Stefan V

Pochodził z arystokratycznej rodziny, był kardynałem prezbiterem na Lateranie^[1]. Po śmierci Hadriana III został wybrany jednogłośnie przez duchowieństwo i lud na papieża, bez konsultacji z cesarzem^[3]. Rozgniewany Karol Gruby wysłał do Rzymu kanclerza Liutwalda, który miał złożyć Stefana z urzędu, jednak ostatecznie z tego zrezygnował^[1].

W czasie jego pontyfikatu, Rzymowi znowu zaczęli zagrażać Saraceni, toteż papież zwrócił się o pomoc do cesarza^[1]. Karol wyruszył na wojnę z Saracenami, lecz natychmiast musiał się wycofać w 866 roku i nie mógł już potem pomóc Państwu Kościelnemu^[1]. Wkrótce potem Karol zmarł, nie posiadając prawowitego następcy, nastąpił więc rozpad wielkiego cesarstwa^[1]. Papież zwrócił się z prośbą o pomoc najpierw do Arnulfa z Karyntii, a następnie do Gwidona III ze Spoleto, którego niechętnie koronował 21 lutego 891 roku na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego^[1].

Za czasów Stefana, zmarł drugi z apostołów Słowian, św. Metody (6 kwietnia 885) i papież mianował jego następcą Gorazda, któremu jednak zakazał używania liturgii słowiańskiej opracowanej przez braci sołuńskich^[1]. Konsekwencją tego była ucieczka uczniów Metodego do Bułgarii i powrót do obrządku bizantyńskiego^[1].

• Pope Stephen (V) VI. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).