Włodzimierz Skalik

Ukończył policealne studium zawodowe w Częstochowie. Studiował na zarządzanie organizacjami lotniczymi na Akademii Obrony Narodowej w Warszawie^[2]. Zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej.

Zdobył tytuły mistrza świata w 1990 i dwukrotnie wicemistrza (1987, 1989) w lataniu precyzyjnym, tytuł wicemistrza Europy (1988) w lataniu precyzyjnym. Dwukrotnie był rajdowo-nawigacyjnym mistrzem świata (1988, 1995) oraz srebrnym (1991) i także dwukrotnie brązowym medalistą (1993, 1997) oraz wielokrotnym drużynowym medalistą imprez mistrzowskich.

Członek Aeroklubu Częstochowskiego. W marcu 2010 podczas XXVII walnego zgromadzenia delegatów został wybrany na prezesa Aeroklubu Polskiego^[3]. Funkcję tę pełnił do marca 2018^[4]. Również w 2010 został jednym z wiceprezydentów Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI)^[5].

W 1989 jako kandydat Aeroklubu PRL bez powodzenia ubiegał się o mandat posła, przegrywając m.in. z kandydatem KO „Solidarność” Jarosławem Kapsą^[6]. W 2006 uzyskał mandat radnego sejmiku śląskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. W 2007 przeszedł do Prawicy Rzeczypospolitej, został jej pełnomocnikiem na okręg częstochowski. Bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w przedterminowych wyborach parlamentarnych z listy Ligi Polskich Rodzin^[7]. W styczniu 2008 po zmianie koalicji w sejmiku został członkiem klubu radnych Przymierze Regionalne^[8], który potem się rozpadł. Włodzimierz Skalik nie ubiegał się w 2010 o reelekcję. W 2015 był współtwórcą organizacji Grzegorza Brauna Pobudka. W 2018 jako przedstawiciel Prawicy Rzeczypospolitej kandydował do sejmiku z listy komitetu Kukiz’15, który nie uzyskał mandatów^[9]. W 2019 jako bezpartyjny kandydował bez powodzenia do Parlamentu Europejskiego z listy Konfederacji, reprezentując Pobudkę, której środowisko powołało następnie partię Konfederacja Korony Polskiej, działającą w ramach także sformalizowanej jako partii Konfederacji Wolność i Niepodległość. Włodzimierz Skalik został sekretarzem generalnym KKP^[10]. W wyborach w tym samym roku z listy Konfederacji WiN bezskutecznie kandydował także do Sejmu^[11].

W wyborach parlamentarnych w 2023 uzyskał natomiast mandat poselski z listy tego samego ugrupowania, kandydując w okręgu opolskim i zdobywając 15 190 głosów^[12].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1995)^[15] oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005)^[16].