Typ Niesky (tramwaje w Szczecinie)
Niesky – typ dwukierunkowych wagonów tramwajowych, wytwarzanych w 1930 r., 1939 r. oraz w 1942 r. w niskich zakładach Christoph & Unmack dla systemu tramwajowego w Szczecinie. Ogółem wyprodukowano 21 wagonów silnikowych w dwóch seriach produkcyjnych oraz 10 doczepnych[1].
 Niesky nr 192 na ulicy Matejki pod koniec lat 40. XX wieku | |
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
1930, 1939, 1942 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
1 |
| Długość |
10 500 mm |
| Szerokość |
2200 mm |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
| Moc silników |
2 × 46 kW |
| Napięcie zasilania |
550 V |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
24 |
| Liczba miejsc ogółem |
64 |
Konstrukcja wagonów silnikowych
edytujNiesky to dwukierunkowy, silnikowy, dwustronny, wysokopodłogowy wagon tramwajowy z nadwoziem o metalowej konstrukcji. Nadwozie zamontowane jest na jednym dwuosiowym wózku. Po obu stronach wagonu umieszczono dwuskrzydłowe drzwi przesuwne, prowadzące do środkowej części wagonu z obniżoną podłogą. Z lewej i z prawej strony nadwozia umieszczono po sześć większych okien i sześć mniejszych ponad nimi, natomiast nad drzwiami zlokalizowano klapy wentylacyjne. W tramwajach z drugiej serii produkcyjnej zmieniono kształt kaset na numer linii, a podłogę wykończono wykładziną z gumy[1].
Prąd pobierany był z sieci za pośrednictwem nożycowego odbieraka prądu. Obwody elektryczne oraz silnik dostosowane były do napięcia stałego równego 550 V. Na obydwu czołach tramwaju umieszczono po jednym okrągłym reflektorze oraz gniazda sterowania wielokrotnego.
Dostawy
edytuj| Państwo | Miasto | Typ | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Niemcy | Stettin | Niesky-silnikowy | 1939, 1942 | 21 | 180–200 | [1] |
| Niesky-doczepny | 1930 | 10 | 507–516 | [1] | ||
| Łączna liczba: | 32 | |||||
Eksploatacja
edytuj
W 1930 r. Szczecin zakupił 10 wagonów doczepnych typu Niesky (numery taborowe 507–516), natomiast pierwszych 6 tramwajów silnikowych dostarczono w 1939 r. Nowe wagony otrzymały numery taborowe z zakresu 180–185 i zostały przypisane do kursowania na linii tramwajowej nr 1. Kolejnych 15 wagonów zakupiono w 1942 r., a zatem już po wybuchu II wojny światowej[2]. Tramwajom z drugiej serii produkcyjnej nadano numery 186–200. Po ich przyjęciu na stan zostały one przydzielone do obsługi linii nr 3. Po zakończeniu działań wojennych i przyłączeniu Szczecina do Polski, w 1945 r. decyzją prezydenta Piotra Zaremby wagon silnikowy nr 183 oraz wagony doczepne nr 504, 509, 512 i 516 sprzedano do Poznania[1][3]. Pozostałe w Szczecinie wagony silnikowe typu Niesky przeszły przebudowę na wagony doczepne w latach 1958–1967. Po przebudowie tramwaje Niesky łączono w składy wagonami polskiej produkcji typu Konstal N. Eksploatację doczep zakończono w 1968 r., a wagonów silnikowych przebudowanych na doczepy w 1975 r. W Poznaniu ex-szczeciński tramwaj silnikowy otrzymał oznaczenie S2, a tramwaje doczepne S2D. Wagon S2 poddano w 1957 r. przebudowie na doczepę. Wszystkie poznańskie egzemplarze wycofano z ruchu w 1970 r.[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Kajetan Szmuciński: Tramwaje w Szczecinie. Historyja ulicznego omnibusu z lat 1879–2017 we trzynastu księgach prozą. Szczecin, Pasewalk: 2017, s. 44–87.
- ↑ Adam Kołacz, Magdalena Murawska, Ryszard Dudziński, Remigiusz Grochowiak, Marcin Klassa. Po szynach przez historię. Wagony z Oslo i Bergen w Szczecinie. „UWAGA TRAMWAJ! Miesięcznik Szczecińskiego Towarzystwa Miłośników Komunikacji Miejskiej”.
- ↑ Tramwaje wycofane z eksploatacji. MPK Poznań. [dostęp 2020-03-15].
Bibliografia
edytuj- Kajetan Szmuciński: Tramwaje w Szczecinie. Historyja ulicznego omnibusu z lat 1879–2017 we trzynastu księgach prozą. Szczecin, Pasewalk: 2017, s. 44–87.