Wikipedia

Wikipedysta:Wybielacz/WWE Hell in a Cell

< Wikipedysta:Wybielacz
 Osobny artykuł: WWE Hell in a Cell.


Hell in a Cell
Promocja

WWE

Brandy

Raw (2009–2010; 2016)
SmackDown (2009–2010; od 2017)
ECW (2009)

Pierwsza gala

Hell in a Cell (2009)

Przewodnie typy walk

Hell in a Cell match

WWE Hell in a Cell – cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w październiku przez federację WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz za pośrednictwem WWE Network. Cykl został wprowadzony w 2009 zastępując WWE No Mercy w kalendarzu gal pay-per-view WWE[1]. W 2012 postanowiło przenieść terminy organizowania gal na późny październik (za wyjątkiem edycji z 2017). Po przywróceniu podziału WWE na brandy w 2016, cykl oraz tegoroczna edycja stały się własnością brandu Raw. W przyszłym roku zadecydowano się na przeniesienie gali i cyklu dla brandu SmackDown.

Konceptem tego cyklu gal jest to, że wszystkie walki wieczoru mają miejsce w kilkumetrowej stalowej klatce otaczającej ring oraz podłogę wokół-ringową zwanej „Hell in a Cell”. W tego typu walce nie ma dyskwalifikacji oraz wyliczeń poza ringowych, jak również możliwości ucieczki z klatki – jedyną drogą do zwycięstwa jest przypięcie lub poddanie w ringu. Podczas gali pojawia się przynajmniej jeden Hell in a Cell match[1][2][3]. Nazwa cyklu gal została wybrana przez fanów podczas głosowania przeprowadzonego przez WWE; wygrała między innymi z nazwami takimi jak No Escape, Locked Up oraz Rage in a Cage[1][3].

Lista gal

edytuj
Gala brandu Raw Gala brandu SmackDown
Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
Hell in a Cell (2009)
4 października 2009 		Newark, New Jersey Prudential Center D-Generation X (Shawn Michaels i Triple H vs. The Legacy (Cody Rhodes i Ted DiBiase)
Tornado tag team Hell in a Cell match
Hell in a Cell (2010)
3 października 2010 		Dallas, Teksas American Airlines Center Kane (c) vs. The Undertaker
Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship
Hell in a Cell (2011)
2 października 2011 		Nowy Orlean, Luizjana New Orleans Arena John Cena (c) vs. Alberto Del Rio vs. CM Punk
Triple Threat Hell in a Cell match o WWE Championship
Hell in a Cell (2012)
28 października 2012 		Atlanta, Georgia Philips Arena CM Punk (c) vs. Ryback
Hell in a Cell match o WWE Championship
Hell in a Cell (2013)
27 października 2013 		Miami, Floryda American Airlines Arena Daniel Bryan vs. Randy Orton
Hell in a Cell match o zwakowany WWE Championship z sędzią specjalnym Shawnem Michaelsem
Hell in a Cell (2014)
26 października 2014 		Dallas, Teksas American Airlines Center Dean Ambrose vs. Seth Rollins
Hell in a Cell match
Hell in a Cell (2015)
25 października 2015 		Los Angeles, California Staples Center The Undertaker vs. Brock Lesnar
Hell in a Cell match
Hell in a Cell (2016)
30 października 2016 		Boston, Massachusetts TD Garden Sasha Banks vs. Charlotte
Hell in a Cell match o WWE Raw Women’s Championship
Hell in a Cell (2017)
8 października 2017 		Detroit, Michigan Little Caesars Arena Jinder Mahal (c) vs. Shinsuke Nakamura
Singles match o WWE Championship

Wyniki gal

edytuj

2009

edytuj
Hell in a Cell (2009)
Motyw muzyczny

„Monster” – Skillet

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

Teenage Mutant Ninja Turtles: Smash-Up

Data

4 października 2009

Widownia

12 356

Hala

Prudential Center

Miejsce

Newark, New Jersey

Gale pay-per-view – chronologicznie
Breaking Point Hell in a Cell (2009) Bragging Rights (2009)
Hell in a Cell – chronologicznie
— Hell in a Cell (2009) Hell in a Cell (2010)

Hell in a Cell (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 4 października 2009 w Prudential Center w Newark w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) pokonali The Legacy (Cody'ego Rhodesa i Teda DiBiasego) w Hell in a Cell matchu. Oprócz tego w tych samych pojedynkach Randy Orton pokonał Johna Cenę i zdobył WWE Championship, jak również The Undertaker odebrał World Heavyweight Championship od CM Punka.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Matt Hardy pokonał Mike'a Knoxa Singles match[4] 06:00
2 The Undertaker pokonał CM Punka (c) Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship[5] 10:24
3 John Morrison (c) pokonał Dolpha Zigglera Singles match o WWE Intercontinental Championship[6] 15:41
4 Mickie James (c) pokonała Alicię Fox Singles match o WWE Divas Championship[7] 05:20
5 Jeri-Show (Chris Jericho i Big Show) (c) pokonali Batistę i Rey'a Mysterio Tag team match o Unified WWE Tag Team Championship[8] 13:41
6 Randy Orton pokonał Johna Cenę (c) Hell in a Cell match o WWE Championship[9] 21:24
7 Drew McIntyre pokonał R-Trutha Singles match[10] 04:38
8 Kofi Kingston (c) pokonał Jacka Swaggera i The Miza Triple threat match o WWE United States Championship[11] 07:53
9 D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) pokonali The Legacy (Cody'ego Rhodesa i Teda DiBiasego) Tag team Hell in a Cell match[12] 18:02
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2010

edytuj
Hell in a Cell (2010)
Motyw muzyczny

„Sacrifice” – Atom Smash

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

WowWee

Data

3 października 2010

Widownia

7 500

Hala

American Airlines Center

Miejsce

Dallas, Teksas

Gale pay-per-view – chronologicznie
Night of Champions (2010) Hell in a Cell (2010) Bragging Rights (2010)
Hell in a Cell – chronologicznie
Hell in a Cell (2009) Hell in a Cell (2010) Hell in a Cell (2011)

Hell in a Cell (2010) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 3 października 2010 w American Airlines Center w Dallas w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru Kane obronił World Heavyweight Championship pokonując The Undertakera w Hell in a Cell matchu, zaś Randy Orton obronił WWE Championship w tej samej stypualcji pokonując Sheamusa. Wade Barrett pokonał Johna Cenę w singlowej walce, wskutek czego Cena musiał przyłączyć się do grupy The Nexus.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Goldust, R-Truth i Kofi Kingston pokonali Cody'ego Rhodesa, Drewa McIntyre'a i Dolpha Zigglera Tag team match[13] –
2 Daniel Bryan (c) pokonał Johna Morrisona i The Miza Submissions Count Anywhere match o WWE United States Championship[14] 13:33
3 Randy Orton (c) pokonał Sheamusa Hell in a Cell match o WWE Championship[15] 22:51
4 Edge pokonał Jacka Swaggera Singles match[16] 11:31
5 Wade Barrett pokonał Johna Cenę Singles match
Jeśli Barret wygra, Cena będzie musiał przyłączyć się do grupy The Nexus. Jeśli Cena wygra, Nexus zostanie rozwiązane[17] 		17:47
6 Natalya pokonała Michelle McCool (c) (z Laylą) przez dyskwalifikację Singles match o WWE Divas Championship[18] 05:00
7 Kane (c) pokonał The Undertakera (z Paulem Bearerem) Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship[19] 21:38
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2011

edytuj
Hell in a Cell (2011)
Motyw muzyczny

„Set the World on Fire” – Black Veil Brides

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Light Strike

Data

2 października 2011

Widownia

9 400[20]

Hala

New Orleans Arena

Miejsce

Nowy Orlean, Luizjana

Gale pay-per-view – chronologicznie
Night of Champions (2011) Hell in a Cell (2011) Vengeance (2011)
Hell in a Cell – chronologicznie
Hell in a Cell (2010) Hell in a Cell (2011) Hell in a Cell (2012)

Hell in a Cell (2011) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 2 października 2011 w New Orleans Arena w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Triple Threat Hell in a Cell match, w którym Alberto Del Rio zdobył WWE Championship pokonując CM Punka i poprzedniego mistrza Johna Cenę. Ponadto Mark Henry obronił World Heavyweight Championship w tym samym pojedynku pokonując Randy'ego Ortona.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Daniel Bryan pokonał JTG'ego Singles match[21] 7:47
2 Sheamus pokonał Christiana Singles match[22] 13:42
3 Sin Cara Azul pokonał Sin Carę Negro Singles match[23] 09:46
4 Air Boom (Evan Bourne i Kofi Kingston) (c) pokonali Jacka Swaggera i Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) Tag team match o WWE Tag Team Championship[24] 10:47
5 Mark Henry (c) pokonał Randy'ego Ortona Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship[25] 15:58
6 Cody Rhodes (c) pokonał Johna Morrisona Singles match o WWE Intercontinental Championship[26] 07:20
7 Beth Phoenix (z Natalyą) pokonała Kelly Kelly (c) (z Eve Torres) Singles match o WWE Divas Championship[27] 08:41
8 Alberto Del Rio (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Johna Cenę (c) i CM Punka Triple Threat Hell in a Cell match o WWE Championship[28] 24:09
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2012

edytuj
Hell in a Cell (2012)
Motyw muzyczny

„Sandpaper” – Fozzy i M. Shadows[29]
„In the End” – Black Veil Brides

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

WWE '13

Data

28 października 2012

Widownia

10 000[30]

Hala

Philips Arena

Miejsce

Atlanta, Georgia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Night of Champions (2012) Hell in a Cell (2012) Survivor Series (2012)
Hell in a Cell – chronologicznie
Hell in a Cell (2011) Hell in a Cell (2012) Hell in a Cell (2013)

Hell in a Cell (2012) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 28 października 2012 w Philips Arena w Atlancie w stanie Georgia. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się osiem walk. W Hell in a Cell matchu będącym walką wieczoru CM Punk obronił WWE Championship pokonując Rybacka. Oprócz tego Big Show pokonał Sheamusa w singlowej walce i zdobył World Heavyweight Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 Randy Orton pokonał Alberto Del Rio (z Ricardo Rodriguezem) Singles match[31] 13:40
2 Team Rhodes Scholars (Cody Rhodes i Damien Sandow) pokonali Team Hell No (Kane'a i Daniela Bryana) (c) przez dyskwalifikację Tag team match o WWE Tag Team Championship[32] 11:11
3 Kofi Kingston (c) pokonał The Miza Singles match o WWE Intercontinental Championship[33] 10:21
4 Antonio Cesaro (c) pokonał Justina Gabriela Singles match o WWE United States Championship 07:22
5 Rey Mysterio i Sin Cara pokonali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O'Neila) Tag team match 12:27
6 Big Show pokonał Sheamusa (c) Singles match o World Heavyweight Championship[34] 20:26
7 Eve Torres (c) pokonała Laylę i Kaitlyn Triple Threat match o WWE Divas Championship[35] 07:33
8 CM Punk (c) (z Paulem Heymanem) pokonał Rybacka Hell in a Cell match o WWE Championship[36] 11:21
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

2013

edytuj
Hell in a Cell (2013)
Motyw muzyczny

„Out of Time” – Stone Temple Pilots

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

WWE 2K14

Data

27 października 2013

Widownia

9 000[37]

Hala

American Airlines Arena

Miejsce

Miami, Floryda

Gale pay-per-view – chronologicznie
Battleground (2013) Hell in a Cell (2013) Survivor Series (2013)
Hell in a Cell – chronologicznie
Hell in a Cell (2012) Hell in a Cell (2013) Hell in a Cell (2014)

Hell in a Cell (2013) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 27 października 2013 w American Airlines Arena w Miami na Florydzie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna podczas pre-show. Walką wieczoru był Hell in a Cell match o zwakowany WWE Championship z sędzią specjalnym Shawnem Michaelsem, w którym Randy Orton pokonał Daniela Bryana i zdobył mistrzostwo. Oprócz tego John Cena zdobył World Heavyweight Championship pokonując Alberto Del Rio, a także CM Punk pokonał Rybacka i Paula Heymana w Handicap Hell in a Cell matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Damien Sandow pokonał Kofi'ego Kingstona Singles match[38] 07:01
2 Cody Rhodes i Goldust (c) pokonali The Shield (Setha Rollinsa i Romana Reignsa) oraz The Usos (Jimmy'ego i Jey'a Uso) Triple threat match o WWE Tag Team Championship[39] 14:38
3 Fandango i Summer Rae pokonali The Great Khali'ego i Natalyę (z Hornswogglem) Mixed tag team match[40] 04:50
4 Big E Langston pokonał Deana Ambrose'a (c) poprzez wyliczenie poza-ringowe Singles match o WWE United States Championship[41] 08:43
5 CM Punk pokonał Rybacka i Paula Heymana Handicap Hell in a Cell match[42] 13:49
6 Los Matadores (Diego i Fernando) (z El Torito) pokonali The Real Americans (Antonio Cesaro i Jacka Swaggera) (z Zebem Colterem) Tag team match[43] 05:52
7 John Cena pokonał Alberto Del Rio (c) Singles match o World Heavyweight Championship[44] 15:17
8 AJ Lee (c) (z Taminą Snuką) pokonała Brie Bellę (z Nikki Bellą) poprzez submission Singles match for the WWE Divas Championship[45] 05:40
9 Randy Orton pokonał Daniela Bryana Hell in a Cell match o zwakowany WWE Championship z sędzią specjalnym Shawnem Michaelsem[46] 22:04
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show

2014

edytuj
Hell in a Cell (2014)
Motyw muzyczny

„Panic Room” – Theory of a Deadman

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

WWE 2K15
Mountain Dew Kickstart

Data

26 października 2014

Widownia

15 303

Hala

American Airlines Center

Miejsce

Dallas, Teksas

Gale WWE Network – chronologicznie
Night of Champions (2014) Hell in a Cell (2014) Survivor Series (2014)
Hell in a Cell – chronologicznie
Hell in a Cell (2013) Hell in a Cell (2014) Hell in a Cell (2015)

Hell in a Cell (2014) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 26 października 2014 w American Airlines Center w Dallas w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Hell in a Cell.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna podczas pre-show. W walce wieczoru Seth Rollins pokonał Deana Ambrose'a w Hell in a Cell matchu. Prócz tego John Cena pokonał Randy'ego Ortona w tym samym rodzaju pojedynku i stał się pretendentem do WWE World Heavyweight Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Mark Henry pokonał Bo Dallasa Singles match 00:32
2 Dolph Ziggler (c) pokonał Cesaro z wynikiem 2-0 Two-out-of-three falls match o WWE Intercontinental Championship[47] 12:18
3 Nikki Bella pokonała Brie Bellę Singles match; przegrana musi zostać asystentką wygranej przez 30 dni, w razie odmowy zostanie zwolniona[48] 06:22
4 Goldust i Stardust (c) pokonali The Usos (Jimmy'ego i Jey'a Uso) Tag team match o WWE Tag Team Championship[49] 10:21
5 John Cena pokonał Randy'ego Ortona Hell in a Cell match wyłaniający pretendenta do WWE World Heavyweight Championship[50] 25:52
6 Sheamus (c) pokonał The Miza (z Damienem Mizdowem) Singles match o WWE United States Championship[51] 08:20
7 Rusev (z Laną) pokonał Big Showa poprzez submission Singles match[52] 07:55
8 AJ Lee (c) pokonała Paige (z Alicią Fox) poprzez submission Singles match o WWE Divas Championship[53] 06:50
9 Seth Rollins (z Jamiem Noblem i Joey'em Mercurym) pokonał Deana Ambrose'a Hell in a Cell match[54] 14:03
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show

2015

edytuj
  Osobny artykuł: Hell in a Cell (2015).

2016

edytuj
  Osobny artykuł: Hell in a Cell (2016).

2017

edytuj
  Osobny artykuł: Hell in a Cell (2017).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c James Caldwell: WWE News: WWE changes the names of two more PPVs; Report on WWE fan input leading to changes. Pro Wrestling Torch, 2009-06-27. [dostęp 2010-08-03].
  2. ↑ Official page for WWE Hell in a Cell. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2016-04-20].
  3. ↑ a b WWE seeking feedback on PPVs. WrestleView. [dostęp 2009-08-03].
  4. ↑ Adam Martin: Dark match before Hell in a Cell PPV. WrestleView, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-05].
  5. ↑ Michael Burdick: Results: Supremacy in the Cell. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  6. ↑ Aubrey Sitterson: Results: Sunday night delight. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  7. ↑ Kara A. Medalis: Results: Mickie outsmarts the Fox. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  8. ↑ James Vermillion: Results: Jeri-Showing how it's done. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  9. ↑ Craig Tello: Results: Serpent's Structure. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  10. ↑ Mitch Passeo: Results: McIntyre shows R-Truth what's up. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  11. ↑ Ryan Murphy: Results: Threat averted. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  12. ↑ Greg Adkins: Results: DX-perience prevails. World Wrestling Entertainment, 2009-10-04. [dostęp 2009-10-04].
  13. ↑ Steve Gerweck: What you didn't see at the Hell in a Cell PPV. WrestleView, 2010-10-04. [dostęp 2010-10-04].
  14. ↑ Results: Domination anywhere. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-27].
  15. ↑ Results: Natural Cell-ection. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-20].
  16. ↑ Results: Spearing "stupidity". World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-04].
  17. ↑ Results: Cena gets N-listed. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-09-20].
  18. ↑ Results: Keeping their (Lay)Cool. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-01].
  19. ↑ Results: Sins of the father. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-01].
  20. ↑ Hell in a Cell 2011. Pro Wrestling History. [dostęp October 20, 2011].
  21. ↑ Dark Match result prior to Hell in a Cell PPV. Pro Wrestling Torch, October 2, 2011. [dostęp March 23, 2015].
  22. ↑ Christian vs. Sheamus. WWE. [dostęp September 26, 2011].
  23. ↑ Sin Cara vs. Sin Cara. WWE. [dostęp September 30, 2011].
  24. ↑ WWE Tag Team Champions Air Boom vs. Jack Swagger and Dolph Ziggler. WWE. [dostęp October 2, 2011].
  25. ↑ WWE World Heavyweight Championship Hell in a Cell Match. WWE. [dostęp September 20, 2011]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 23, 2011)].
  26. ↑ WWE Intercontinental Champion Cody Rhodes vs. John Morrison. WWE. [dostęp October 2, 2011].
  27. ↑ WWE Divas Champion Kelly Kelly vs. Beth Phoenix. WWE. [dostęp September 26, 2011].
  28. ↑ WWE Championship Triple Threat Hell in a Cell Match. WWE. [dostęp September 20, 2011].
  29. ↑ Fozzy premieres video for WWE Hell in a Cell theme. 1 October 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2 October 2012)].
  30. ↑ Hell in a Cell 2012 results. [dostęp 9 June 2013].
  31. ↑ Alberto Del Rio vs. Randy Orton. WWE. [dostęp 2012-10-15].
  32. ↑ WWE Tag Team Champions Team Hell No vs. Team Rhodes Scholars. WWE. [dostęp 2012-10-22].
  33. ↑ WWE Intercontinental Champion Kofi Kingston vs. The Miz. WWE. [dostęp 2012-10-19].
  34. ↑ World Heavyweight Champion Sheamus vs. Big Show. WWE. [dostęp 2012-09-28].
  35. ↑ Divas Champion Eve vs. Layla vs. Kaitlyn — Divas Championship Triple Threat Match. WWE. [dostęp 2012-10-26].
  36. ↑ Murphy, Ryan: WWE Champion CM Punk vs Ryback vs Derick Salas(Hell in a Cell Match). WWE. [dostęp 2012-10-15].
  37. ↑ Attendance for the 10/27 Hell in a Cell PPV in Miami. [dostęp October 30, 2013].
  38. ↑ Damien Sandow def. Kofi Kingston. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  39. ↑ WWE Tag Team Champions Cody Rhodes & Goldust def. Roman Reigns & Seth Rollins and The Usos. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  40. ↑ Fandango & Summer Rae def. The Great Khali & Natalya. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  41. ↑ Big E Langston def. United States Champion Dean Ambrose (Count-out). WWE. [dostęp 2013-10-27].
  42. ↑ CM Punk def. Ryback & Paul Heyman in a Handicap Hell in a Cell Match. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  43. ↑ Los Matadores def. The Real Americans. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  44. ↑ John Cena def. Alberto Del Rio to capture World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  45. ↑ Divas Champion AJ Lee def. Brie Bella. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  46. ↑ Randy Orton def. Daniel Bryan. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  47. ↑ John Clapp: Intercontinental Champion Dolph Ziggler vs. Cesaro (Singles Match). WWE. [dostęp 25 October 2014].
  48. ↑ Jared Silberkleit: Brie Bella vs. Nikki Bella (Loser must become the winner's personal assistant). WWE. [dostęp 14 October 2014].
  49. ↑ Bobby Melok: WWE Tag Team Champions Gold & Stardust vs. The Usos. WWE. [dostęp 20 October 2014].
  50. ↑ John Clapp: John Cena vs. CM Punk vs. Randy Orton (No. 1 Contender's Hell in a Cell Match). WWE. [dostęp 14 October 2014].
  51. ↑ John Clapp: United States Champion Sheamus vs. The Miz. WWE. [dostęp 14 October 2014].
  52. ↑ John Clapp: Big Show vs. Rusev. WWE. [dostęp 14 October 2014].
  53. ↑ Jared Silberkleit: Divas Champion AJ Lee vs. Paige. WWE. [dostęp 16 October 2014].
  54. ↑ Bobby Melok: Dean Ambrose vs. Seth Rollins (Hell in a Cell Match). WWE. [dostęp 14 October 2014].

Linki zewnętrzne

edytuj
Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne

Kategoria:WWE Hell in a Cell Kategoria:Gale pay-per-view WWE

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Wybielacz/WWE_Hell_in_a_Cell&oldid=52351370”