Star of the West
Star of the West (ang. „Gwiazda Zachodu”) – cywilny parowiec wynajęty przez rząd Stanów Zjednoczonych w celu przewiezienia zaopatrzenia wojskowego i posiłków dla garnizonu twierdzy Fort Sumter w ramach przygotowań do wojny secesyjnej. Okręt zastępował USS Brooklyn, slup wojenny o napędzie śrubowym, który dalej eskortował Star of the West.
Informacje ogólne
edytujStar of the West był parostatkiem o wyporności 1172 ton zbudowanym przez Jeremiaha Simonsona w Nowym Jorku dla Corneliusa Vanderbilta i został wodowany 17 czerwca 1852 roku. Jego długość wynosiła 228,3 stopy (prawie 70 metrów), a jego szerokość w najszerszym punkcie 32,7 stopy (10 metrów). Miał koła łopatkowe po bokach kadłuba i dwa maszty. Rozpoczął służbę między Nowym Jorkiem a San Juan de Nicaragua 20 października 1852 roku i kontynuował dla Charlesa Morgana od lipca 1853 do marca 1856 roku. Od czerwca 1857 roku kursował między Nowym Jorkiem a Colón w Panamie dla United States Mail Steamship Company, a od września 1859 roku między Nowym Jorkiem, Hawaną i Nowym Orleanem. W styczniu 1861 roku był czarterowany przez Departament Wojny Stanów Zjednoczonych.
Wojna domowa
edytuj9 stycznia 1861 roku, zanim powstała Konfederacja, Star of the West został ostrzelany przez kadetów college’u wojskowego The Citadel stacjonujących na Morris Island w trakcie wpływania do Zatoki Charlestona. Uniemożliwiło to zaopatrzenie garnizonu majora Roberta Andersona w Fort Sumter. Star of the West dostał strzał ostrzegawczy w dziób i zawrócił, by opuścić zatokę. Otrzymał trzy strzały, które okazały się pierwszymi w wojnie secesyjnej. Jego misję porzucono i okręt ruszył w kierunku swojego portu macierzystego w zatoce nowojorskiej.
Statek został następnie wynajęty do transportowania żołnierzy.