Starzec wiosenny

Starzec wiosenny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	starzec
Gatunek	starzec wiosenny
	Nazwa systematyczna
	Senecio vernalis Waldst. & Kit.; Descr. icon. pl. Hung. 1:23, t. 24. 1800
	Multimedia w Wikimedia Commons

Starzec wiosenny (Senecio vernalis) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Azji i południowo-wschodniej Europy^[3]. Do Polski został przypadkowo zawleczony w wieku XVIII-XIX. Obecnie występuje w całej Polsce. Dla gatunków rodzimych stanowi niewielkie zagrożenie, jednak na obszarach chronionych powinien być zwalczany^[4]. Na niżu jest rośliną pospolitą, w górach (występuje tylko na niższych położeniach) jest rzadszy. Status gatunku we florze Polski: kenofit.

Morfologia

Pokrój

Kwiatostany

Fragment pędu

Łodyga: Wzniesiona o wysokości 10–80 cm, rozgałęziająca się.

Liście: Pierzasto-klapowane o ząbkowanych i obustronnie pajęczynowato owłosionych łatkach. Liście uszkowatymi nasadami obejmują łodygę.

Kwiaty: Kwiatostan złożony: koszyczki zebrane w rozgałęziony podbaldach. Koszyczki o średnicy 8–10 mm z plewinkami na dnie. Okrywa koszyczka o dzwonkowatym kształcie, jednorzędowa, złożona z jajowatych lub lancetowatych, nie zachodzących na siebie listków o czarnych szczytach. Przeważnie występuje 21 listków okrywy oraz 6–12 dodatkowych listków. Brzeżne, duże kwiaty języczkowe mają żółty kolor, są płaskie i odstające, wewnątrz koszyczka kwiaty rurkowe. Kwitnie od maja do czerwca, czasami kwitnienie przedłuża się do września.

Owoc: Niełupki z pappusem rozsiewane przez wiatr (anemochoria).

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Siedlisko: piaski, przydroża, nieużytki i siedliska ruderalne. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Cerastio-Androsacetum^[5]. Roślina trująca.

Zmienność

Tworzy mieszańce ze starcem zwyczajnym^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-27].
↑ Gatunki obce w Polsce. IOP PAN. [dostęp 2010-02-13].
↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-27].

[4] Gatunki obce w Polsce. IOP PAN. [dostęp 2010-02-13].

[5] Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4

[6] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[3]