Tomasz Wojciech Majewski

Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi. W 1998 roku ukończył studia magisterskie w Instytucie Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych na Uniwersytecie Łódzkim. Obronił doktorat w roku 2002 na podstawie rozprawy O konstytuowaniu się realności w filmie fabularnym. Świadomość tetyczna i jej modyfikacje w doświadczeniu odbioru filmowego napisanej pod kierunkiem Alicji Helman^[1], a habilitował się w 2012 roku na podstawie pracy Dialektyczne feerie. Szkoła frankfurcka i kultura popularna.

W latach 2004–2006 w zastępstwie Anny Zeidler-Janiszewskiej pełnił obowiązki kierownika Zakładu Teorii Kultury w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego. Powołał do istnienia Międzywydziałowe Koło Teoretyków Kultury grupujące kulturoznawców, filmoznawców i socjologów tworzących „łódzką grupę badań nad nowoczesnością” (Łukasz Biskupski^[2], Wiktor Marzec^[3], Agata Zysiak^[4])^[5]. W roku 2011 pracował przy Diagnozie Strategicznej Łodzi oraz przygotowaniu projektu Strategii Zintegrowanego Rozwoju Miasta Łodzi 2020+; kierował także zespołem przygotowującym rekomendacje do Programu Rozwoju Kultury Łódź 2020+^[6]. Opiniował Program Rozwoju Kultury w Województwie Łódzkim na lata 2014–2020^[7].

W latach 2012–2013 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego^[1], obecnie profesor nadzwyczajny w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Uniwersytetu Jagiellońskiego^[8]. W latach 2009–2014 wykładowca historii filmu animowanego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, od 2015 roku wykłada kulturoznawstwo w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, od 2017 roku wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Współpracuje z Centralnym Gabinetem Edukacji Filmowej organizującym Ogólnopolską Konferencję Filmoznawczą w Radziejowicach^[9].

Członek Komitetu Nauk o Kulturze przy Wydziale I Nauk Humanistycznych i Społecznych Polskiej Akademii Nauk w kadencji 2015–2018^[10].

Od września 2017 roku Prezes Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego^[11].

W 2009 roku pełnił funkcję kuratora filmowego Festiwalu Dialogu Czterech Kultur, zorganizował wówczas sympozjum „Zobaczyć Gorgonę. Holocaust, nazizm a problem obrazowania” z udziałem Georges Didi-Hubermana i Stuarta Liebmanna. W latach 2010–2012 tworzył program filmowy Festiwalu Łódź Czterech Kultur oraz Se-Ma-For Film Festiwal, stale współpracuje z instytucjami kultury m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Dialogu im. Marka Edelmana oraz Fabryką Sztuki. Od 2016 roku jest Przewodniczącym Rady Programowej EC1 Łódź – Miasto Kultury – instytucji współprowadzącej z MKiDN Narodowe Centrum Kultury Filmowej^[12][13]. Od 2015 roku jest członkiem zespołu redakcyjnego „Kultury Współczesnej”^[14]. Pomysłodawca, współautor koncepcji wystawy „Zmiennokształtność. Eisenstein jako metoda” w Muzeum Sztuki w Łodzi w 2018 roku^[15][16]. Inicjował protest przeciwko wykreśleniu kulturoznawstwo z listy dyscyplin naukowych^[17], występował aktywnie przeciwko nowej ustawy o szkolnictwie wyższym, tzw. „Ustawie 2.0" m.in. w ramach działań Akademickiego Komitetu Protestacyjnego na Uniwersytecie Jagiellońskim w czerwcu 2018 roku^[18][19].

• Laureat Nagrody „Literatury na Świecie” w kategorii Nowy Głos w roku 2011 za książkę Dialektyczne feerie. Szkoła frankfurcka i kultura popularna^[20][21]
• Nagroda Prezydium Oddziału PAN w Łodzi i Konferencji Rektorów Uczelni Publicznych za całokształt osiągnięć w dziedzinie teorii kultury i antropologii Holocaustu w 2012 r.
• Nominowany do Nagrody im. Jana Długosza w roku 2012^[22]

• Rekonfiguracje modernizmu. Nowoczesność i kultura popularna (2009)
• Pamięć Shoah. Kulturowe reprezentacje i praktyki upamiętnienia (2010)
• Memory of the Shoah (2010)
• Dialektyczne feerie. Szkoła frankfurcka i kultura popularna (2011)
• Migracje modernizmu. Nowoczesność i uchodźcy (2014)^[23]
• Siła kształtująca. Eseje o geście i świadectwie (2018)