarzyka, który idzie z ciasnego otworu trzeciego (1228 m n.p.m.) znajdującego się w ścianie turni[3].
Przyroda
edytujW jaskini można spotkać mleko wapienne, nacieki grzybkowe i małe stalaktyty.
W początkowej części jaskini (przy otworach) rosną glony, porosty i mchy[3].
Historia odkryć
edytujJaskinia była znana od dawna. Latem 1934 roku Stefan Zwoliński i J. Zahorski zbadali ją oraz sporządzili jej plan i przekrój. Nazwali ją oraz położoną obok jaskinię Zamczysko Niżnie – Zamczyskiem[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-04].