Unity (moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej)

Ten artykuł dotyczy modułu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Zobacz też: inne znaczenia słowa „Unity”.

Unity (z ang. „jedność”), także:Node 1 – pierwszy zbudowany przez Stany Zjednoczone komponent Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Został wyniesiony na orbitę 4 grudnia 1998 roku jako główny ładunek wahadłowca misji STS-88 – lot montażowy 2 A. Pełni funkcję korytarza łącznikowego między innymi modułami stacji; ma kształt walca; posiada sześć przejść (węzłów).

Unity

Inne nazwy	Node 1
Zaangażowani	NASA Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla, Boeing
Rakieta nośna	Endeavour (STS-88)
Miejsce startu	Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego, USA
Opis
Komponent stacji	ISS
Typ elementu	łącznik
Czas trwania misji
Start	4 grudnia 1998 (8:35:34 UTC)
Dokowanie	6 grudnia 1998
Wymiary
Długość	5,47 m
Średnica	4,57 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Node 1 został zbudowany przez firmę Boeing Company w ośrodku produkcyjnym Marshall Space Flight Center w Huntsville w stanie Alabama. Unity jest pierwszym z trzech modułów łącznikowych zbudowanych na potrzeby stacji.

Dostarczony na orbitę na pokładzie wahadłowca Endeavour, Unity został połączony 6 grudnia 1998 roku z już orbitującym modułem Zaria (komponentem stacji finansowanym przez Stany Zjednoczone, a zbudowanym przez Rosję), wystrzelonym wcześniej na pokładzie rakiety Proton z kosmodromu Bajkonur (Kazachstan). Dodatkowo do Unity są przyłączone:

• laboratorium Destiny,
• Node 3,
• żebrowa konstrukcja utrzymująca wczesny system paneli baterii słonecznych – Integrated Truss Structure ITS Z1,
• śluza powietrzna Quest.

Istotne zasoby stacji – takie jak płyny, systemy kontroli środowiska i podtrzymywania życia, systemy elektryczne i danych – przebiegają przez Unity, dostarczając zaopatrzenie niezbędne do życia i pracy na ISS. We wnętrzu modułu znajduje się przeszło 50 000 części mechanicznych, 216 przewodów od płynów i gazów oraz 121 kabli elektrycznych (wewnętrznych i zamontowanych na zewnątrz poszycia) o łącznej długości ponad 11 kilometrów. Node 1 posiada cztery specjalne półki na ekwipunek, wyposażony jest również w system komunikacji umożliwiający transmisję danych, głosu i sygnałów wideo niskiej jakości pomiędzy ISS a Centrum Kontroli Misji w Houston, używany na wczesnym etapie działania stacji. Konstrukcja modułu opiera się na aluminiowym szkielecie.

W czasie wystrzeliwania Unity na pokładzie Endeavour do obu końców modułu przyłączone były dwa stożkowe porty dokujące. Urządzenia PMA (ang. Pressurized Mating Adapter) pozwalają systemom dokującym o różnych standardach, używanych na amerykańskich wahadłowcach i modułach rosyjskich, na przyłączanie do włazów węzłów. Jeden z PMA na stałe łączy moduły Unity i Zaria, podczas gdy drugi zapewniał możliwość dokowania wahadłowcom (w toku dalszej rozbudowy stacji PMA ten został przeniesiony na dalsze moduły).