Stanisław Koźmiński (dziennikarz)

polski dziennikarz

Stanisław Koźmiński-Poraj (ur. 29 marca 1882 w Rożenku, zm. 25 października 1944) – polski dziennikarz radiowy, kapitan Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Stanisław Koźmiński-Poraj
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1882
Rożenek, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

5 października 1944
Polska pod okupacją, III Rzeszy

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Był synem Jana Koźmińskiego h. Poraj (zm. 1910) i Stefanii z Mianowskich (zm. 1936)[1]. Ukończył szkołę realną w Warszawie, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1915 zaciągnął się do Legionów Polskich, zaszeregowano go do 1 pułku ułanów. Za udział w walkach podczas I wojny światowej był wielokrotnie oznaczany. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pozostał w służbie wojskowej do 1926 w stopniu kapitana w stanie spoczynku. W 1922 rozpoczął współpracę z redakcją Polski Zbrojnej, w 1926 przeszedł w stan spoczynku i otrzymał stanowisko redaktora naczelnego, które zajmował przez rok. Od 1927 był sekretarzem marszałka Józefa Piłsudskiego, był również szefem referatu prasowego w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1928 został sekretarzem redakcji Głosu Prawdy i Gazety Polskiej. Od 1930 był redaktorem Działu Felietonów Aktualnych Polskiego Radia i zastępcą kierownika Wydziału Odczytowego, 1 września 1935 objął stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Wiadomości Radiowych. Od 1932 codziennie prowadził na antenie felieton informacyjny „Na widnokręgu”, był uznawany za wybitnego znawcę spraw międzynarodowych i posiadacza wysokich kwalifikacji dziennikarskich. Podczas obrony Warszawy przez cały czas pracował w rozgłośni, aż do momentu jej wyłączenia. Przez cały czas okupacji był aktywnie zaangażowany w działania konspiracyjne, aresztowany przez Gestapo był więziony w piwnicach Sejmu. Po zwolnieniu z uwięzienia ukrywał się w okolicach Warszawy, gdzie zmarł 25 października 1944.

Stanisław Koźmiński miał dwóch braci: Jana Ksawerego - artystę malarza i Karola - pisarza. Dwukrotnie żonaty. Po raz drugi, po zmianie wyznania na ewangelicko-reformowane poślubił 13 listopada 1921 w kościele ewangelicko-reformowanym w Warszawie z Magdaleną Allix (ur. 1890)[2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj