Tiramisu

Tiramisu (wł. tiramisù [tiramiˈsu] – od tira mi sù 'popraw mi humor', dosł. 'podnieś mnie') – deser złożony z warstwy biszkoptu nasączonej bardzo mocną kawą espresso, na którą nakłada się warstwę kremu z sera mascarpone, żółtek jaj kurzych i cukru, a całość posypuje się warstwą grubo zmielonych płatków gorzkiej czekolady^[1]. W Polsce popularna jest odmiana z biszkoptami nasączonymi dodatkowo likierem amaretto (we Włoszech wino marsala), do której obok żółtek używa się także białek jaj.

Tiramisu

Deser
Kuchnia	Kuchnia włoska
Miejsce powstania	Włochy
Składniki
jajo kurze↗ Proszek kakaowy kocie języczki↗ Mascarpone kawa
Hasło w Wikisłowniku

Deser ten podaje się bardzo silnie schłodzony, zwykle do kawy espresso. Tradycyjnie tiramisu spożywa się we Włoszech na drugie śniadanie – zwłaszcza w upalne dni. ^{[potrzebny przypis]}

Istnieje co najmniej kilkadziesiąt różnych przepisów na tiramisu, które we Włoszech występuje w wielu regionalnych odmianach. Deser ten, tradycyjnie okrągły, przyjmuje obecnie najróżniejsze rozmiary i kształty, choć na ogół jest to prostokątne lub okrągłe ciastko o rozmiarach zbliżonych do polskich wuzetek.

Istnieje wiele legend na temat historii powstania tego klasycznego włoskiego deseru. Do miana stolicy tiramisù pretendują: Wenecja, Treviso, Friuli, Siena i Florencja, a wpływy kuchni lombardzkiej znajdziemy w serze mascarpone, produkowanym między Lodi a Abbiategrasso. Każde z tych miast ma własny przepis na jego wykonanie. Deser wymyślony został w północno-wschodnich Włoszech w latach 70. XX wieku. Zaserwował go po raz pierwszy w 1972 roku cukiernik Roberto Linguanotto (Loly), który w 1969 roku przygotował oryginalną recepturę z Alba Di Pillo – żoną Ado Campeola, restauratora Alle Beccherie w Treviso. Pierwsze wzmianki o deserze ukazały się w 1981 roku w kolumnie Giuseppe Maffioli w kwartalniku kulinarnym Veneto^[2]. Receptura deseru tiramisù otrzymała certyfikat Włoskiej Akademii Kulinarnej w roku 2010^[3].

Tiramisu, jako deser pożywny i regenerujący, stał się szybko bardzo popularny^[4]. Początkowo przyrządzano go według klasycznej receptury lub z pewnymi zmianami, nie tylko w restauracjach Treviso, ale także w całym regionie Wenecji Euganejskiej^[5].