Władysław Wiśniowski (poseł)

Uzyskał wykształcenie średnie, z zawodu był technikiem samochodowym^[1]. W 1939 walczył w wojnie obronnej Polski, w wyniku czego dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. Do 1943 pracował w Małopolskim Związku Mleczarskim, a w latach 1943–1944 w Urzędzie Miejskim Zakopanego. Następnie aż do wyzwolenia ziem polskich w 1945 walczył w partyzantce na terenie powiatu myślenickiego.

W 1945 osiedlił się we Wrocławiu, gdzie organizował kursy dla kierowców samochodowych. W 1952 podjął pracę w charakterze nauczyciela Zasadniczej Szkoły Metalowo-Elektrycznej w Ciężkowicach. Rok później ukończył liceum w Tarnowie, a w 1956 Technikum Samochodowe w Gliwicach. W latach 1957–1968 prowadził we Wrocławiu prywatny warsztat wyrobu drobnych przedmiotów użytku osobistego i domowego, a później warsztat mechaniki samochodowej. Działał w organizacjach rzemieślniczych i spółdzielczych.

W 1965 uzyskał mandat posła na Sejm z okręgu Legnica z ramienia Stronnictwa Demokratycznego. Zasiadał w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy. W 1969 ponownie znalazł się w Sejmie jako reprezentant okręgu Jelenia Góra. Pracował w tej samej Komisji, jak również w Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Zasiadał w prezydium Wojewódzkiego Komitetu SD.

Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu^[2].

• Lesław Lech, Zmarli, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego”, nr 14 (141), 20 sierpnia 1997, s. 4
• Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 138–139
• Strona sejmowa posła V kadencji