Simon Johnson (ekonomista)

brytyjski ekonomista aktywny w USA, laureat Nagrody im. A. Nobla
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 9 lis 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Simon H. Johnson (ur. w 1963 r. w Sheffield)[1] – brytyjsko-amerykański ekonomista. Profesor przedsiębiorczości w MIT Sloan School of Management(inne języki)[2][3], od lutego 2021 członek zarządu Fannie Mae[4]. W latach 2008-2019 starszy pracownik naukowy (fellow) w Instytucie Gospodarki Międzynarodowej Petersona (Peterson Institute for International Economics)[5]. Zajmował różne stanowiska akademickie i polityczne, w tym stanowisko wykładowcy nauk ekonomicznych (assistant professor i associate professor) w Fuqua School of Business na Uniwersytecie Duke’a w latach 1991-1997[3]. Od marca 2007 do końca sierpnia 2008 był doradcą ekonomicznym i dyrektorem departamentu badań Międzynarodowego Funduszu Walutowego[6][7].

Simon H. Johnson
ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania, Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1963
Sheffield

profesor
Specjalność: ekonomia
Alma Mater

Uniwersytet Oksfordzki
Uniwersytet Manchesterski
Massachusetts Institute of Technology

Nagrody

Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii

14 października 2024 roku wraz z Daronem Acemoğlu i Jamesem Robinsonem otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za „badania nad tym, jak powstają instytucje i jak wpływają na dobrobyt”[8][9].

Wykształcenie

edytuj

Uzyskał licencjat z Uniwersytetu Oksfordzkiego, a następnie tytuł magistra Uniwersytetu w Manchesterze[10], by w 1989 roku otrzymać tytuł doktora ekonomii w Massachusetts Institute of Technology na podstawie rozprawy zatytułowanej Inflacja, pośrednictwo i aktywność gospodarcza (Inflation, intermediation, and economic activity)[11].

Afiliacje

edytuj

Pełni, między innymi, funkcję współpracownika naukowego w Krajowym Biurze Badań Ekonomicznych, fellow w Centrum Badań Polityki Gospodarczej (Centre for Economic Policy Research)[12] oraz członka Międzynarodowej Rady Doradczej w Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE)[3]. Był również członkiem Panelu Doradców Ekonomicznych Biura Budżetowego Kongresu USA[13][14]. W latach 2006–2007 był profesorem wizytującym w Peterson Institute for International Economics, gdzie w latach 2008-2019 pełnił funkcję starszego profesora (fellow)[5]. Jest autorem wielu publikacji w mediach i współpracownikiem Project Syndicate od 2007 roku[15][7][16].

W listopadzie 2020 r. Johnson został mianowany członkiem-wolontariuszem Zespołu ds. Przeglądu Agencji ds. Przejścia Prezydenta Joe Bidena, aby wesprzeć działania związane z przejściem władzy w Departamencie Skarbu Stanów Zjednoczonych i Rezerwie Federalnej[17].

Badania i publikacje

edytuj

Simon Johnson jest wraz z Jamesem Kwakiem(inne języki) autorem książki z 2010 roku pt. 13 Bankers: The Wall Street Takeover and the Next Financial Meltdown (ISBN 978-0307379054) dotyczącej wielkich amerykańskich banków w trakcie kryzysu finansowego w latach 2007-2008[18][19]. Autorzy wspólnie prowadzili też blog ekonomiczny The Baseline Scenario[20].

Jest również autorem książek White House Burning: Our National Debt and Why It Matters to You (2013); Jump-Starting America: How Breakthrough Science Can Revive Economic Growth and the American Dream (2019), napisanej wspólnie z Jonathanem Gruberem ; oraz Power and Progress: Our Thousand-Year Struggle Over Technology and Prosperity (2023), napisanej wspólnie z Daronem Acemoğlu[21][22].

Power and Progress

edytuj

Książka Power and Progress z 2023 roku porusza tematykę historycznego postępu technicznego oraz jego społecznych i politycznych konsekwencji[23]. Książka porusza trzy kwestie: dotyczące relacji między nowymi maszynami, technologiami produkcji i płacami, sposobów wykorzystania techniki w celu osiągnięcia dóbr społecznych oraz powodów entuzjazmu wokół sztucznej inteligencji.

Autorzy wyjaśnili, że do napisania książki skłoniło ich rosnące w datowanej od ok. 1980 roku erze cyfrowej rozwarstwienie płac. Acemoğlu i Johnson odrzucili technooptymizm wskazując, że niekontrolowany postęp techniczny niekoniecznie prowadzi do powszechnego bogactwa oraz na szereg zagrożeń płynących z popularyzacji sztucznej inteligencji (AI): zarówno dla likwidowanych stanowisk jak i całych gospodarek, zwłaszcza nisko i średnio rozwiniętych, opartych na automatyzowanej przy użyciu sztucznej inteligencji pracy wytwórczej[24].

Power and Progress pokazuje, że technika nie przynosi automatycznie dóbr społecznych, a korzyści płynące z postępu technicznego trafiają do wąskiej elity. W książce przedstawiono dość krytyczny pogląd na sztuczną inteligencję (AI), podkreślając jej zdecydowanie negatywny wpływ na miejsca pracy, płace i demokrację.

Acemoğlu i Johnson przedstawiają również wizję w jaki sposób postęp techniczny może być wykorzystany dla dobra społecznego. Uważają, że era postępu stanowi wzór do naśladowania. Omówiono także listę propozycji politycznych dotyczących przekierowania technologii, które obejmują: (1) zachęty rynkowe, (2) rozbicie dużych firm technicznych, (3) reformę podatkową, (4) inwestowanie w pracowników, (5) ochronę prywatności i własność danych oraz (6) podatek od reklamy cyfrowej[25].


Przypisy

edytuj
  1. The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2024 [online], NobelPrize.org [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  2. Simon Johnson On Bank Bailout Plan. NPR.org.
  3. a b c Simon Johnson [online], Sloan School of Management M.I.T., 8 stycznia 2024 [dostęp 2024-10-16] (ang.).
  4. Simon Johnson | Fannie Mae [online], www.fanniemae.com, 8 kwietnia 2024 [dostęp 2024-10-15].
  5. a b Simon Johnson. PIIE, March 2, 2016.
  6. Simon Johnson -- Biographical Information [online], www.imf.org [dostęp 2024-10-15].
  7. a b MIT Sloan Faculty Directory - MIT Sloan Faculty & Research [online], archive.is [dostęp 2024-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-12] (ang.).
  8. Nagroda Nobla z ekonomii 2024 przyznana [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-10-14] (pol.).
  9. The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2024 [online], NobelPrize.org [dostęp 2024-10-14] (ang.).
  10. Simon Johnson -- Biographical Information. www.imf.org. [dostęp 2024-03-08].
  11. Inflation, intermediation and economic activity.
  12. Simon Johnson [online], CEPR, 12 sierpnia 2022 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  13. Panel of Economic Advisers | Congressional Budget Office [online], www.cbo.gov, 24 kwietnia 2009 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  14. CBO's Panel of Economic Advisers | Congressional Budget Office [online], www.cbo.gov, 9 maja 2014 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  15. Simon Johnson [online], Institute for New Economic Thinking [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  16. Simon Johnson [online], Project Syndicate [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  17. Agency Review Teams | President-Elect Joe Biden [online], Biden Harris Transition buildbackbetter.gov [dostęp 2024-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-04] (ang.).
  18. 13 Bankers [online], James Kwak [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  19. Meg Trauner, Book Review: 13 Bankers [online], Uniwersytet Duke, Fuqua Ford Library, 15 czerwca 2010 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  20. About. September 25, 2008.
  21. Simon Johnson | MIT Sloan [online], mitsloan.mit.edu, 14 października 2024 [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  22. Daron Acemoglu & Simon Johnson, Power and Progress: Our Thousand-Year Struggle Over Technology and Prosperity [online], Next Big Idea Club [dostęp 2024-10-15] (ang.).
  23. Daron Acemoglu and Simon Johnson, Power and Progress: Our Thousand-Year Struggle Over Technology and Prosperity. New York: PublicAffairs, 2023.
  24. Daron Acemoğlu, Simon Johnson, Frequently Asked Questions about Power and Progress [online], Massachusetts Institute of Technology [dostęp 2024-10-20] (ang.).
  25. Daron Acemoglu and Simon Johnson, Power and Progress: Our Thousand-Year Struggle Over Technology and Prosperity. New York: PublicAffairs, 2023, Ch. 11.

Linki zewnętrzne

edytuj