Wikipedia

Wes Montgomery

Wes Montgomery, właśc. John Leslie Montgomery (ur. 6 marca 1923 w Indianapolis, zm. 15 czerwca 1968 tamże)[1][2][3] – amerykański gitarzysta jazzowy. Znany z techniki gry na gitarze elektrycznej w której do wydobywania dźwięków nie używał kostki gitarowej, tylko mięsistej części kciuka prawej ręki. W ten sposób uzyskał nieznany wcześniej cieplejszy ton instrumentu. Łączył rytmy swingowe i oktawowe solówki, w które umiejętnie wplatał akordy lub pojedyncze dźwięki[4]. Stał się inspiracją dla większości wykonawców gitarowego jazzu[4].

Wes Montgomery
John Leslie Montgomery
Ilustracja
Wes Mongomery w 1967 roku
Imię i nazwisko

John Leslie Montgomery

Pseudonim

Wes

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1923
Indianapolis

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1968
Indianapolis

Instrumenty

gitara

Gatunki

jazz (hard bop)

Zawód

muzyk

Aktywność

1947-1968

Wydawnictwo

Riverside, Verve, CTI, A&M

Powiązania

The Mongomery Brothers, Melvin Rhyne, Wynton Kelly, Jimmy Cobb, Paul Chambers, Grady Tate, Ron Carter, Kenny Burrell, Hank Jones, Jimmy Smith

Instrument
Gibson L5 CES Gibson ES-175 Gibson L7
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Na gitarze zaczął grać w wieku 19 lat i nauczył się wszystkich solówek gitarowych Charliego Christiana[4]. Słuchał też Django Reinhartda. Podczas pierwszych występów w lokalnych klubach grał ze swoimi braćmi: basistą Monkiem Montgomerym i wibrafonistą Buddym Montgomerym[4]. Następnie, w roku 1948 wstąpił w szeregi zespołu Lionela Hamptona. Po opuszczeniu go dwa lata później wrócił do grania z braćmi i założył zespół Mastersounds, później przemianowany na Montgomery Brothers[4]. Często odwiedzanym przez nich miejscem był klub Missile Room, w którym grą Montgomerego zachwycił się saksofonista, współpracujący z Milesem Davisem Cannonball Adderley, który załatwił mu kontrakt z wytwórnią Riverside Records[4] prowadzoną przez Orrina Keepnewsa. Dla Riverside gitarzysta nagrał wiele albumów, które dzisiaj są uważane za przełomowe w historii gitary jazzowej. Współpracował z legendarnymi pianistami Wyntonem Kellym i Tommym Flanaganem oraz bębniarzem Jimmym Cobbem. W późniejszym okresie działalności artystycznej tworzył muzykę z udziałem orkiestr pod przewodnictwem znakomitych aranżerów: Dona Sebeskyego, Clausa Ogermana i Olivera Nelsona. Płyty te odniosły duży sukces komercyjny w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w swoim domu w Indianapolis, rankiem 15 czerwca 1968 roku z powodu nagłego ataku serca[4]. Miał wówczas 45 lat i był u szczytu swojej kariery[4].

Dyskografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Wes Montgomery, Dan Bowden, Wes Montgomery. The early years, Pacific, MO: Mel Bay Publications, 1995, ISBN 978-0-7866-2954-1, OCLC 172811045 [dostęp 2020-08-05].
  2. ↑ allmusic – Wes Montgomery
  3. ↑ 1994-2010 Encyclopædia Britannica: Wes Montgomery Biography. biography.com. [dostęp 2011-03-01]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h Dave Gelly, Ikony jazzu, 2013.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wes_Montgomery&oldid=72952012”