Stefan Zaleski
Stefan Zaleski herbu Lubicz (ur. 30 maja 1888 w Kłonowcu-Koraczu, zm. 3 stycznia 1959 w Warszawie) – polski ekonomista, profesor Uniwersytetu Poznańskiego i Uniwersytetu Warszawskiego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor zwyczajny nauk matematycznych | |
| Specjalność: ekonomia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1920 |
| Habilitacja |
1925 |
| Profesura |
1925 (ndzw.) 1938 (zw.) |
Życiorys
edytujSyn Zofii z Arkuszewskich i Piotra Zaleskiego. Młodszy brat Zygmunta Zaleskiego, historyka literatury[1].
Ukończył szkołę średnią w Radomiu w 1908 i rozpoczął studia na Uniwersytecie Genewskim, które ukończył w 1912 ze stopniem licencié des sciences sociales (mention – économie politique). Następnie przez rok studiował w Paryżu w École de droit oraz w École des Études Hautes Sociales[2][3].
W 1915 był w Lozannie redaktorem działu ekonomicznego i demograficznego Encyclopaédie Polonaise, do której napisał tom II i znaczną część tomu III[3]. W 1920 na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego uzyskał stopień doktora, a w 1925 habilitację. Od 1 października tego roku był profesorem nadzwyczajnym na tym wydziale[2].
Był członkiem polskiej delegacji do Komisji Ekonomicznej Konferencji Pokojowej w Paryżu w 1919, gdzie brał udział w pracach podkomisji do spraw ceł i traktatów ekonomicznych. W latach 1926–1928 był członkiem Komisji Ekspertów ds. Skarbowych Ligi Narodów. Był dziekanem Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1929–1931. Prowadził na nim wykłady ze skarbowości i prawa skarbowego oraz z ekonomii, współpracując naukowo z Edwardem Taylorem[3].
W 1938 został profesorem zwyczajnym na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie objął Katedrę Ekonomii Politycznej[2]. Podczas okupacji niemieckiej był dziekanem Wydziału Ekonomicznego tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich[3], a po aresztowaniu Romana Rybarskiego prodziekanem tajnego Wydziału Prawa UW[3].
W 1945 objął kierownictwo Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego jako prodziekan, a w maju tego roku został wybrany dziekanem. Od września 1946 przez rok był prorektorem Uniwersytetu Warszawskiego. W ramach represji ze strony władz komunistycznych został pozbawiony prawa wykładania i egzaminowania z ekonomii politycznej i historii doktryn ekonomicznych w 1949, choć mógł wykładać statystykę i demografię dla innych wydziałów. W 1953 został przeniesiony na nowo powstały Wydział Nauk Ekonomicznych[2].
Stefan Zaleski był członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk od 1921, założycielem i wiceprezesem (w latach 1946–1948) Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności (od 1950)[2].
Zmarł na zawał serca 3 stycznia 1959 w Warszawie[3]. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 2C, rząd IV, grób 29-31)[4].
Wybrane publikacje
edytuj- Démographie génerale de la Pologne (1920)
- Prawo skarbowe Rzeczypospolitej Polskiej (1923–1924)
- Idea słusznej płacy (1925, habilitacja)
- Istota i rozwój naukowej organizacji pracy (1928)
- Wpływ maszyn na bezrobocie wg poglądów ekonomistów XIX wieku (1935)
- Wpływ postępu technicznego na bezrobocie (1937)
- Organizacja naukowa (1939)
- Teoria i polityka płac (1939)
Przypisy
edytuj- ↑ Stefan Zaleski h. Lubicz (ID: zi.5.151.a4) [online], M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2016-10-08].
- ↑ a b c d e Grażyna Bałtruszajtys: Stefan Zaleski. W: Grażyna Bałtruszajtys (red.): Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 181-183. ISBN 978-83-7334-905-6. (pol.).
- ↑ a b c d e f Stefan Zaleski (1888–1959) [online], Wydział Prawa i Administracji UAM [dostęp 2013-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-12] (pol.).
- ↑ Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 80, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7