Stanisław Gomoliński
Stanisław Gomoliński herbu Jelita (zm. 1604) – biskup łucki od 1600, biskup chełmski od 1591, biskup nominat kamieniecki w 1590, kanonik sandomierski od 1589, krakowski od 1583, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1585–1600[1], scholastyk płocki.
.jpg)
| ||
| ||
| Data śmierci |
1604 | |
|---|---|---|
| Biskup diecezjalny łucki | ||
| Okres sprawowania |
1600–1604 | |
| Biskup diecezjalny chełmski | ||
| Okres sprawowania |
1591–1600 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1580 | |
| Nominacja biskupia |
12 lutego 1590 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
W 1559 kształcił się na uniwersytecie w Wittenberdze. Mianowany sekretarzem królewskim. W 1580 przyjął święcenia kapłańskie. W 1582 przejął biskupstwo kujawskie w imieniu nowo wybranego biskupa Hieronima Rozdrażewskiego. Od 1594 należał do komisji episkopatu Polski, która negocjowała z prawosławnymi zawarcie unii kościelnej.
Jako biskup chełmski był kanclerzem Akademii Zamojskiej i na mocy bulli papieża Klemensa VIII zatwierdził w 1595 jej statut. Ufundował klasztor dominikanów w Janowie Podlaskim, wybudował pałac biskupów chełmskich w Krasnymstawie.
Bibliografia
edytuj- Kazimierz Lepszy, Stanisław Gomoliński, w: Polski Słownik Biograficzny, 1959–1960, t. VIII, s. 272–273.
- Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg: „Wołanie z Wołynia”, 2001, s. 61–64. ISBN 83-911918-7-7.
Przypisy
edytuj- ↑ Konrad Lutyński, Poznańscy prałaci i kanonicy w XVI wieku, w: Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne 1/2, 1994 s. 138.