Tablice rejestracyjne na Kubie

Obecny system tablic rejestracyjnych na Kubie wprowadzono 27 maja 2013 roku^[1]. Tablice są utrzymane w stylistyce europejskiej – białe, odblaskowe, z czarnym numerem wytłoczonym czcionką FE-Schrift, a po lewej stronie polem (białym lub niebieskim) z napisem „CUBA”, nawiązującym do tzw. eurobandu. Przynajmniej część tablic wzoru 2013 jest produkowana przez polską firmę UTAL^[2].

• Tablice samochodowe: 420x110 mm, wysokość liter: 75 mm
• Tablice motocyklowe: 200x140 mm, wysokość liter: 49 mm

Numer składa się z litery oraz ciągu cyfr: na tablicach samochodowych – sześciu, na motocyklowych – pięciu. W numerze, podobnie jak do roku 1974, nie jest kodowane miejsce rejestracji.

Litera określa właściciela pojazdu:

• Niebieskie pole – pojazdy państwowe:
  • A – pojazdy rządowe
  • B – pozostałe pojazdy państwowe (np. autobusy, taksówki)
  • F – Fuerzas Armadas Revolucionarias (Rewolucyjne Siły Zbrojne)
  • K – przedsiębiorstwa zagraniczne
  • M – Ministerio del Interior (Ministerstwo spraw wewnętrznych)
  • T – pojazdy wypożyczane turystom

• Białe pole – pojazdy prywatne:
  • C – korpus konsularny
  • D – korpus dyplomatyczny
  • E – personel administracyjny i techniczny placówek dyplomatycznych
  • P – pojazdy prywatne

Tablice wzoru 2002 utrzymane były w stylistyce amerykańskiej – z napisem „CUBA” nad sześcioznakowym numerem i czterema otworami montażowymi. Tablice wykonywane były przez niemiecką firmę UTSCH^[3].

• Tablice samochodowe: 304x152 mm, wysokość liter: 70 mm
• Tablice motocyklowe: 118x153 mm, wysokość liter: 50 mm

Numery składały się z sześciu znaków. Pierwsza litera oznaczała miejsce rejestracji:

• A – prowincja Ciego de Ávila
• B – prowincja Hawana, od roku 2010 prowincje Artemisa i Mayabeque
• C – prowincja Camagüey
• F – prowincja Cienfuegos
• G – prowincja Granma
• H – miasto Hawana
•  I  – Isla de la Juventud
• M – prowincja Matanzas
• N – prowincja Guantánamo
• O – prowincja Holguín
• P – prowincja Pinar del Río
• S – prowincja Sancti Spíritus
• T – prowincja Las Tunas
• U – prowincja Santiago de Cuba
• V – prowincja Villa Clara

Zestawienie drugiej litery (w jednym przypadku drugiej i trzeciej) i koloru tablicy określało właściciela pojazdu:

Na tablicach żółtych, pomarańczowych i niebieskich widniała pod numerem mała cyfra^[4]:

• 0 – ?
• 1 – autobus
• 2 – samochód ciężarowy
• 3 – samochód osobowy
• 4 – samochód dostawczy
• 5 – pick-up
• 6 – przyczepa
• 7 – samochód terenowy
• 8 – tę cyfrę pominięto
• 9 – mikrobus

Na tablicach dyplomatycznych litera w lewym dolnym rogu bliżej określała właściciela pojazdu:

• C – korpus konsularny
• D – korpus dyplomatyczny
• E – personel administracyjny i techniczny placówek dyplomatycznych

Tablice wzoru 1978 kontynuowały styl z końca lat pięćdziesiątych (krój liter i cyfr napisów oraz sposób wykończenia). Tablice samochodowe początkowo odpowiadały wielkością tablicom amerykańskim; po około dziesięciu latach, by zwiększyć liczbę możliwych kombinacji, wydłużono numery, a wraz z nimi – całe tablice.

• Tablice samochodowe 6-znakowe: 12x6 cali, wysokość liter: 3 cale
• Tablice samochodowe 7-znakowe: 14x6 cali, wysokość liter jw.
• Tablice motocyklowe: 6x5 cali, wysokość liter 1,5 cala

Numery składały się początkowo z sześciu znaków, później rozszerzono je o dodatkową cyfrę. Pierwsza litera, podobnie jak w tablicach wzoru 2002, oznaczała miejsce rejestracji (poniżej), druga zaś określała rodzaj pojazdu.

• A – prowincja Ciego de Ávila
• B – prowincja Hawana
• C – prowincja Camagüey
• F – prowincja Cienfuegos
• G – prowincja Granma
• H – miasto Hawana
•  I  – Isla de la Juventud
• M – prowincja Matanzas
• N – prowincja Guantánamo
• O – prowincja Holguín
• P – prowincja Pinar del Río
• S – prowincja Sancti Spíritus
• T – prowincja Las Tunas
• U – prowincja Santiago de Cuba
• V – prowincja Villa Clara

W tych latach numery rejestracyjne składały się z dwóch par cyfr i pary liter, z których pierwsza oznaczała jedną z sześciu prowincji. Tablice te występowały w wielu kolorach.

W roku 1962 zrezygnowano z copółrocznej wymiany tablic i ustalono schemat sześciocyfrowy na białym tle. W numerze nie było kodowane miejsce rejestracji.

Od końca lat dwudziestych do 1962 roku numery składały się z samych cyfr, a tablice wymieniano (w celu odnowienia rejestracji) co pół roku. Litera E (enero – styczeń) lub J (julio – lipiec) wskazywała, na którą połowę podanego roku wydano tablicę. Dla łatwiejszego odróżnienia tablice na poszczególne okresy różniły się kolorystyką.