Spinacz do bielizny

Urządzenie mechaniczne służące do przypinania mokrego prania do sznurka nie ma przyjętej i oficjalnej polskiej nazwy. Potocznie używanych jest kilka różnych nazw, które nie są przypisane do konkretnych rejonów Polski. Używane są takie nazwy jak „spinacz” czy „klamerka”^[1]. W sprzedaży używane są takie nazwy jako „żabki”, „spinacze”, „klamerki”, często z dodatkowym określeniem „do prania” lub „do bielizny”.

Żabki składają się zazwyczaj z dwóch części połączonych sprężyną lub kawałkiem blaszki. Żabki służą do przymocowania prania do linki, ściskając mokry materiał zawieszony na lince.

Za pierwszą osobę, która stworzyła żabkę, uchodzi Jérémie Victor Opdebec, który opatentował swój wynalazek w 1809, choć żabki były prawdopodobnie znane już wcześniej^[2]. Żabka Opdebeca była wykonana z jednego kawałka drewna i nie posiadała mechanizmu zapewniającego zamykanie się jej^[2].

Nowoczesną żabkę opatentował w 1853 David M. Smith, jego przyrząd został udoskonalony w 1887 przez Solona E. Moore’a, który dodał „skręconą oś” (coiled fulcrum) z drutu działającą jak sprężyna^[2]. Podobne żabki używane są do czasów współczesnych.

• Klamerka do bielizny. Niezwykłe historie zwykłych rzeczy. [zarchiwizowane z [brak tego adresu]].