Sz-7
Sz-7 – radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
6 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1939 – ? |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 x silnik gwiazdowy MG-31 f |
Moc |
330 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
13,00 m |
Długość |
9,40 m |
Powierzchnia nośna |
23,30 m² |
Masa | |
Własna |
1230 kg |
Startowa |
1900 kg |
Osiągi | |
Prędkość przelotowa |
218 km/h |
Pułap |
3000 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
Historia
edytujW 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.
Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.
W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.
Opis konstrukcji
edytujSamolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.