Suchcice (województwo mazowieckie)
Suchcice – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Czerwin[4][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
229[2] |
| Strefa numeracyjna |
29 |
| Kod pocztowy |
07-407[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WOS |
| SIMC |
0508431[4] |
Położenie na mapie gminy Czerwin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrołęckiego  | |
 52°55′52″N 21°38′54″E/52,931111 21,648333[1]
| |
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Goworowie.
Historia
edytujWieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ostrowskim ziemi nurskiej[7]. W latach 1921–1939 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Czerwin.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 600 osób, 576 było wyznania rzymskokatolickiego, 2 prawosławnego a 22 mojżeszowego. Jednocześnie 576 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 22 żydowską a 2 rosyjską. Było tu 89 budynków mieszkalnych[8]. Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Goworowie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Ostrołęce i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Czerwin[9].
W wyniku agresji niemieckiej we wrześniu 1939 wieś znalazła się pod okupacją niemiecką. Od 1939 do wyzwolenia w 1945 włączona w skład Generalnego Gubernatorstwa.
Wieś Suchcice wraz z pobliskimi miejscowościami była największym ośrodkiem udzielania pomocy radzieckim uciekinierom ze stalagów pod Ostrowią Mazowiecką. Uciekinierzy ci zatrzymywali się tu na pobyt stały i okresowy. Wieś spełniała też rolę punktu przerzutowego do przejść granicznych.[10]
W połowie maja 1942 roku Niemcy przeprowadzili zakrojoną na szeroką skalę obławę z udziałem żandarmerii, gestapo oraz wojska przeciwko ludności wiejskiej. Akcją objęto wsie, położone w północno-wschodniej części ówczesnego powiatu ostrowskiego, a mianowicie: Bartosy, Zgorzałowo, Rososz, Brzeźno, Suchcice, Chruśnice i Dzwonek. Podczas łapanek, począwszy od 15 maja 1942 roku aresztowano ponad 50 osób, przy czym tylko w Suchcicach akcja dotknęła 17 rolników. Aresztowania odbyły się pod zarzutem udzielania pomocy więźniom radzieckim, uciekinierom z obozów jenieckich w Grądach (Stalag nr 324) i w Komorowie (Stalag nr 333), zlokalizowanych koło Ostrowi Mazowieckiej[11].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133035
- ↑ Raport o stanie gminy Czerwin w 2022. Liczba mieszkańców w dn. 31.12.2022 s. 7
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1216 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ BIP gminy, sołectwa
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 47.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1646.
- ↑ Artykuł prasowy autorstwa Mieczysława Bartniczaka p.t.: Bohaterska wieś Suchcice, „Trybuna Mazowiecka” z 19 maja 1971, nr 118
- ↑ Mieczysław Bartniczak, Grądy i Komorowo 1941-1944, 1978.
Linki zewnętrzne
edytuj- Suchcice (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 531.