Translohr

Podobnie jak w przypadku tramwaju, możliwe jest stosowanie podwyższonych platform przystankowych, co ułatwia wsiadanie. Pojazdy poruszają się po torze, dzięki czemu wymagają węższych pasów ruchu.

Dzięki gumowym oponom, jak w autobusie, a co za tym idzie większej przyczepności, możliwe jest pokonywanie bardziej stromych wzniesień niż w przypadku tramwaju.

Uważa się, że ze względu na użycie opon hałas jest niższy, przynajmniej do czasu gdy powstaną koleiny.

Translohr to system transportu publicznego oparty na technologii tramwajowej, który ma swoje wady, w tym:

Wysokie koszty budowy, związane z koniecznością budowy specjalnych betonowych torów i zakupem specjalistycznych pojazdów.

Ograniczona popularność w porównaniu do tradycyjnych tramwajów i systemów metra, co może sprawić trudności w dostępie do taboru i części zamiennych.

Problemy z awariami, wynikające z bardziej skomplikowanej konstrukcji i specjalistycznych urządzeń, co może prowadzić do kosztownych i czasochłonnych napraw.

Trudności w manewrowaniu na wąskich i krętych ulicach, co wymaga starannego planowania tras i infrastruktury.

Ograniczona przepustowość w porównaniu do większych tramwajów lub systemów metra, co może być problemem w miastach z dużą liczbą pasażerów.

Kwestie estetyczne, które mogą wpłynąć na postrzeganie systemu Translohr jako mniej atrakcyjnego wizualnie ze względu na brak tradycyjnych szyn.

Wybór systemu Translohr jako rozwiązania transportowego zależy od wielu czynników, takich jak miejsce, budżet i potrzeby transportowe miasta, dlatego trzeba dokładnie rozważyć jego wady i zalety w kontekście konkretnej lokalizacji.

• Bombardier Guided Light Transit (GLT, fr.: Transport sur Voie Réservée, TVR)

• Oficjalna strona Translohr. lohr.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-07)].