Wyżnia Kondracka Przełęcz
Wyżnia Kondracka Przełęcz (1765 m) – przełęcz w północnej grani Kopy Kondrackiej w Tatrach Zachodnich. Znajduje się pomiędzy Wielkim Giewontem (1894 m) a Kondracką Kopką (ok. 1770 m). Wschodnie stoki spod przełęczy opadają do Doliny Kondratowej i kilkadziesiąt metrów poniżej przełęczy wcina się w nie Kurski Żleb. Zachodnie stoki opadają natomiast do Doliny Małej Łąki i wcina się w nie jedna z odnóg Głazistego Żlebu[1]. Rejon przełęczy zbudowany jest z silnie sprasowanych łupków i gnejsów należących do płaszczowiny Giewontu[2]. Z rzadkich roślin w rejonie przełęczy występuje sybaldia rozesłana – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[3].
 Wyżnia Kondracka Przełęcz poniżej górnego skrzyżowania ścieżek | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1765 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′56,2″N 19°56′02,6″E/49,248944 19,934056
| |
Obszar przełęczy jest częściowo trawiasty, częściowo porośnięty kosodrzewiną. Nieco powyżej przełęczy (w stronę Giewontu) znajduje się skrzyżowanie dw��ch popularnych szlaków turystycznych. Często odpoczywają tutaj turyści, co skutkuje tym, że obszar skrzyżowania szlaków jest rozdeptany i w znacznym stopniu pozbawiony roślinności[1].
Rzadko używana nazwa Herbaciana Przełączka pochodzi prawdopodobnie od górali, którzy w okresie międzywojennym sprzedawali w tym miejscu turystom napoje, między innymi herbatę[4].
Szlaki turystyczne
edytuj- – niebieski z Kuźnic przez Dolinę Kondratową na Giewont. Czas przejścia z Kondrackiej Przełęczy na szczyt Giewontu: 35 min[5].
- – w odległości kilku minut drogi powyżej przełęczy skrzyżowanie z czerwonym szlakiem przez Grzybowiec do Doliny Strążyskiej. Szlak ten zamykany jest na okres zimy. Czas przejścia z przełęczy na Polanę Strążyską: 1:45 h, ↑ 2:20 h[5]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część wschodnia, t. 2, Poronin: Wyd. Górskie, 1995, ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 164, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.
