Wyższa Szkoła Pilotów w Grudziądzu

Wyższa Szkoła Pilotów w Grudziądzu powstała z końcem 1920 roku na bazie Wyższej Szkoły Pilotów w Ławicy. Jako lokalizację wybrano Grudziądz, ponieważ istniała tu dobrze zachowana infrastruktura po armii cesarstwa niemieckiego – budynki administracyjne, hangary oraz warsztaty^[1]. Szkoła otrzymała do dyspozycji budynek główny, budynek kasyna, dwa hangary metalowe, trzy drewniane, benzynownię z podziemnymi zbiornikami paliwa i bocznicą kolejową, trzy duże budynki magazynowe i składnicę dla sprzętu lotniczego, cztery pomieszczenia warsztatowe, strzelnicę i płytę lotniska. Głównym sprzętem lotniczym były samoloty przeniesione z Poznania: Albatros B.II, Fokker D.VII, SPAD S.VII, Breguet XIV, a w późniejszym okresie Ansaldo A.1 Balilla^[2].

Zadaniem szkoły było teoretyczne szkolenie pilotów i zaznajomienia ich ze wszystkimi typami samolotów bojowych używanych w polskim lotnictwie. Większość z tych pilotów miała za sobą ukończone szkolenie w Niższej Szkole Pilotów w Bydgoszczy^[3]. Szkolenie trwało ok. 2,5-3 miesiące, po jego ukończeniu najlepsi kursanci pozostawali w szkole na Kurs Wyższego Pilotażu^[4].

17 maja 1924 roku Szkoła była wizytowana przez Ministra Spraw Wojskowych gen. Władysława Sikorskiego oraz 25 czerwca przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Wojciechowskiego^[3].

Wyższa Szkoła Pilotów w Grudziądzu została rozwiązana 1 listopada 1925 r.^[5], 5 listopada 1925 roku, na bazie jej infrastruktury utworzono Oficerską Szkołę Lotniczą, którą w 1927 r. przeniesiono do Dęblina. Jej miejsce zajęła nowo powstała Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania^[3].

• ppłk pil. Piotr Abakanowicz
• ppłk Jan Sendorek (1922 – III 1925^[6])
• mjr pil. Władysław Wiktor Kralewski (p.o. od 1 III 1925^[6])

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].