Stanisław Koźmiński (dziennikarz)

Był synem Jana Koźmińskiego h. Poraj (zm. 1910) i Stefanii z Mianowskich (zm. 1936)^[1]. Ukończył szkołę realną w Warszawie, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1915 zaciągnął się do Legionów Polskich, zaszeregowano go do 1 pułku ułanów. Za udział w walkach podczas I wojny światowej był wielokrotnie oznaczany. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pozostał w służbie wojskowej do 1926 w stopniu kapitana w stanie spoczynku. W 1922 rozpoczął współpracę z redakcją Polski Zbrojnej, w 1926 przeszedł w stan spoczynku i otrzymał stanowisko redaktora naczelnego, które zajmował przez rok. Od 1927 był sekretarzem marszałka Józefa Piłsudskiego, był również szefem referatu prasowego w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1928 został sekretarzem redakcji Głosu Prawdy i Gazety Polskiej. Od 1930 był redaktorem Działu Felietonów Aktualnych Polskiego Radia i zastępcą kierownika Wydziału Odczytowego, 1 września 1935 objął stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Wiadomości Radiowych. Od 1932 codziennie prowadził na antenie felieton informacyjny „Na widnokręgu”, był uznawany za wybitnego znawcę spraw międzynarodowych i posiadacza wysokich kwalifikacji dziennikarskich. Podczas obrony Warszawy przez cały czas pracował w rozgłośni, aż do momentu jej wyłączenia. Przez cały czas okupacji był aktywnie zaangażowany w działania konspiracyjne, aresztowany przez Gestapo był więziony w piwnicach Sejmu. Po zwolnieniu z uwięzienia ukrywał się w okolicach Warszawy, gdzie zmarł 25 października 1944.

Stanisław Koźmiński miał dwóch braci: Jana Ksawerego - artystę malarza i Karola - pisarza. Dwukrotnie żonaty. Po raz drugi, po zmianie wyznania na ewangelicko-reformowane poślubił 13 listopada 1921 w kościele ewangelicko-reformowanym w Warszawie z Magdaleną Allix (ur. 1890)^[2].

• Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[3]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 379–380. [dostęp 2020-12-17].
• Maciej JózefM.J. Kwiatkowski Maciej JózefM.J., Tu Polskie Radio Warszawa..., Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, ISBN 83-06-00190-7, OCLC 830239499 . Brak numerów stron w książce
• Maciej JózefM.J. Kwiatkowski Maciej JózefM.J., Wrzesień 1939 w warszawskiej rozgłośni Polskiego Radia, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984, ISBN 83-06-00978-9, OCLC 830240117 . Brak numerów stron w książce