Skansen etnograficzny w Ochli

Zajmuje teren 13 ha w południowej części miasta Zielona Góra, na osiedlu Ochla.

Na swym obszarze mieści prawie 8 000 zabytków kultury ludowej i eksponatów, w tym ponad 100 obiektów nieruchomych. Prezentowane są tu zabytki z czterech historycznych regionów: Zachodniej Wielkopolski, Wschodnich Łużyc, Dolnego Śląska i tzw. obszaru środkowo-lubuskiego. Do najcenniejszych należą najstarszy zachowany dom z Potrzebowa (1675 r.) oraz wieża winiarska z Budachowa (XVIII w.). W muzeum zgromadzono także wiele zabytków związanych kulturą ludności przesiedlonej po II wojnie światowej z Kresów Wschodnich, Bukowiny rumuńskiej i innych regionów Polski.

Gromadzeniem i naukowym opracowywaniem eksponatów w muzeum zajmują się cztery działy:

• Budownictwa ludowego (budowle, zagrody)
• Kultury technicznej (narzędzia rolnicze, sprzęty domowe)
• Strojów i tkanin (tkaniny ludowe, ubiory, dywany, klimy)
• Sztuki (plastyka obrzędowa, twórczość nieprofesjonalna z zakresu rzeźbiarstwa, malarstwa, wyrobów z naturalnych tworzyw itp., instrumenty ludowe, zabawkarstwo)

Muzeum oferuje także program edukacyjny, podczas którego można zobaczyć, jak wykonywano codzienne prace w gospodarstwach w minionych czasach. Poznać można także tajniki tradycyjnego wiejskiego rzemiosła i sztuki. Na terenie skansenu działa karczma oraz łowisko ze smażalnią ryb. W skansenie można zorganizować ognisko z grillem na wyspie, przyjęcie lub inną imprezę po wcześniejszym zgłoszeniu i zapisaniu.

Skansen znajduje się na Lubuskim Szlaku Wina i Miodu^[1].

•  
  Zima
•  
  Dom winiarza
•  
  Lato
•  
•  

• Artur Krupka: Przeniesienie dzwonnicy ze wsi Węgrzynice na teren skansenu w Ochli, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 2 (2004), Zielona Góra 2004.