Wilhelm Denifl

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Wilhelm Denifl pojawił się w sezonie 1997/1998 Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny). W zawodach tego cyklu startował do sezonu 2004/2005 sześciokrotnie stając na podium, w tym odnosząc trzy zwycięstwa: 17 marca 2001 roku w norweskim Mo i Rana (start masowy), 3 marca 2002 roku w Calgary (start masowy) oraz cztery dni później w Lake Placid (sprint). W klasyfikacji generalnej najlepiej wypadł w sezonie 2001/2002, który ukończył na piątej pozycji. W 2000 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Štrbskim Plesie, gdzie wspólnie z kolegami wywalczył brązowy medal w zawodach drużynowych.

W Pucharze Świata zadebiutował 16 stycznia 2000 roku w Breitenwang, zajmując 39. miejsce w sprincie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty (w sezonach 1993/1994-2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata). W sezonie 1999/2000 punktował jeszcze trzykrotnie i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 49. miejsce. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 2012/2013, kiedy był ósmy w klasyfikacji generalnej. Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanął 25 lutego 2012 roku w Libercu, gdzie był trzeci w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Pierwsze zwycięstwo odniósł 5 stycznia 2014 roku w Czajkowskim, gdzie był najlepszy w Gundersenie.

Pierwszą dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 2003 roku. Wspólnie z Michaelem Gruberem, Felixem Gottwaldem i Christophem Bielerem zdobył złoty medal w sztafecie. Austriacy prowadzili już po konkursie skoków i na trasę biegu ruszyli z przewagą 13 sekund nad zajmującymi drugie miejsce Niemcami. Z tej przewagi stracili tylko 0.4 sekundy i sięgnęli po złoty medal. Indywidualnie Denifl zaprezentował się dobrze, zajmując ósme miejsce w Gundersenie i dziesiąte w sprincie. Na następny występ na zawodach tego kalibru musiał zaczekać do 2009 roku, kiedy odbywały się mistrzostwa świata w Libercu. Indywidualnie był trzydziesty w Gundersenie, a w drużynie zajął piąte miejsce. Brał także udział w mistrzostwach świata w Oslo dwa lata później, gdzie startował w obu konkursach indywidualnych, ale w sztafetach nie brał udziału. Na dużej skoczni był dziewiętnasty, a na normalnym obiekcie uplasował się sześć pozycji wyżej.

Był także piąty w klasyfikacji generalnej dziesiątej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W czterech konkursach indywidualnych Denifl dwukrotnie stawał na podium: 26 sierpnia w Oberhofie i 2 września 2007 roku w Bischofshofen był trzeci w Gundersenie.

Po sezonie 2018/2019 zakończył karierę sportową^[2].

• sezon 1999/2000: 49.
• sezon 2000/2001: niesklasyfikowany
• sezon 2001/2002: niesklasyfikowany
• sezon 2002/2003: 11.
• sezon 2003/2004: 38.
• sezon 2004/2005: 54.
• sezon 2005/2006: 27.
• sezon 2006/2007: 22.
• sezon 2007/2008: 27.
• sezon 2008/2009: 17.
• sezon 2009/2010: 23.
• sezon 2010/2011: 17.
• sezon 2011/2012: 11.
• sezon 2012/2013: 8.
• sezon 2013/2014: 9.
• sezon 2014/2015: 20.
• sezon 2015/2016: 18.
• sezon 2016/2017: 9.
• sezon 2017/2018: 13.
• sezon 2018/2019: 20.

• sezon 1997/1998: 64.
• sezon 1998/1999: 36.
• sezon 1999/2000: 16.
• sezon 2000/2001: 10.
• sezon 2001/2002: 5.
• sezon 2004/2005: 20.

• 1999: 20.
• 2000: 14.
• 2001: 14.
• 2002: 15.
• 2003: 11.
• 2004: 8.
• 2005: nie brał udziału
• 2006: niesklasyfikowany
• 2007: 5.
• 2008: 18.
• 2009: 25.
• 2010: nie brał udziału
• 2011: nie brał udziału
• 2012: 42

• Profil zawodnika na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)