Skrajna Nowoleśna Turnia
Skrajna Nowoleśna Turnia (słow. Východná Slavkovská veža, niem. Östlicher Schlagendorfer Turm, węg. Keleti Szalóki torony) – najbardziej wysunięta na południe turnia w Nowoleśnej Grani o wysokości 2361 m[1] n.p.m. znajdująca się w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Pośredniej Nowoleśnej Turni oddziela ją przełęcz Ciemna Ławka, a od Zadniej Sławkowskiej Czuby szerokie siodło Sławkowskiej Przełęczy. Na wierzchołek Skrajnej Nowoleśnej Turni nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników dostępna jest najdogodniej od Sławkowskiej Przełęczy, w stronę której opada dosyć łagodnym zboczem.
 Skrajna Nowoleśna Turnia wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2361 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
7 sierpnia 1902 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′13,2″N 20°09′58,1″E/49,170333 20,166139
| |
Skrajna Nowoleśna Turnia jest turnią zwornikową. Na północny wschód, w kierunku Warzęchowego Stawu w Dolinie Staroleśnej wysyła ona grań zwaną Nowoleśnym Filarem. Grań ta oddziela Nowoleśną Kotlinę od Długiej Kotliny.
Historia
edytujPierwsze wejścia turystyczne:
- Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior, 7 sierpnia 1902 r. – letnie,
- Gyula Hefty, Pavol Čižák, Johann Franz junior, Johann Hunsdorfer senior, Paul Kirner, Ján Počúvaj, Paul Schmied i Johann Strompf junior, 8 marca 1914 r. – zimowe.
Przypisy
edytuj- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia
edytuj- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 79–84.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.