South West Coast Path
South West Coast Path – szlak turystyczny będący jednym ze szlaków National Trails, znajdujący się w południowo-zachodniej Anglii o długości 1014 km, prowadzący z Minehead w hrabstwie Somerset wzdłuż wybrzeża Kanału Bristolskiego, Oceanu Atlantyckiego i kanału La Manche do Poole w hrabstwie Dorset. Jest najdłuższym szlakiem turystycznym pieszym Wielkiej Brytanii[1].
| |
| Dane szlaku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Początek | |
| Przez |
Lynmouth – Ilfracombe – Braunton – Barnstaple – Westward Ho! – Bude – Padstow – Newquay – St Ives – Land’s End – Mousehole – Lizard – Falmouth – Mevagissey – Fowey – Looe – Plymouth – Dartmouth – Brixham – Paignton – Torquay – Teignmouth – Dawlish – Exmouth – Budleigh Salterton – Sidmouth – Seaton – Lyme Regis – Weymouth – Swanage |
| Koniec | |
| Kolor znakowania |
odrębne oznakowanie |
| Długość |
1014 km |
| Typ |
szlak nadmorski |
W związku z licznymi wzniesieniami i obniżeniami terenu w miejscach licznych ujść rzek szlak uważany jest za trudny. Całkowita zmiana poziomów na szlaku wynosi 35 051 m, co daje czterokrotną wysokość bezwzględną Mount Everestu[2]. Najwyższym wzniesieniem na szlaku jest Great Hangman koło Combe Martin, wznoszący się na wysokość 318 m n.p.m. Najniższy punkt – poziom morza. Szlak przebiega przez obszary znajdujące się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO – Wybrzeże Jurajskie[3] i Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu.
Historia
edytuj
Początkowo wiele elementów szlaku było ścieżkami stworzonymi przez straż nadbrzeżną, po których strażnicy poruszali się na trasach między poszczególnymi latarniami morskimi w poszukiwaniu przemytników. Ścieżki musiały charakteryzować się dobrą widocznością, w konsekwencji wiele z nich przebiega przez wysoko położone punkty, rzadko jednak łączy dwa dowolne punkty na trasie w najkrótszy możliwy sposób.
Szlak został stworzony przez organizację Natural England. Tworzono go partiami, a ostatnia część, prowadząca z Minehead do Kornwalii, została oddana do użytku w roku 1978.
Administracja szlaku
edytujSzlak nie jest już używany przez straż nadbrzeżną, został przekształcony w trasę turystyczną. Podlega przepisom z 2000 roku o udostępnieniu ścieżek pieszym, nawet jeśli te przebiegają przez teren prywatny. Częściowo szlak utrzymywany jest przez fundację National Trust, która jest właścicielem części wybrzeża.
Interesów szlaku turystycznego i turystów strzeże Stowarzyszenie Szlaku West South Coast Path, zarejestrowana fundacja charytatywna. Powstała ona w roku 1973 i wspiera wszelkie inicjatywy dotyczące przebiegu szlaku, usprawnień i konserwacji. Szlak jest konserwowany przez specjalną ekipę South West Coast Path Team.
Znaczenie szlaku
edytuj.jpg){kind=link}
W 1990 roku obliczono, że szlak wnosił do rozwoju kwotę 15 milionów GBP rocznie. Nowe obliczenia z roku 2003 wskazują, że trasa generowała 300 milionów funtów rocznie, przyczyniając się do utrzymania 7 500 miejsc pracy. Z tych samych badań wynika, że 27,6 procent turystów przybyło do południowo-zachodniej Anglii właśnie ze względu na szlak, a wydawali oni 136 milionów GBP rocznie[4]. Mieszkańcy regionu odbyli 23 miliony spacerów szlakiem i wydali 116 milionów GBP[4].
Przebieg szlaku
edytuj
Szlak przebiega przez hrabstwa Somerset, Devon (dwukrotnie), Kornwalię, Dorset.
Miasta na szlaku: Minehead – Lynmouth – Ilfracombe – Braunton – Barnstaple – Westward Ho! – Bude – Boscastle – Padstow – Newquay – St Ives – St Just – Land’s End – Mousehole – St Michael’s Mount – Lizard – Falmouth – Mevagissey – Fowey – Looe – Plymouth – Salcombe - Dartmouth – Brixham – Paignton – Torquay – Teignmouth – Dawlish – Exmouth – Budleigh Salterton – Sidmouth – Seaton – Lyme Regis – Weymouth – Swanage – Poole.
Wsie i inne ważne obiekty na szlaku: Combe Martin, Park Narodowy Exmoor, Hangman, Woolacombe, Tintagel, Cape Cornwall, Carrick Roads
Przypisy
edytuj- ↑ This is the South West Coast Path!. [dostęp 2008-09-14]. (ang.).
- ↑ Distance reckoner. [dostęp 2008-09-14]. (ang.).
- ↑ South West Coast Path. [dostęp 2008-09-14]. (ang.).
- ↑ a b Coast Path is a £300M Money Spinner for the South West – 25/9/03. [dostęp 2008-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).